Saint of the day 02/October

Saint of the Day

(October 02)

✠ St. Leodegar ✠

French Bishop:

Born: 615 AD
Autun, Saône-et-Loire, Burgundy, France

Died: October 2, 679
Sarcing, Somme, Picardie, France

Venerated in:
Roman Catholic Church
Eastern Orthodox Church

Major Shrine :
Cathedral of Autun and the Grand Séminaire of Soissons

Feast: October 2

Patronage:
Millers, Invoked against blindness, Eye disease, Eye problems, Sore eyes

St. Leodegar of Poitiers was a martyred Burgundian Bishop of Autun. He was the son of Saint Sigrada and the brother of Saint Warinus.

Leodegar was an opponent of Ebroin, the Frankish Mayor of the Palace of Neustria and the leader of the faction of Austrasian nobles in the struggle for hegemony over the waning Merovingian dynasty. His torture and death made him a martyr and saint.

Early life:
Leodegar was the son of a high-ranking Burgundian nobleman, Bodilon, Count of Poitiers and Paris and Sigrada of Alsace, who later became a nun at Sainte-Marie de Soissons. His brother was Warinus.

He spent his childhood in Paris at the court of Clotaire II, King of the Franks and was educated at the palace school. When he was older he was sent to Poitiers, where there was a long-established cathedral school, to study under his maternal uncle, Desiderius (Dido), Bishop of Poitiers. At the age of 20, his uncle made him an archdeacon.

Shortly afterward he became a priest, and in 650, with the bishop's permission, became a monk at the monastery of St Maxentius in Poitou. He was soon elected abbot and initiated reforms including the introduction of the Benedictine Rule.

Career:
Around 656, about the time of the usurpation of Grimoald in Austrasia and the banishment of the boy-heir Dagobert II, Leodegar was called to the Neustrian court by the widowed Queen Bathilde to assist in the government of the united kingdoms and in the education of her children. Then in 659, he was named to the see of Autun, in Burgundy. He again undertook the work of reform and held a council at Autun in 661. The council denounced Manichaeism and was the first to adopt the Trinitarian Athanasian Creed. He made reforms among the secular clergy and in the religious communities and had three baptisteries erected in the city. The church of Saint-Nazaire was enlarged and embellished, and a refuge established for the indigent. Leodegar also caused the public buildings to be repaired and the old Roman walls of Autun to be restored. His authority at Autun placed him as a leader among the Franco-Burgundian nobles.

Meanwhile, in 660 the Austrasian nobles demanded a king, and young prince Childeric II was sent to them through the influence of Ebroin, the mayor of the palace in Neustria. The queen withdrew, from a court that was Ebroin's in all but name, to an abbey she had founded at Chelles, near Paris. On the death of King Clotaire III in 673, a dynastic struggle ensued, with rival claimants as pawns; Ebroin raised Theoderic to the throne, but Leodegar and the other bishops supported the claims of his elder brother Childeric II, who, by the help of the Austrasians and Burgundians, was eventually made the king. Ebroin was interned at Luxeuil and Theoderic sent to St. Denis.

Leodegar remained at court, guiding the young king. In 673 or 675, however, Leodegar was also sent to Luxeuil. The cause, a protest against the marriage of Childeric and his first cousin, is a hagiographic convention; as a leader of the Austrasian and Burgundian nobles, Leodegar was easily represented as a danger by his enemies. When Childeric II was murdered at Bondi in 673, by a disaffected Frank, Theoderic III was installed as king in Neustria, making Leudesius his mayor. Ebroin each took advantage of the chaos to make his escape from Luxeuil and hasten to the court. In a short time, Ebroin caused Leudesius to be murdered and became mayor once again, still Leodegar's implacable enemy.

About 675 the Duke of Champagne, the Bishop of Châlons-Sur-Marne and the Bishop of Valence, stirred up by Ebroin, attacked Autun, and Leodegar fell into their hands. At Ebroin's instigation, Leodegar's eyes were gouged out and the sockets cauterized, and his tongue was cut out. Some years later Ebroin persuaded the king that Childeric had been assassinated at the instigation of Leodegar. The bishop was seized again, and, after a mock trial, was degraded and condemned to further exile, at Fécamp, in Normandy. Near Sarcing he was led out into a forest on Ebroin's order and beheaded.

