Feast of the Day 02/October

Feast of the Day

(October 2)

✠ Memorial of the Holy Guardian Angels ✠

Observed by: Catholic Church

Feast Day: October 02

The Memorial of the Holy Guardian Angels is a memorial of the Catholic Church officially observed on 2 October. In some places, the feast is observed on the first Sunday in September with the permission of the Congregation for Divine Worship. Catholics set up altars in honour of guardian angels as early as the 4th Century, and local celebrations of a feast in honour of guardian angels go back to the 11th Century. The feast is also observed by some Anglo-Catholics within the Anglican Communion and most churches of the Continuing Anglican movement.

Devotion to the angels is an ancient tradition which the Christian Church inherited from Judaism. It began to develop with the birth of the monastic tradition. The feast was first kept by the Franciscan order in 1500. This feast, like many others, was local before it was placed in the General Roman Calendar in 1607 by Pope Paul V. The papal decree establishing the feast was cosigned by Robert Bellarmine, which has led some scholars to speculate that the feast was created under the influence of the Society of Jesus. It was originally ranked as a double, and is believed that the new feast was intended to be a kind of supplement to the Feast of St. Michael, since the Church honoured on that day (29 September) the memory of all the angels as well as the memory of St. Michael. Clement X elevated it to the rank of an obligatory double, and, finally, Leo XIII raised the feast to the rank of a double major. Since 1976, it has been ranked an obligatory memorial.

The Church has never formally declared that every individual has a protecting angel. However, a writer as far back as St Jerome said it was the “mind of the Church”. “How great the dignity of the soul, since each one has from birth an angel commissioned to guard it,” he wrote in his commentary on the gospel of Matthew.

Belief in guardian angels was common among many cultures in ancient times. Examples can be given from Menander, Plutarch, Plotinus as well as from the Babylonians and Assyrians. In fact, it was their belief which was taken up by the Jews following their periods of conquest and exile.

In the Old Testament, the evidence of protecting angels is frequent. Some examples: an angel led Lot to safety before the destruction of Sodom; during the Exodus, an angel is appointed as leader of the Israelites and God tells Moses, “My angel will go before you” (today’s First Reading). There is the lovely story of the angel (Raphael) who took protective care of Tobias as he went in search of a bride and for the medicine to heal his blind father (Book of Tobit).

In Psalm 90:11 we read: “For to his angels he has given command about you, that they guard you in all your ways.” (Ironically, words used by Satan tempting Jesus to jump from the top of the Temple.) In the Book of Daniel (chap. 10) angels are entrusted to take care of particular districts. It is clear the Old Testament understood God’s angels as messengers carrying out his will, including the protection of people.

In the New Testament angels are frequently the links between God and his people. So we have Jesus say: “See that you do not despise one of these little ones, for I say to you that their angels in heaven always look upon the face of my heavenly Father” (Matthew 18:10). There is the angel who consoled Jesus during his Agony in the Garden; it was an angel who delivered Peter from prison (Acts12:6-10). And in the Letter to the Hebrews, we read: “Are they not all ministering spirits sent to serve, for the sake of those who are to inherit salvation?” (Heb 1:14)

As children, many of us remember the prayer we were taught to say every night before sleep:

Angel of God, my guardian dear
to whom God’s love commits me here.
Ever this day/night be at my side
to light, to guard, to rule and guide.

Amen!

Comments:
Your Guardian Angel is your companion and your friend. He is given to you at the first moment of existence and stays with you to the end. He inspires you with good and holy thoughts. He protects you from many dangers and accidents and assists you in a thousand ways throughout your life. The Angels are most desirous to be our friends and they love us with all the intensity of their angelic natures. "He hath given His Angels charge over thee: to keep thee in all thy ways. In their hands, they shall bear thee up lest thou dash thy foot against a stone" (Psalm 91). 

The Angels are pure spirits, mighty Princes of Heaven who stand before God. They are burning fires of love, filled with the plenitude of happiness. No two Angels are alike and there are too many to be numbered. All of them are indescribably beautiful. "Thousands and thousands ministered to Him and ten thousand times a hundred thousand stood before him" (Dan 7:10). 

