Saint of the day 02/May

Saint of the Day

(May 02)

✠ St. Athanasius of Alexandria ✠

Born: 295 or 298 AD,
Alexandria, Egypt

Died: May 2, 373 AD, 
Alexandria, Egypt

Church: Nicene Christianity

Feast day: 7 Pashons (Coptic Christianity); 2 May (Western Christianity); 18 January (Byzantine Christianity)

Language: Coptic, Greek

Successor: Peter II

Symbols :
• Bishop arguing with a pagan • Bishop holding an open book • Bishop standing over a defeated heretic

St. Athanasius, also known as Athanasius the Great and Athanasius the Confessor, was a bishop and doctor of the church. He is called the "Father of Orthodoxy," the "Pillar of the Church" and "Champion of Christ's Divinity." Athanasius became one of the most dedicated opponents of the heresy of Arianism. Much of his life was a testimony to the divinity of Jesus Christ.

Born in either 295 or 298 in Alexandria, Egypt to a prominent Christian family, Athanasius received a wonderful education in Christian doctrine, Greek literature, philosophy, rhetoric and jurisprudence.

He was well studied in the Hebrew Scriptures and the Gospel accounts and the Christian texts which would later be recognized by the Church as the canon of the New Testament. He credited the confessors during the Christian persecution under the Roman Emperor Maximian as his teachers of theology.

Bishop Alexander of Alexandria became a strong influence in Athanasius' life after Alexander witnessed him playing at administering Baptism as a young boy, with other children. Alexander called the boys over and after questioning them, he determined the baptisms were valid and decided to train them for priesthood.

As he grew up, Athanasius befriended many monks and hermits of the desert, including St. Antony. He later wrote the biography of Antony.
Athanasius became Alexander's secretary in 318 after being ordained a deacon. Around this time, Athanasius wrote his first work, a theological treatise on the Incarnation which is still quoted extensively in Christian theological studies and spiritual literature.

Around 323, Arius, an ambitious priest of the Alexandrian Church, denied the Divinity of Christ, and began spreading word that Jesus Christ was not truly divine, but merely created in time by the Eternal Father.

Alexander demanded Arius produce a written statement on the false doctrine. It was condemned as heresy after two dissenting Bishops came forward. Arius and 11 other priests and deacons were deposed, or removed from their office, for teaching false doctrine.

Arius left for Caesarea, but continued to teach his false doctrine and enlisted support from the Bishop of Nicomedia, Eusebius and other Syrian prelates.

Athanasius, as Alexander's secretary, was present during the great Church debate. He may have even composed the letter that announced Arius' condemnation. Athanasius stood alongside Alexander during the famous Council of Nicaea to determine the matters of dogma.

It was during this meeting, summoned by Emperor Constantine, that Arius' sentencing was officially confirmed and the Nicene Creed was adopted as the Creed of the Church and a worthy symbol of the orthodox Christian faith.

The early Christian Church, still undivided, rejoiced at the defense of the true nature of Jesus Christ. To this day, Athanasius is considered the great defender of the Faith in both the Orthodox and Catholic Churches.

Just five months later, Alexander died and Athanasius succeeded him after being unanimously elected. He was consecrated as the new Bishop of Alexandria in 328 and continued the fight against Arianism.

In 330, Eusebius approached Emperor Constantine and convinced him to command Athanasius to allow Arians back into communion. Athanasius refused, noting the Catholic Church could not hold communion with heretics who attacked the divinity of Christ.

However, Eusebius did not give up on his cause. He wrote to Athanasius trying to justify Arius and he wrote to the Egyptian Meletians in efforts to have Athanasius impeached.

The Meletians charged Athanasius with the crimes of exacting a tribute of linen for use in his church, sending gold to Philomenus, treason against the emperor and authorizing one of his deputies to destroy a chalice being used at the altar by a Meletian priest.

He was tried and proved his innocence on all accusations.

The Arians didn't stop there though; they came forward with another charge, claiming he murdered a Meletian bishop. Athanasius was ordered to attend a council at Caesarea, but knowing the bishop was alive and in hiding, Athanasius ignored the summons.

In 335, Emperor Constantine commanded Athanasius to go to the Council of Tyre, Lebanon. The council was full of Athanasius' opponents and was led by an Arian. Athanasius realized his condemnation was already pre-decided.

