Saint of the Day 01/April

Saint of the Day

(April 01)

✠ St. Hugh of Grenoble✠

Born: 1053, 
Châteauneuf-sur-Isère

Died: April 1, 1132, 
Grenoble

Patronage: Grenoble, headache sufferers

Canonized: 22 April 1134, Rome, Papal States by Pope Innocent II

Feast: 1 April; 22 April (Carthusian Order)

Venerated in: Catholic Church

Symbols : Carrying a lantern
One of a group of seven stars, representing the founders of the Carthusians
With Saint Bruno
With three flowers in his hand


It was the good fortune of Saint Hugh to receive, from his cradle, strong impressions of piety through the example and solicitude of his illustrious and holy parents. He was born at Chateauneuf in Dauphiné, France, in 1053. His father, Odilo, who served his country in an honorable post in the army, labored by all means in his power to make his soldiers faithful servants of their Creator, and by severe punishments, to restrain vice. By the advice of his son, Saint Hugh, in his later years he became a Carthusian monk, and died at the age of one hundred, having received Extreme Unction and Viaticum from the hands of his son. Under his direction, his mother had served God in her own house for many years by prayer, fasting, and abundant almsgiving; and Saint Hugh also assisted her in her last hours.


Hugh, from the cradle, appeared to be a child of benediction; in his youth he was recognized as such through his exceptional success in his studies. Having chosen to serve God in the ecclesiastical state, he accepted a canonry in the cathedral of Valence. His great sanctity and learning rendered him an ornament of that church, and at the age of twenty-seven he was chosen Bishop of Grenoble. Pope Gregory VII consecrated him in Rome, and inspired in him an ardent zeal for the Church’s liberty and the sanctification of the clergy. He at once undertook to reprove vice and reform abuses, at that time rampant in his diocese, but found his efforts without fruit. He resolved therefore, after two years, to resign his charge, and retired to the austere abbey of Casa Dei, or Chaise-Dieu, in Auvergne.


There Saint Hugh lived for a year, a perfect model of all virtues in a monastery filled with saints, until Pope Gregory commanded him, in the name of holy obedience, to resume his pastoral charge, saying: “Go to your flock; they need you.” This time his sanctity effected great good in souls. His forceful preaching moved crowds and touched hearts; in the confessional he wept with his penitents, and aroused in them a deeper contrition. After a few years the face of his diocese had changed. His charity for the poor led him to sell even his episcopal ring and his chalice to assist them. During his episcopate the young Saint Bruno came to him for counsel, and it was Saint Hugh who assisted him in the foundation of the Carthusian Monastery in the mountains of the diocese of Grenoble, whose renown after a thousand years has not diminished.


Always filled with a profound sense of his own unworthiness, he earnestly solicited three Popes for leave to resign his bishopric, that he might die in solitude, but was never able to obtain his request. God was pleased to purify his soul by a lingering illness before He called him to Himself. He closed his penitential course on the 1st of April in 1132, two months before completing his eightieth year. Miracles attested the sanctity of his death, and he was canonized only two years afterwards, by Pope Innocent II.

Source : Wikipedia

இன்றைய புனிதர்

(ஏப்ரல் 01)

✠ புனிதர் ஹக் ✠
(St. Hugh of Grenoble)

க்ரெனோபிள் ஆயர் :
(Bishop of Grenoble)

பிறப்பு : கி.பி. 1053
சடீயுநியுஃப்-சுர்-இசெர், ஃபிரான்ஸ்
(Châteauneuf-sur-Isère, France)

இறப்பு : ஏப்ரல் 1, 1132
கிரனோபிள் (Grenoble)

ஏற்கும் சமயம் :
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம் : ஏப்ரல் 22, 1134
திருத்தந்தை 2ம் இன்னொசென்ட்
(Pope Innocent II)

நினைவுத் திருநாள் : ஏப்ரல் 1

பாதுகாவல் :
க்ரெனோபிள் (Grenoble), ஃபிரான்ஸ் (France),
தலை வலியிலிருந்து (Against Headache)

புனிதர் ஹக், 1080ம் ஆண்டிலிருந்து 1132ல் தமது மரணம் வரை, சுமார் ஐம்பத்திரண்டு வருடங்கள் க்ரெனோபிள் (Grenoble) மறை மாவட்டத்தின் ஆயராக பணியாற்றியவர் ஆவார். அவர், கிரிகோரியன் சீர்திருத்தத்திற்கு ஆதரவாகவும், அதேவேளை "வியென்னாவின் பேராயராகவும்" (Archbishop of Vienne) பின்னாளில் "திருத்தந்தை இரண்டாம் கல்லிக்ஸ்துஸ்" (Pope Callixtus II) அவர்களாகவும் இருந்த "கய்" (Guy of Burgundy) என்பவரை எதிர்த்தார்.