St. Frances of Rome saw her own Angel. She said the splendour of her Angel dimmed the light of the sun and moon and stars in comparison. Often she could read her prayers by the light of her Angel. When the Angel rolled back the stone from the holy sepulchre, Sacred Scripture says that the countenance of the Angel was like lightning and his clothing white as snow. His appearance was so full of majesty that the soldiers at the tomb were terrified and could not look at him. "For an Angel of the Lord descended from Heaven, and coming, rolled back the stone, and sat upon it. And his countenance was as lightning and his raiment as snow" (Matt 28: 2,3).

Angelic intelligence is immeasurably superior to our own. We plod from truth to truth, studying, steadily investigating in order to understand a topic, but they understand the entire subject at a single glance. In that same glance, they immediately see all the nuances and consequences of a particular action. It is easy to see how important their assistance would be for us, who need help in making decisions each day of our lives. 

There are angels in Heaven and also on earth, each with different jobs to do. Nations, cities, families, towns - all have their special Angels. St Thomas Aquinas teaches us that there are Angels that guide the stars, the moon, the sun, and the planets, keeping everything in harmony according to God's plan. Scripture tells us of the Angels that perform duties that some attribute to chance.

It was an Angel that gave its medicinal quality to the pool at Bethesda; an Angel generated the fires on Mount Sinai; the thunder and lightning were the work of Angels, and in the Apocalypse, we read of the Angels restraining the winds. Thus, we learn that the course of nature, so marvellous and at times so fearful, is moved by these unseen beings.

Angels act as messengers as in the Annunciation when the Archangel Gabriel came to Mary, or as protectors as when Archangel Raphael helped to guide young Tobias on a dangerous journey, or as avengers as when God sent an Angel who killed 70,000 Egyptians in one night as a punishment for the Pharaoh not releasing the Hebrews from slavery. 

They are also powerful protectors against the tricks of the devil. They will fight by your side and inspire you on how to resist the temptations of the devil. "Be sober and watch: because of your adversary the devil, as a roaring lion, goeth about, seeking whom he may devour" (1 Pet 5: 8). The Angels protect us from falling into temptations and avert natural disasters from befalling us – often the person never even realizes the tragedy he narrowly missed. 

It is interesting to note that at the time of the Renaissance, Angels began to be portrayed as fat, sweet babies with wings. This artistic style continues to our day. It is a shame for such militant warriors to be reduced to these weak, infantile representations. In the mind of the viewer, the role of the Angel as protector and avenger fades away, replaced by a different idea. It is a subtle way of gradually changing the notion of the principle that life is a war between good and evil with the agents of each side fighting to win the souls of men. There is no spirit of fight in the fat baby angels – in fact, they are so smiling and happy that it appears nothing is amiss in their world.

And yet, there are many incidences in the lives of the Saints that show the militant, protective mission of the Angels toward men. St John Bosco, for example, was a man who fought vigorously against the Waldensian heresy. Many of the heretics hated him for his unrelenting fight and tried to kill him many times. During this dangerous period of his life, a large grey dog appeared and would accompany him as he walked the streets of the city, fighting off any attackers. When the danger passed, the dog disappeared. In his writings, Don Bosco called this dog Grigio [Grey], and he believed that it was an angelic intervention protecting him so many times over a period of 30 years. 

Angels also reflect God's goodness, kindness, and generosity. He gave us these Angels to "level out the playing field." A man by himself is no match for the wily Devil, a fallen angel that still retains all his intellectual prowess and powers. Without some kind of supernatural help, we would be certain to make many mistakes, some irreparable. 

God in His goodness gave us Angels. Knowing this, wouldn't it be foolish to ignore our Guardian Angels and not ask often for their help? 

"Ask us and we will give you a share of all our treasures, all our graces, all our happiness," they seem to say. The only thing standing between us and these benefits is our forgetfulness of these wonderful beings.