Athanasius was exiled for the first time to Trier, Germany. While there, he kept in touch with his flock by letter.

Athanasius' exile lasted for two and a half years. He returned to Alexandria in 338 to find both Emperor Constantine and Arius had died. Constantine's empire was divided between his three sons, Constantine II, Constantius and Constans.

After he returned to Alexandria, his enemies continued to try to bring him to exile. They accused him of raising sedition, of promoting bloodshed, and detaining his own use of corn.

Eusebius was able to obtain a second sentence of deposition against Athanasius and get the election of an Arian bishop for Alexandria approved.

After this, a letter was written to Pope St. Julius asking for his intervention and a condemnation of Athanasius. The case for Athanasius was set forth, and the pope accepted the suggestion offered by Eusebius for a synod to discuss the situation.

Meanwhile, a Cappadocian named Gregory was installed in Alexandria, and Athanasius went to Rome to await his hearing.

Athanasius was completely vindicated by the synod, but was unable to return home to Alexandria until the death of the Cappadocian Gregory in 345.

Athanasius returned to Alexandria to scenes of people rejoicing after he had been absent for eight years.

However, in 353 Athanasius would face more condemnations by the Arians in the councils at Arles, France and again in 355 in Milan, Italy.

Persecution continued against Athanasius and escalated to physical attacks against him. While he was celebrating a vigil Liturgy in a church in Egypt, soldiers forced their way in and killed some of the congregation. Athanasius managed to escape and hid in the desert, where a group of monks kept him safe for six years.

During his years as a hermit, he wrote his Apology to Constantius, the Apology for His Flight, the Letter to the Monks, and the History of the Arians.

Athanasius returned to Alexandria after the death of Constantius in 361 and the new emperor, Julian, revoked all sentences of exile enacted by his predecessor.

This lasted only a few months though. Emperor Julian's plan for paganizing the Christian world couldn't get very far so long as Athanasius, the champion for Catholic faith, was around. Therefore, Julian exiled Athanasius and he once again sought refuge in the desert.

He stayed there until 363 when Julian died and the next emperor, Emperor Jovian reinstalled him. Jovian's reign was a short one, and Athanasius was again banished just eight months later.

Jovian's successor, Valens issued an order banning all Orthodox bishops who were exiled by Constantius.

Four months later, Valens revoked his own order and Athanasius was restored permanently.

Over the course of his life, Athanasius was banished five times and spent 17 years of his life in exile for the defense of the doctrine of Christ's divinity.

However, the last years of his life were peaceful and he died on May 2, 373 in Alexandria.

His body was transferred, first to Constantinople, then to Venice.

St. Athanasius is often shown as a bishop arguing with a pagan, a bishop holding an open book or a bishop standing over a defeated heretic. He is a patron saint of theologians, and faithful Orthodox and Roman Catholic Christians and hailed to this day as a great Defender of the Faith.

His feast day is celebrated on May 2.

Source : Wikipedia

________

இன்றைய புனிதர்

(மே 02)

✠ புனிதர் அத்தனாசியஸ் ✠
(St. Athanasius of Alexandria )

ஆயர், மறைவல்லுநர் :
(Bishop, Doctor of the Church)

பிறப்பு : சுமார் கி.பி. 295-298
அலெக்சாந்திரியா, எகிப்து
(Alexandria, Egypt)

இறப்பு : மே 2, 373
அலெக்சாந்திரியா, எகிப்து
(Alexandria, Egypt)

ஏற்கும் சமயம் :
கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholicism)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodoxy)
லூதரனியம்
(Lutheranism)
ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்
(Anglican Communion)
ஓரியண்ட்டல் மரபுவழி திருச்சபை
(Oriental Orthodoxy)

முக்கிய திருத்தலங்கள் :
புனித மாற்கு காப்டிக் மரபுவழி திருச்சபையின் முதன்மைப்பேராலயம், கெய்ரோ, எகிப்து
(Saint Mark Coptic Orthodox Cathedral in Cairo, Egypt)

நினைவுத் திருவிழா :
2 மே (மேற்கத்திய கிறிஸ்தவம்)
18 ஜனவரி (கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை)