கி.பி. 1053ல் ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் "சடீயுநியுஃப்-சுர்-இசெர்" (Châteauneuf-sur-Isère) என்ற ஊரில் ஹக் பிறந்தார். ஆழ்ந்த இறைப்பற்று கொண்ட இவர் பெற்றோர், தன் மகனை ஞானத்திலும், அறிவிலும், பக்தியிலும், வளர்த்தார்கள். சிறுவயதிலிருந்தே இறைவனை நாடி செபிப்பதில் இவர் கண்ணும் கருத்துமாய் இருந்தார். இவரது இறைப்பற்றும், ஆன்மீக தாகமும் இவருடன் படித்த மற்ற மாணவர்களுக்கும் ஊரில் உடன் வாழ்ந்த சிறுவர்களுக்கும் எடுத்துக்காட்டாய் இருந்தது. தன்னை துன்புறுத்தியவர்களை மன்னித்து அன்பு செய்வதிலும், மகிழ்ச்சிப்படுத்துவதிலும் சிறந்தவராக இருந்தார்.

தனது பள்ளி படிப்பை முடித்த பிறகு, ஆலய பணிகளில் ஈடுபட்டு புதிய பாடல்களை உருவாக்கி, திருப்பலியில் பக்தியோடு பாடி தனது வாழ்வை ஆலயத்திலேயே செலவழித்தார். அன்றாட கல்வாரி பலியில் பங்கெடுத்தார்.

1080ம் ஆண்டு நடந்த "அவிக்னான் ஆட்சிமன்ற கூட்டத்தில்" (Council of Avignon) ஹக் க்ரெனோபிள் ஆயராக (Bishop of Grenoble) தேர்வு செய்யப்பட்டபோது, அவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றிருக்கவில்லை. ரோம் நகரில் நடந்த அருட்தந்தை தொடர்புடைய ஒரு கூட்டத்தில், திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரி (Pope Gregory VII) அவருக்கு குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்வித்தார்.

ஆயராக திருநிலைப்படுத்தப்பட்ட இவர், ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள க்ரெனோபிள் மறைமாநிலத்தில் பணியாற்றினார். ஆயர் பொறுப்பை ஏற்ற 2 ஆண்டுகளில் ஏராளமான பிரச்சினைகளை சந்தித்தார். க்ரெனோபிள் மறைமாநிலத்தின் சீர்திருத்தப் பணிகளில் ஈடுபட்டு அதில் வெற்றியும் கண்டார்.

ஆயர் பொறுப்பிலிருந்து விலக முயற்சித்த அவர், "க்ளுனி" (Cluny) என்ற இடத்திலுள்ள "பெனடிக்டைன்" துறவு மடத்தில் (Benedictine monastery) இணைந்தார். துறவற மடத்தில் தங்கி, பல மணிநேரம் இறைவனோடு ஒன்றிணைந்திருந்தார். ஆனால், திருத்தந்தையின் உத்தரவுப்படி மீண்டும் இவர் ஃபிரான்ஸிலுள்ள க்ரெனோபிள் மறைமாநிலத்திற்கு சென்று தமது ஆயர் பணிகளைத் தொடங்கினார்.

"கார்தூசியன்" (Carthusian Order) சபையைத் தோற்றுவிப்பதில் இவரும் ஒரு கருவியாக இருந்து பாடுபட்டிருக்கிறார்.

பிறகு 1132ம் ஆண்டு ஆயர் ஹக் அவர்கள் மரித்தார்.
இவர் இறக்கும் நிமிடம்வரை "கார்தூசியன்" சபைக்காகவும், தனது க்ரெனோபிள் மறைமாநில மக்களுக்காகவும் கடுமையான ஒருத்தல்களைச் செய்து, இடைவிடாது செபித்தார்.