இன்றைய திருவிழா

(அக்டோபர் 2)

✠ தூய காவல் தேவதூதர்களின் நினைவு ✠
(Memorial of the Holy Guardian Angels)

நினைவுத் திருவிழா: அக்டோபர் 2

தூய காவல் தேவதூதர்களின் நினைவுத் திருநாள் என்பது, கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் அனுசரிக்கப்படும் நினைவுத் திருநாட்களில் ஒன்றாகும். அக்டோபர் மாதம் 2ம் தேதி அனுசரிக்கப்படும் இந்நினைவுத் திருநாளானது, சில இடங்களில், “தெய்வீக வணக்கத்திற்கான சபையின்” (Congregation for Divine Worship) அனுமதியுடன் செப்டம்பர் மாதத்தின் முதல் ஞாயிறன்று அனுசரிக்கப்படுகின்றது. கத்தோலிக்கர்கள், கி.பி. 4ம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் பாதுகாவல் தேவதூதர்களை நினைத்து பலிபீடங்களை அமைத்தனர். மற்றும், காவல் தேவதூதர்களை கௌரவப்படுத்துவதற்கான உள்ளூர் கொண்டாட்டங்கள், கி.பி. 11ம் நூற்றாண்டிற்கு பின்னோக்கிச் செல்கின்றன. இந்நினைவுத் திருவிழாவானது, “ஆங்கிலிகன் சமூகத்திலுள்ள” (Anglican Communion) சில “ஆங்கிலோ-கத்தோலிக்கர்களாலும்” (Anglo-Catholics), தொடர்ந்து “ஆங்கிலிகன் இயக்கத்தின்” (Anglican movement) பெரும்பாலான சபைகளாலும் பின்பற்றப்படுகிறது.


தேவதூதர்களுக்கான பக்தி என்பது, யூத மதத்திலிருந்து கிறிஸ்தவ திருச்சபைகளுக்குப் பெறப்பட்ட ஒரு பண்டைய பாரம்பரியம் ஆகும். இந்நினைவுத் திருநாளானது, ஆரம்பத்தில் “ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரால்” (Franciscan Order) கி.பி. 1500ம் ஆண்டில் அனுசரிக்கப்பட்டது. கி.பி. 1607ம் ஆண்டு “பொது ரோம நாள்காட்டியில்” திருத்தந்தை “ஐந்தாம் பவுல்” (Pope Paul V) அவர்களால் இந்நினைவுத் திருவிழா நிலை நிறுத்தப்படும்வரை, இன்ன பிற நினைவுத் திருவிழாக்கள் போலவே, இதுவும் உள்ளூர் கொண்டாட்டமாகவே இருந்தது. 1976ம் ஆண்டிலிருந்து இது நினைவுத் திருநாளாக கொண்டாடப்படுகிறது.


ஒரு தேவதூதர் தமது சிறு குழந்தைகளை உண்மையான, மற்றும் கற்பனையான ஆபத்துகளிலிருந்து காப்பாற்றுகிறார் என்பது கத்தோலிக்க பெற்றோரிகளின் பெரும் ஆறுதலளிக்கும் அம்சமாக அமைந்துள்ளது. பாதுகாவல் தேவதூதர் என்பவர், சிறு பிள்ளைகளுக்கானவர் மட்டுமல்லர்.


காவல் தேவதூதர்களின் முக்கிய பணிகளாவது, கடவுளுக்கு முன்பாக தாம் பாதுகாப்பவர்களை பிரதிநிதித்துவம் செய்வதுவும், எப்பொழுதும் அவர்களைக் கண்காணிப்பதுவும், அவர்களுக்கு அவர்களுடைய ஜெபத்திற்கு உதவுவதும், மற்றும் அவர்கள் மரித்தபோது அவர்களுடைய ஆன்மாவை கடவுளுக்கு முன்நிறுத்துவதுமாகும்.


ஒரு காவல் தேவதூதனின் எண்ணமானது, ஒவ்வொரு மனிதனையும் வழிநடத்துவதும், வளர்ப்பதுமாகும். இது கத்தோலிக்கக் கோட்பாடு மற்றும் புனித நூல்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட பக்திவிருத்தியாகும். 