புனிதர் அத்தனாசியஸ், கி.பி. 328ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 8ம் தேதி முதல், கி.பி. 373ம் ஆண்டு, மே மாதம், 2ம் நாள்வரை மொத்தம் 45 ஆண்டுகள் அலெக்சாந்திரியா நகரின் 20ம் ஆயராக இருந்தவர் ஆவார். இவரின் பணிக்காலத்தில் மொத்தம் 17 ஆண்டுகள் நான்கு வெவ்வேறு ரோம அரசர்களால் ஐந்து முறை நாடு கடத்தப்பட்டார். இவர் ஒரு சிறந்த இறையியலாளரும், திருச்சபைத் தந்தையர்களுல் ஒருவரும், ஆரியனிய தப்பரைக்கெதிரான திரித்துவம் குறித்த வாதவல்லுநரும், நான்காம் நூற்றாண்டின் குறிப்பிடத்தக்க எகிப்திய தலைவரும் ஆவார்.

அத்தனாசியஸ் கிழக்கின் நான்கு மிகப்பெரும் திருச்சபையின் மறைவல்லுநர்களுல் ஒருவராக கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் மதிக்கப்படுகின்றார். கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையில் இவர்,"மரபுகளின் தந்தை" (Father of Orthodoxy) என புகழப்படுகின்றார். சீர்திருத்தத் திருச்சபையினர் பலரும் இவரை விவிலியத் திருமுறையின் தந்தை என புகழ்ந்துள்ளனர். மேற்கத்திய கிறிஸ்தவத்தில் இவரின் நினைவுத் திருவிழா நாள் 2 மே ஆகும், கிழக்கத்திய கிறிஸ்தவத்தில் 18 ஜனவரி ஆகும்.

அலெக்சாந்திரியா நகரில் வசித்த கிறிஸ்தவர்களில் மிகவும் பக்தியான கிறிஸ்தவ பெற்றோர்க்கு மகனாக அத்தனாசியஸ் பிறந்தார். கிரேக்க பள்ளியில் படித்த இவர், இளம் வயதிலிருந்தே அறிவுத்திறன் மிகுந்தவராய் காணப்பட்டார்.

தமது 21ம் வயதிலேயே திருத்தொண்டர் பட்டம் பெற்ற இவர், ஆயர் அலெக்சாண்டரின் செயலராக விளங்கினார். அப்போது மனித அவதாரம் என்ற நூலை எழுதினார். இவர் இளைஞனாக இருந்தபோதிலிருந்தே, பாலைநிலத்தில் தனிமையை தேடி வாழ்ந்து வந்த தவ முனிவர்களுக்கும், சிறப்பாக வனத்து அந்தோணியாருக்கும் மிகவும் அறிமுகமானவராக இருந்தார்.

323ம் ஆண்டு ஆரியுஸ் என்ற கத்தோலிக்க குரு, ஒரு தவறான கொள்கையை உருவாக்கி அதை திருச்சபை முழுவதும் பரப்பி வந்தார். இதனால் ஆயர் அலெக்சாண்டர் இந்த தவறான கொள்கையை பற்றி பேசவேண்டாம் என்று ஆரியுசுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்தார். ஆனால் ஆரியுஸ் ஆயருக்கு எதிராக செயல்பட்டு, மேலும் செசாரியா பகுதிக்கு சென்று அங்கும் பரப்பிவந்தார். மக்களை கவரக்கூடிய முறையில் இத்தவறான கொள்கைகளை பாடல்களாக தொகுத்து அவற்றை பாடவைத்தார்.

இந்நிலையில் 325ம் ஆண்டு, மிகவும் புகழ்பெற்ற நீசேயா பொதுசங்கம் கூட்டப்பட்டது. இச்சங்கத்தில் தான் விசுவாசப் பிரமாணம் திருச்சபையில் பயன்படுத்தப்பட வேண்டுமென்று முடிவுசெய்யப்பட்டது. அப்போது ஆரியுசின் தவறான கொள்கையை சுட்டிகாட்டி, அவர்மீது குற்றம் சாட்டி, அவரை சபைக்கு புறம்பாக தள்ளிவைத்தனர்.