ஆதாரம்: விக்கிபீடியா

Sainte du jour

(01 avril)

✠ Saint Hugues de Grenoble✠

Né : 1053,
Châteauneuf sur Isère

Décédé : 1er avril 1132,
Grenoble

Mécénat : Grenoble, les maux de tête

Canonisé : 22 avril 1134, Rome, États pontificaux par le pape Innocent II

Fête : 1 avril ;  22 avril ( Ordre des Chartreux )

Vénéré dans : Église catholique

Symboles : Porter une lanterne
L'un d'un groupe de sept étoiles, représentant les fondateurs des Chartreux
Avec saint Bruno
Avec trois fleurs à la main


Ce fut le bonheur de saint Hugues de recevoir, dès son berceau, de fortes impressions de piété par l'exemple et la sollicitude de ses illustres et saints parents.  Il est né à Châteauneuf dans le Dauphiné, en France, en 1053. Son père, Odilon, qui a servi son pays dans un poste honorable dans l'armée, a travaillé par tous les moyens en son pouvoir pour faire de ses soldats de fidèles serviteurs de leur Créateur, et par de sévères  châtiments, pour contenir le vice.  Sur les conseils de son fils, saint Hugues, dans ses dernières années, il devint moine chartreux et mourut à l'âge de cent ans, après avoir reçu l'Extrême-Onction et le Viatique des mains de son fils.  Sous sa direction, sa mère avait servi Dieu dans sa propre maison pendant de nombreuses années par la prière, le jeûne et l'abondante aumône ;  et Saint Hugues l'a également aidée dans ses dernières heures.


Hugues, dès le berceau, paraissait être un enfant de la bénédiction ;  dans sa jeunesse, il était reconnu comme tel par sa réussite exceptionnelle dans ses études.  Ayant choisi de servir Dieu dans l'état ecclésiastique, il accepta un canonicat à la cathédrale de Valence.  Sa grande sainteté et son érudition firent de lui un ornement de cette église, et à l'âge de vingt-sept ans, il fut nommé évêque de Grenoble.  Le pape Grégoire VII le consacra à Rome et lui inspira un zèle ardent pour la liberté de l'Église et la sanctification du clergé.  Il entreprit aussitôt de réprouver les vices et de réformer les abus, alors répandus dans son diocèse, mais trouva ses efforts vains.  Il résolut donc, au bout de deux ans, de démissionner de sa charge, et se retira dans l'austère abbaye de Casa Dei, ou Chaise-Dieu, en Auvergne.


Saint Hugues y vécut un an, modèle parfait de toutes les vertus dans un monastère rempli de saints, jusqu'à ce que le pape Grégoire lui ordonne, au nom de la sainte obéissance, de reprendre sa charge pastorale en disant : « Va à ton troupeau ;  ils ont besoin de vous.  Cette fois sa sainteté fit un grand bien dans les âmes.  Sa prédication énergique remua les foules et toucha les cœurs ;  au confessionnal, il pleura avec ses pénitents et suscita en eux une contrition plus profonde.  Au bout de quelques années, le visage de son diocèse avait changé.  Sa charité pour les pauvres l'a amené à vendre même son anneau épiscopal et son calice pour les aider.  Pendant son épiscopat, le jeune saint Bruno vint lui demander conseil, et c'est saint Hugues qui l'assista dans la fondation de la Chartreuse dans les montagnes du diocèse de Grenoble, dont la renommée après mille ans n'a pas diminué.


Toujours rempli d'un profond sentiment de sa propre indignité, il sollicita ardemment trois papes pour qu'ils lui laissent démissionner de son évêché, afin qu'il puisse mourir dans la solitude, mais il ne put jamais obtenir sa demande.  Dieu s'est plu à purifier son âme par une maladie persistante avant de l'appeler à Lui.  Il termina son cours pénitentiel le 1er avril 1132, deux mois avant d'achever sa quatre-vingtième année.  Des miracles attestèrent le caractère sacré de sa mort, et il ne fut canonisé que deux ans après, par le pape Innocent II.

Source : Wikipédia