மத்தேயு 18:10-ல் இயேசுவின் வார்த்தைகள் இவ்விசுவாசத்தை ஆதரிக்கின்றன:

“இச்சிறியோருள் ஒருவரையும் நீங்கள் இழிவாகக் கருதவேண்டாம்; கவனமாயிருங்கள்! இவர்களுடைய வானதூதர்கள் என் விண்ணகத் தந்தையின் திருமுன் எப்பொழுதும் இருக்கின்றார்கள் என நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.”

இது துறவற மரபுகளின் பிறப்புடன் வளரத் தொடங்கிய நினைவுத் திருநாளாகும். புனிதர் பெனடிக்ட் (Saint Benedict) அதை ஊக்கப்படுத்தினார். மற்றும் 12ம் நூற்றாண்டின் பெரிய சீர்திருத்தவாதியான “கிளைர்வாஸின் புனிதர் பெர்னார்ட்” (Saint Bernard of Clairvaux) தமது நாட்களில் தேவதூதர்களின் பக்தியை எடுத்துக் கொண்டதற்கான சிறந்த சொற்பொழிவாளர் ஆவார்.


விடுதலைப் பயண நூலிலிருந்து வாசகம் 23: 20-23ய

ஆண்டவர் கூறுவது: வழியில் உன்னைப் பாதுகாக்கவும், நான் ஏற்பாடு செய்துள்ள இடத்தில் உன்னைக் கொண்டு சேர்க்கவும், இதோ நான் உனக்கு முன் ஒரு தூதரை அனுப்புகிறேன். அவர்முன் எச்சரிக்கையாயிரு; அவர் சொற்கேட்டு நட; அவரை எதிர்ப்பவனாய் இராதே. உன் குற்றங்களை அவர் பொறுத்துக் கொள்ளார். ஏனெனில், என் பெயர் அவரில் உள்ளது. நீ அவர் சொல் கேட்டு நடந்தால், நான் சொல்வது யாவற்றையும் கேட்டுச் செயல்பட்டால், நான் உன் எதிரிகளுக்கு எதிரியும், உன் பகைவர்க்குப் பகைவனும் ஆவேன். ஏனெனில், என் தூதர் உனக்கு முன் செல்வார்.


மறையுரைச் சிந்தனை:

கடவுள் நம்பிக்கையுள்ள ஒருவர் காட்டுவழியாக பயணம் மேற்கொண்டார். அது ஓர் அடர்ந்த, கொடிய மிருகங்கள் வாழக்கூடிய காடு. அவர் தன் பயணத்தைத் தொடர்கையில் திடிரென்று இருள்சூழ்ந்து கொண்டது; மழைபெய்யும் அறிகுறிகள் வேறு தென்பட்டன. இடிமுழக்கத்துடன், காட்டுவிலங்குகளின் சத்தமும் ஒருசேர அவரை பீதிக்கு உள்ளாக்கியதால், அவருக்குள்ளே ஒருவிதமான பய உணர்வு ஏற்பட்டது. முடிவில் அவர் மயங்கி கீழே விழுந்தார்.

அவர் மீண்டும் கண்விழித்துப் பார்த்தபோது, அவர் செல்லவேண்டிய இடத்தை அடைந்திருந்தார். அவருக்கு ஆச்சரியம் தாங்கமுடியவில்லை. என்ன நிகழ்ந்தது என அவர் சிந்தித்த போது அவருக்கு ஒரு அசரீரி ஒலி கேட்டது.

”மகனே நீ உன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தபோது, அதன் பாதுகாப்பை என்னிடம் ஒப்படைத்துச் செபித்தாய், அக்கணம் முதலே நான் உன்னைப் பின்தொடர்ந்து வந்தேன். நீ பயணித்த பாதையின் பாதச்சுவடுகளை உற்றுப்பார், உன்பின்னே மேலும் இரு பாதப்பதிவுகளைக் காணலாம். நான்காகத் தொடர்ந்த பாதச்சுவடுகள் நீ மயங்கிய இடத்திலிருந்து இரண்டாகக் குறைந்துள்ளதை காண்பாய். நீ நிலைகுலைந்து, மயங்கி, நிலத்தில் விழ நான் இடமளிக்கவில்லை. மாறாக, நான் உன்னை என் கரங்களில் தாங்கிக் கொண்டேன். அதன்பின் உன்னால் நடந்து உன் பயணத்தைத் தொடர முடியாததால், என் தோள்களில் உன்னைச் சுமந்துவந்தேன். அந்த இரண்டு பாதச்சுவடுகளும் உன்னுடையதல்ல, உன்னைச் சுமந்த என்னுடையதே. உனக்குத் தெரியாமலே நான் உன்னுடன் பயணித்தேன் என்றது” அந்த அசரீரி.