அப்போது சங்கம் முடிந்த சில நாட்களிலேயே ஆயர் அலெக்சாண்டர் காலமானார். அப்போது 30 வயதே ஆகியிருந்த அத்தனாசியஸ், அலெக்சாண்டிரியா நகர் ஆயராக நியமிக்கப்பட்டார். அதன்பிறகு ஆயர் அத்தனாசியஸ், ஆரியுசின் தவறுகளையும், அவருக்கு உதவி செய்த ஆயர்களையும் வன்மையாக கண்டித்தார். இதனால் 5 முறை ஆயர் அத்தனாசியஸ் நாடு கடத்தப்பட்டார். 17 ஆண்டுகள் அவர் ஆயராக வாழ்ந்தார். இருப்பினும் அவர் கிறிஸ்துவின் மீது இடைவிடாத பற்றும், நம்பிக்கையும் கொண்டு வாழ்ந்தார். அவரை துன்புறுத்தியவர்களின் மீது சிறிதும் காழ்ப்புணர்ச்சி கொள்ளாமல் புனிதராகவே வாழ்ந்தார். அவர்மீது கொடுமையாக குற்றம் சாட்டியவர்களையும், பொறுமையோடு ஏற்று, அன்பு செய்தார்.

அப்போது ஆயர் அத்தனாசியசை பழிவாங்கும் நோக்கத்துடன், அலெக்சாண்டிரியா ஆயர்களும், ஆரியூசும் ஒன்று சேர்ந்து, கப்படோசியாவை சேர்ந்த கிரகோரி என்பவரை அலெக்சாண்டிரியாவின் ஆயராக தேர்ந்தெடுத்தனர். இதனால் ஆயர் அத்தனாசியஸ் ரோம் சென்று திருத்தந்தையிடம் நடந்தவைகள் அனைத்தையும் எடுத்துக்கூறினார். பின்னர் திருத்தந்தையின் அனுமதி பெற்று மீண்டும் அலெக்சாண்டிரியாவுக்கு திரும்பினார். அப்போது ஆயராக இருந்த கிரகோரியின் வன்முறைகளை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தார். இவர் திருச்சபைக்கு செய்யும் கொடுமைகளை கண்டு, இவற்றிற்கு நீதி கிடைக்க வேண்டுமென்று இடைவிடாமல் இறைவேண்டலில் ஈடுபட்டார். இதன் விளைவாக ஆயர் கிரகோரியும், அலெக்சாண்டிரியா அரசரும் இறந்துவிட்டனர்.

அதன்பிறகு அரசன் ஜூலியன் அரசனாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இவர் அரசரானதும் முதலில் ஆயர் அத்தனாசியசை மீண்டும் ஆயர் பதவியில் அமர்த்தினார். ஆனால் ஆரிய வெறியர்கள் இதனால் சீற்றம் கொண்டு, "அமைதியைக் குலைப்பவர் அத்தனாசியஸ்" என்று முத்திரையிட்டு, அரசன் ஜூலியனை நாடு கடத்தினர். அதன்பிறகு பகைவர்களால் அரசன் அம்பெய்து, குத்தி கொல்லப்பட்டார். இதனால் மன்னன் வாலென்ஸ் அரசு பதவியை ஏற்றார். இவர் ஆயர் அத்தனாசியசுக்கு மிக பெரிய உதவிகளை செய்து, திருச்சபையைக் காத்தார். ஏறக்குறைய 50 ஆண்டுகள் பல்வேறு துன்பங்களை தாங்கி கொண்டு, ஆயர் அத்தனாசியஸ் திருச்சபையில் கிறிஸ்துவின் படிப்பினைகளை நிலைநாட்டினார். அலெக்சாண்டிரியாவில் இவர் மரித்தாலும், இவரது உடல் வெனிஸ் நகரில் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆதாரம்: விக்கிபீடியா

Sainte du jour

(02 mai)

✠ Saint Athanase d'Alexandrie ✠

Né : 295 ou 298 après JC,
Alexandrie, Egypte

Décédé : 2 mai 373 après JC,
Alexandrie, Egypte

Église : christianisme nicéen

Jour de fête : 7 Pashons (christianisme copte) ;  2 mai ( christianisme occidental );  18 janvier ( christianisme byzantin )

Langue : copte, grec

Successeur : Pierre II

Symboles :
• Évêque se disputant avec un païen • Évêque tenant un livre ouvert • Évêque debout au-dessus d'un hérétique vaincu

Saint Athanase, également connu sous le nom d'Athanase le Grand et d'Athanase le Confesseur, était évêque et docteur de l'église.  Il est appelé le "Père de l'Orthodoxie", le "Pilier de l'Église" et le "Champion de la Divinité du Christ".  Athanase est devenu l'un des opposants les plus dévoués à l'hérésie de l'arianisme.  Une grande partie de sa vie a été un témoignage de la divinité de Jésus-Christ.