நீ செல்லும் இடமெல்லாம் உன்னைக் காக்கும்படி அவர் தம் தூதர்களுக்குக் கட்டளையிட்டுள்ளார் என்ற இறைவார்த்தையை (திபா 91:11) உறுதி செய்வதாக இருக்கிறது மேலே சொல்லப்பட்ட நிகழ்வு. ஆம், இறைத்தூதர்கள் நம்மை பாதுகாக்கக்கூடியவர்கள்; நமக்குத் துணையாய் இருப்பவர்கள், நம்மோடு வழிநடப்பவர்கள். அப்படிப்பட்ட சிறப்புகளுக்குச் சொந்தக்காரர்களான காவல் தூதர்களின் விழாவை இன்று நாம் கொண்டாடுகின்றோம்.

திருச்சபையின் தந்தையர் என அழைக்கப்படுகின்ற அகுஸ்தினார், அக்வினாஸ், எரேனியு போன்றவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு காவல் தூதர் இருக்கிறார் என்று சொல்வார்கள். ஆனால் விவிலியத்திலே அதற்கான ஆதாரம் கிடையாது. “இச்சிறியோருள் ஒருவரையும் நீங்கள் இழிவாகக் கருதவேண்டாம். கவனமாயிருங்கள்! இவர்களுடைய வானதூதர்கள் என் விண்ணகத் தந்தையின் திருமுன் எப்பொழுதும் இருக்கின்றார்கள் என நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்” (மத்தேயு 18:10) என்னும் இயேசுவின் வார்த்தைகள்தான் காவல்தூதர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதற்கான மையக் கருவாக இருக்கின்றது.


இந்த காவல்தூதர்கள் வழியாக இறைவன் நமக்கு உணர்த்தும் வாக்குறுதி 'உன்னை விட்டு விலகுவதுமில்லை, உன்னைக் கைவிடுவதுமில்லை' என்பதுதான். காவல் தூதர்கள் நம்மோடு இருக்கிறார்கள், நம்மை என்றும் வழிநடத்துகிறார்கள். மேலும் இவர்கள் கடவுளின் செல்லப்பிள்ளைகளைக் காப்பாற்றுபவர்களாகவும் (2 அரசர்கள் 6:13-17), தகவல்களை வெளிப்படுத்துபவர்களாகவும் (லூக் 1:11-20), வழிகாட்டுபவர்களாகவும் (மத் 1:20-21), பராமரிப்பவர்களாகவும் (1 அர 19:5-7), பணிவிடை செய்பவர்களாகவும் (எபி 1:14) வலம் வருகின்றனர். ஆதலால் இவ்வளவு பணிகளை நமக்காக செய்துவரும் காவல் தூதர்களை நினைத்து இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்தவேண்டும்; அவருக்கு என்றும் பிரமாணிக்கமாய் இருக்கவேண்டும்.


சிறுவன் ஒருவன் விடுமுறைக்கு தன்னுடைய பாட்டியின் வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தான். பாட்டியின் வீட்டில், ஒரு அறையில் கடவுளின் படம் ஒன்று மாட்டப்பட்டிருந்தது. அதற்கு கீழே, “கடவுள் உன்னை கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்று எழுதியிருந்தது.


இது சிறுவனுக்கு மிகப்பெரிய மன உளைச்சலைத் தந்தது. “கடவுள் என்னைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்றால், என்னால் சேட்டைகள் செய்ய முடியாது, நான் ஒழுக்கமுடையவனாக அல்லவா வாழவேண்டும்” என்று தன்னுடைய பாட்டியிடம் முறையிட்டான் அவன். அதற்கு அவனுடைய பாட்டி, “கடவுள் உன்னைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதற்கு அது விளக்கமல்ல, மாறாக கடவுள் உன்னை சிறு நொடிப்பொழுதும் கைவிடாமல் பாதுகாத்து அன்பு செய்கிறார் என்பதே இதன் அர்த்தம்” என்று விளக்கமளித்தார்.


ஆம், காவல் தூதர்கள் நம்மோடு இருக்கிறார்கள் என்றால் கடவுள் எப்போதும் கண்காணித்துக்கொண்டே இருக்கிறார் என்று அர்த்தமல்ல, மாறாக அவர் நம்மை சிறுபொழுதும் பிரியாமல் பாதுகாத்து அன்பு செய்கிறார் என்பதே அர்த்தம்.


எனவே நம்மை காவல் தூதர்கள் வழியாக பராமரித்து வரும் இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்துவோம். அத்தோடு காவல்தூதர்களின் உடனிருப்பை உணர்வோம்; இறைவழியில் நடந்து, இறையருள் பெறுவோம்.

Fête du jour

(2 octobre)

✠ Mémorial des Saints Anges Gardiens ✠

Observé par : Église catholique

Jour de fête : 02 octobre

Le Mémorial des Saints Anges Gardiens est un mémorial de l'Église catholique célébré officiellement le 2 octobre.  Dans certains endroits, la fête est célébrée le premier dimanche de septembre avec l'autorisation de la Congrégation pour le Culte Divin.  Les catholiques ont érigé des autels en l'honneur des anges gardiens dès le IVe siècle et les célébrations locales d'une fête en l'honneur des anges gardiens remontent au XIe siècle.  La fête est également observée par certains anglo-catholiques au sein de la Communion anglicane et la plupart des églises du mouvement anglican continu.

La dévotion aux anges est une ancienne tradition que l'Église chrétienne a héritée du judaïsme.  Elle a commencé à se développer avec la naissance de la tradition monastique.  La fête a été célébrée pour la première fois par l'ordre franciscain en 1500. Cette fête, comme beaucoup d'autres, était locale avant d'être placée dans le calendrier général romain en 1607 par le pape Paul V. Le décret papal instituant la fête a été cosigné par Robert Bellarmin, qui  a conduit certains érudits à spéculer que la fête a été créée sous l'influence de la Compagnie de Jésus.  Il était à l'origine classé comme un double, et on pense que la nouvelle fête était destinée à être une sorte de supplément à la fête de Saint-Michel, puisque l'Église a honoré ce jour-là (29 septembre) la mémoire de tous les anges ainsi  comme la mémoire de saint Michel.  Clément X l'éleva au rang de double obligatoire et, enfin, Léon XIII éleva la fête au rang de double majeur.  Depuis 1976, il est classé mémorial obligatoire.

L'Église n'a jamais formellement déclaré que chaque individu a un ange protecteur.  Cependant, un écrivain d'aussi loin que saint Jérôme a dit que c'était «l'esprit de l'Église».  "Quelle est grande la dignité de l'âme, puisque chacun a dès sa naissance un ange chargé de la garder", écrit-il dans son commentaire sur l'évangile de Matthieu.

La croyance aux anges gardiens était courante dans de nombreuses cultures de l'Antiquité.  Des exemples peuvent être donnés par Ménandre, Plutarque, Plotin ainsi que par les Babyloniens et les Assyriens.  En fait, c'est leur croyance qui a été reprise par les Juifs après leurs périodes de conquête et d'exil.

Dans l'Ancien Testament, la preuve des anges protecteurs est fréquente.  Quelques exemples : un ange a conduit Lot en lieu sûr avant la destruction de Sodome ;  pendant l'Exode, un ange est nommé chef des Israélites et Dieu dit à Moïse : « Mon ange ira devant toi » (première lecture d'aujourd'hui).  Il y a la belle histoire de l'ange (Raphaël) qui a pris soin de Tobias alors qu'il partait à la recherche d'une épouse et du médicament pour guérir son père aveugle (Livre de Tobie).