Né en 295 ou 298 à Alexandrie, en Égypte, dans une famille chrétienne éminente, Athanase a reçu une merveilleuse éducation en doctrine chrétienne, en littérature grecque, en philosophie, en rhétorique et en jurisprudence.

Il a été bien étudié dans les Écritures hébraïques et les récits évangéliques et les textes chrétiens qui seront plus tard reconnus par l'Église comme le canon du Nouveau Testament.  Il a crédité les confesseurs pendant la persécution chrétienne sous l'empereur romain Maximien comme ses professeurs de théologie.

L'évêque Alexandre d'Alexandrie est devenu une forte influence dans la vie d'Athanase après qu'Alexandre l'ait vu jouer à administrer le baptême en tant que jeune garçon, avec d'autres enfants.  Alexandre a appelé les garçons et après les avoir interrogés, il a déterminé que les baptêmes étaient valides et a décidé de les former à la prêtrise.

En grandissant, Athanase s'est lié d'amitié avec de nombreux moines et ermites du désert, dont saint Antoine.  Il écrivit plus tard la biographie d'Antoine.
Athanase est devenu le secrétaire d'Alexandre en 318 après avoir été ordonné diacre.  À cette époque, Athanase écrivit son premier ouvrage, un traité théologique sur l'Incarnation qui est encore abondamment cité dans les études théologiques chrétiennes et la littérature spirituelle.

Vers 323, Arius, un prêtre ambitieux de l'Église d'Alexandrie, a nié la divinité du Christ et a commencé à répandre le mot que Jésus-Christ n'était pas vraiment divin, mais simplement créé dans le temps par le Père Éternel.

Alexandre a demandé à Arius de produire une déclaration écrite sur la fausse doctrine.  Il a été condamné comme hérésie après que deux évêques dissidents se sont manifestés.  Arius et 11 autres prêtres et diacres ont été déposés ou démis de leurs fonctions pour avoir enseigné de fausses doctrines.

Arius est parti pour Césarée, mais a continué à enseigner sa fausse doctrine et a obtenu le soutien de l'évêque de Nicomédie, Eusèbe et d'autres prélats syriens.

Athanase, en tant que secrétaire d'Alexandre, était présent lors du grand débat de l'Église.  Il a peut-être même composé la lettre annonçant la condamnation d'Arius.  Athanase se tenait aux côtés d'Alexandre lors du célèbre concile de Nicée pour déterminer les questions de dogme.

C'est au cours de cette réunion, convoquée par l'empereur Constantin, que la condamnation d'Arius fut officiellement confirmée et que le Credo de Nicée fut adopté comme Credo de l'Église et digne symbole de la foi chrétienne orthodoxe.

L'Église chrétienne primitive, encore indivise, se réjouissait de la défense de la vraie nature de Jésus-Christ.  À ce jour, Athanase est considéré comme le grand défenseur de la Foi dans les Églises orthodoxe et catholique.

Cinq mois plus tard, Alexandre mourut et Athanase lui succéda après avoir été élu à l'unanimité.  Il fut consacré nouvel évêque d'Alexandrie en 328 et poursuivit la lutte contre l'arianisme.
En 330, Eusèbe s'approcha de l'empereur Constantin et le convainquit d'ordonner à Athanase de permettre aux Ariens de reprendre la communion.  Athanase a refusé, notant que l'Église catholique ne pouvait pas garder la communion avec les hérétiques qui attaquaient la divinité du Christ.

Cependant, Eusèbe n'a pas abandonné sa cause.  Il écrivit à Athanase pour essayer de justifier Arius et il écrivit aux Mélétiens égyptiens dans le but de faire destituer Athanase.

Les Mélétiens ont accusé Athanase des crimes d'avoir exigé un tribut de lin à utiliser dans son église, d'avoir envoyé de l'or à Philomène, d'avoir trahi l'empereur et d'avoir autorisé l'un de ses adjoints à détruire un calice utilisé à l'autel par un prêtre mélétien.

Il a été jugé et a prouvé son innocence sur toutes les accusations.