Dans le Psaume 90 :11, nous lisons : « Car il a commandé à ses anges de te protéger dans toutes tes voies. »  (Ironiquement, les mots utilisés par Satan tentant Jésus de sauter du haut du Temple.) Dans le Livre de Daniel (chap. 10), les anges sont chargés de s'occuper de quartiers particuliers.  Il est clair que l'Ancien Testament considérait les anges de Dieu comme des messagers exécutant sa volonté, y compris la protection des personnes.

Dans le Nouveau Testament, les anges sont souvent les liens entre Dieu et son peuple.  Ainsi nous avons Jésus qui dit : « Prenez garde de ne mépriser aucun de ces petits, car je vous dis que leurs anges dans les cieux regardent toujours la face de mon Père céleste » (Matthieu 18 :10).  Il y a l'ange qui a consolé Jésus pendant son Agonie dans le Jardin ;  c'est un ange qui a délivré Pierre de prison (Actes 12 :6-10).  Et dans la Lettre aux Hébreux, nous lisons : « Ne sont-ils pas tous des esprits serviteurs envoyés pour servir, à cause de ceux qui doivent hériter du salut ?  (Héb 1:14)

En tant qu'enfants, beaucoup d'entre nous se souviennent de la prière qu'on nous a appris à dire tous les soirs avant de dormir :

Ange de Dieu, mon gardien cher
à qui l'amour de Dieu m'engage ici.
Toujours ce jour/nuit sois à mes côtés
éclairer, garder, gouverner et guider.

Amen!

Commentaires:
Votre ange gardien est votre compagnon et votre ami.  Il vous est donné au premier moment de l'existence et reste avec vous jusqu'à la fin.  Il vous inspire de bonnes et saintes pensées.  Il vous protège de nombreux dangers et accidents et vous assiste de mille façons tout au long de votre vie.  Les anges sont les plus désireux d'être nos amis et ils nous aiment avec toute l'intensité de leur nature angélique.  "Il a chargé ses anges de te garder dans toutes tes voies. Ils te porteront entre leurs mains, de peur que tu ne heurtes ton pied contre une pierre" (Psaume 91).

Les anges sont des esprits purs, de puissants princes du ciel qui se tiennent devant Dieu.  Ce sont des feux brûlants d'amour, remplis de la plénitude du bonheur.  Il n'y a pas deux anges identiques et il y en a trop pour être numérotés.  Tous sont d'une beauté indescriptible.  "Des milliers et des milliers le servaient et dix mille fois cent mille se tenaient devant lui" (Dan 7:10).

Sainte Françoise de Rome a vu son propre ange.  Elle a dit que la splendeur de son ange atténuait la lumière du soleil, de la lune et des étoiles en comparaison.  Souvent, elle pouvait lire ses prières à la lumière de son ange.  Lorsque l'Ange a roulé la pierre du saint sépulcre, la Sainte Écriture dit que le visage de l'Ange était comme l'éclair et son vêtement blanc comme la neige.  Son apparence était si pleine de majesté que les soldats au tombeau étaient terrifiés et ne pouvaient pas le regarder.  "Car un ange du Seigneur est descendu du ciel, et venant, a roulé la pierre, et s'est assis dessus. Et son visage était comme l'éclair et son vêtement comme la neige" (Matt 28: 2,3).

L'intelligence angélique est incommensurablement supérieure à la nôtre.  Nous cheminons de vérité en vérité, étudions, enquêtons régulièrement afin de comprendre un sujet, mais ils comprennent tout le sujet d'un seul coup d'œil.  Dans ce même regard, ils voient immédiatement toutes les nuances et les conséquences d'une action particulière.  Il est facile de voir à quel point leur aide serait importante pour nous, qui avons besoin d'aide pour prendre des décisions chaque jour de notre vie.