Les Ariens ne se sont pas arrêtés là cependant;  ils se sont présentés avec une autre accusation, affirmant qu'il avait assassiné un évêque mélétien.  Athanase a reçu l'ordre d'assister à un concile à Césarée, mais sachant que l'évêque était vivant et caché, Athanase a ignoré la convocation.

En 335, l'empereur Constantin ordonna à Athanase de se rendre au Conseil de Tyr, au Liban.  Le conseil était plein d'opposants à Athanase et était dirigé par un Arien.  Athanase s'est rendu compte que sa condamnation était déjà décidée à l'avance.

Athanase a été exilé pour la première fois à Trèves, en Allemagne.  Pendant son séjour, il est resté en contact avec son troupeau par lettre.

L'exil d'Athanase a duré deux ans et demi.  Il retourna à Alexandrie en 338 pour découvrir que l'empereur Constantin et Arius étaient morts.  L'empire de Constantin était divisé entre ses trois fils, Constantin II, Constance et Constans.

Après son retour à Alexandrie, ses ennemis ont continué à essayer de l'amener à l'exil.  Ils l'ont accusé d'avoir soulevé la sédition, de favoriser l'effusion de sang et d'empêcher sa propre utilisation du maïs.

Eusèbe a pu obtenir une deuxième condamnation de déposition contre Athanase et faire approuver l'élection d'un évêque arien pour Alexandrie.

Après cela, une lettre fut écrite au pape saint Jules demandant son intervention et une condamnation d'Athanase.  Le cas d'Athanase a été exposé et le pape a accepté la suggestion offerte par Eusèbe pour un synode pour discuter de la situation.

Pendant ce temps, un Cappadocien nommé Grégoire fut installé à Alexandrie, et Athanase se rendit à Rome pour attendre son audition.

Athanase a été complètement justifié par le synode, mais n'a pas pu rentrer chez lui à Alexandrie jusqu'à la mort du cappadocien Grégoire en 345.

Athanase est retourné à Alexandrie pour voir des scènes de gens se réjouissant après avoir été absent pendant huit ans.

Cependant, en 353, Athanase ferait face à d'autres condamnations par les Ariens dans les conciles d'Arles, en France, et de nouveau en 355 à Milan, en Italie.

La persécution s'est poursuivie contre Athanase et s'est transformée en attaques physiques contre lui.  Alors qu'il célébrait une liturgie de veillée dans une église en Égypte, des soldats sont entrés de force et ont tué une partie de la congrégation.  Athanase a réussi à s'échapper et s'est caché dans le désert, où un groupe de moines l'a gardé en sécurité pendant six ans.

Pendant ses années d'ermite, il écrivit son Apologie à Constance, l'Apologie de sa fuite, la Lettre aux moines et l'Histoire des ariens.

Athanase retourna à Alexandrie après la mort de Constance en 361 et le nouvel empereur, Julien, révoqua toutes les peines d'exil promulguées par son prédécesseur.

Cela n'a cependant duré que quelques mois.  Le plan de l'empereur Julien pour paganiser le monde chrétien ne pouvait pas aller très loin tant qu'Athanase, le champion de la foi catholique, était là.  Par conséquent, Julien a exilé Athanase et il a de nouveau cherché refuge dans le désert.

Il y resta jusqu'en 363 lorsque Julien mourut et que le prochain empereur, l'empereur Jovien, le réinstalla.  Le règne de Jovian fut de courte durée et Athanase fut de nouveau banni seulement huit mois plus tard.

Le successeur de Jovian, Valens a publié une ordonnance interdisant tous les évêques orthodoxes qui ont été exilés par Constance.

Quatre mois plus tard, Valens a révoqué son propre ordre et Athanasius a été rétabli définitivement.

Au cours de sa vie, Athanase a été banni cinq fois et a passé 17 ans de sa vie en exil pour la défense de la doctrine de la divinité du Christ.

Cependant, les dernières années de sa vie furent paisibles et il mourut le 2 mai 373 à Alexandrie.

Son corps a été transféré, d'abord à Constantinople, puis à Venise.

Saint Athanase est souvent représenté comme un évêque se disputant avec un païen, un évêque tenant un livre ouvert ou un évêque debout au-dessus d'un hérétique vaincu.  Il est un saint patron des théologiens et des fidèles chrétiens orthodoxes et catholiques romains et salué à ce jour comme un grand défenseur de la foi.

Sa fête est célébrée le 2 mai.

Source : Wikipédia