Il y a des anges au paradis et aussi sur terre, chacun ayant des tâches différentes à accomplir.  Les nations, les villes, les familles, les villages - tous ont leurs anges spéciaux.  Saint Thomas d'Aquin nous enseigne qu'il y a des anges qui guident les étoiles, la lune, le soleil et les planètes, gardant tout en harmonie selon le plan de Dieu.  L'Écriture nous parle des anges qui accomplissent des tâches que certains attribuent au hasard.

C'est un ange qui a donné sa qualité médicinale à la piscine de Bethesda ;  un ange a généré les incendies sur le mont Sinaï;  le tonnerre et la foudre étaient l'œuvre des anges, et dans l'Apocalypse, nous lisons que les anges retiennent les vents.  Ainsi, nous apprenons que le cours de la nature, si merveilleux et parfois si effrayant, est mû par ces êtres invisibles.

Les anges agissent comme des messagers comme dans l'Annonciation lorsque l'archange Gabriel est venu à Marie, ou comme des protecteurs comme lorsque l'archange Raphaël a aidé à guider le jeune Tobias dans un voyage dangereux, ou comme des vengeurs comme lorsque Dieu a envoyé un ange qui a tué 70 000 Égyptiens en une nuit comme  une punition pour le Pharaon qui n'a pas libéré les Hébreux de l'esclavage.

Ce sont aussi de puissants protecteurs contre les ruses du diable.  Ils se battront à vos côtés et vous inspireront sur la façon de résister aux tentations du diable.  "Soyez sobres et veillez : à cause de votre adversaire, le diable, comme un lion rugissant, rôde, cherchant qui il dévorera" (1 P 5 : 8).  Les anges nous protègent des tentations et évitent que les catastrophes naturelles ne nous frappent - souvent, la personne ne se rend même jamais compte de la tragédie qu'elle a ratée de peu.

Il est intéressant de noter qu'à l'époque de la Renaissance, les anges ont commencé à être représentés comme des bébés gras et doux avec des ailes.  Ce style artistique perdure jusqu'à nos jours.  Il est dommage que de tels militants guerriers soient réduits à ces représentations faibles et infantiles.  Dans l'esprit du spectateur, le rôle de l'Ange en tant que protecteur et vengeur s'estompe, remplacé par une idée différente.  C'est une façon subtile de changer progressivement la notion du principe selon lequel la vie est une guerre entre le bien et le mal avec les agents de chaque côté qui luttent pour gagner les âmes des hommes.  Il n'y a pas d'esprit de combat chez les gros bébés anges - en fait, ils sont si souriants et heureux qu'il semble que tout va bien dans leur monde.

Et pourtant, de nombreux incidents dans la vie des Saints témoignent de la mission militante et protectrice des Anges envers les hommes.  Saint Jean Bosco, par exemple, était un homme qui luttait vigoureusement contre l'hérésie vaudoise.  Beaucoup d'hérétiques le détestaient pour son combat acharné et ont essayé de le tuer à plusieurs reprises.  Au cours de cette période dangereuse de sa vie, un grand chien gris est apparu et l'accompagnait alors qu'il marchait dans les rues de la ville, repoussant tous les assaillants.  Quand le danger est passé, le chien a disparu.  Dans ses écrits, Don Bosco appelait ce chien Grigio [Gris], et il croyait que c'était une intervention angélique qui le protégeait tant de fois sur une période de 30 ans.

Les anges reflètent également la bonté, la gentillesse et la générosité de Dieu.  Il nous a donné ces anges pour "niveler le terrain de jeu".  Un homme seul n'est pas à la hauteur du diable rusé, un ange déchu qui conserve encore toutes ses prouesses intellectuelles et ses pouvoirs.  Sans une sorte d'aide surnaturelle, nous serions certains de commettre de nombreuses erreurs, certaines irréparables.

Dieu dans sa bonté nous a donné des anges.  Sachant cela, ne serait-il pas insensé d'ignorer nos anges gardiens et de ne pas demander souvent leur aide ?

"Demandez-nous et nous vous donnerons une part de tous nos trésors, de toutes nos grâces, de tout notre bonheur", semblent-ils dire.  La seule chose qui se dresse entre nous et ces avantages est notre oubli de ces êtres merveilleux.