இன்றைய புனிதர்

(அக்டோபர் 02)

✠ புனிதர் லியோடெகர் அல்லது லெகர் ✠
(St. Leodegar Or Leger)

ஆடொன் மறைமாவட்ட ஆயர் & மறைசாட்சி:
(Bishop of Autun & Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 615
ஆடொன், ஸாவொன்-எட்-லொய்ர், பர்கண்டி, ஃபிரான்ஸ்
(Autun, Saône-et-Loire, Burgundy, France)

இறப்பு: அக்டோபர் 2, 679
சார்சிங், சொம், பிக்கார்டி, ஃபிரான்ஸ்
(Sarcing, Somme, Picardie, France)

ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை
(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 2

பாதுகாவல்:
குருட்டுத்தனத்திற்கு எதிராகத் தூண்டுதல்; கண் நோய்; கண் பிரச்சினைகள்;
ரணமான கண்கள்.

புனிதர் லியோடெகர் அல்லது லெகர், ஒரு மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்ட “பர்கண்டியன்” (Burgundian) “ஆடொன்” மறைமாவட்ட ஆயர் (Bishop of Autun) ஆவார்.

இவரது தந்தை “பர்கண்டி'யின்” உயர்குடியைச் சேர்ந்த “போடிலோன்” (Bodilon) ஆவார். இவரது தாயார், பின்னாளில் அருட்சகோதரியான “புனிதர் சிக்ராடா” (Saint Sigrada) ஆவார். புனிதர் “வாரினஸ்” (Saint Warinus) இவரது சகோதரர் ஆவார்.

அந்நாளில், “நியோஸ்ட்ரியா அரண்மனையின் ஃபிரான்கிஷ் மேயரான” (Frankish Mayor of the Palace of Neustria) 'எப்ராய்ன்' (Ebroin) என்பவருக்கு எதிராக லியோடெகர் செயல்பட்டதால் அவரால் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்.

தமது சிறுவயதை பாரிஸ் நகரில் செலவிட்ட லியோடெகர், அங்கே அரச அரண்மனையிலுள்ள பள்ளியில் கல்வி கற்றார். தமது பள்ளிக் கல்வியை நிறைவு செய்த லியோடெகர், அங்கிருந்து 'பாய்டியர்ஸ்' (Poitiers) எனும் நகரிலுள்ள பேராலய கல்விச் சாலைக்கு உயர் கல்விக்காக அனுப்பப்பட்டார். அங்கே அவர் 'பாய்டியர்ஸ்' மறைமாவட்ட ஆயரும் தமது ஞானத் தந்தையுமான “டெசிடேரிய'ஸின்” (Desiderius) மேற்பார்வையில் கல்வி கற்றார். பின்னர், அவரது இருபதாவது வயதில் அவரே லியோடெகாரை திருத்தொண்டராக்கினார்.

கி.பி. சுமார் 650ம் ஆண்டில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற லியோடெகர், தமது ஞானத்தந்தை “டெசிடேரிய'ஸின்” பரிந்துரையின்பேரில் “போய்ட்டோ” (Poitou) என்னும் நகரிலுள்ள “புனித மாக்சென்ஷியஸ்” துறவு மடத்தின்' (Monastery of St. Maxentius) மடாதிபதியாக பதவியேற்றார். அங்கே, அந்த துறவு மடத்தில் அவர் “பெனடிக்ட்டைன் ஆட்சிமுறையை” (Benedictine rule) அமல்படுத்தினார்.

கி.பி. 656ம் ஆண்டு, “ஆஸ்ட்ராசியா'வின்” (Austrasia) அரசன் “இரண்டாம் டகோபர்ட்டின்” (Dagobert II) மரணத்தின் பிறகு, அவருக்கு வாரிசுகள் யாருமில்லாததால், அவரது கைம்பெண்ணான “அரசி பட்டில்டா” (Queen Bathilde) தமது ஐக்கிய அரசின் ஆட்சியில் உதவவும், தமது பிள்ளைகளின் கல்விக்காகவும் லியோடெகரை அழைத்தார். அங்கே அரசியின் அரசாட்சியில் பலவிதமாக உதவிய லியோடெகர், மதச்சார்பற்ற மத குருமார்கள் மற்றும் மத சமூகங்கள் மீது பல சீர்திருத்தங்களைக் கொண்டுவந்தார்.

இதற்கிடையே, கி.பி. 660ம் ஆண்டு, “ஆஸ்ட்ராசியா” (Austrasia) பெருங்குடியினர், தமக்கு ஒரு அரசன் வேண்டுமென வேண்டுகோள் வைத்ததால், 'நியோஸ்ட்ரியா' மேயர் ''எப்ராய்னின்” பரிந்துரையால் அங்கே இளம் “இரண்டாம் சைல்டேறிக்” அனுப்பப்பட்டார். கி.பி. 673ம் ஆண்டு, “மூன்றாம் க்ளாடேய்ரின்” (Clotaire III) மரணம் காரணமாக அரசு உரிமை கோரி அங்கே ஒரு புரட்சிப் போராட்டம் வெடித்தது. எப்ராய்ன், “தியோடேரிக்” (Theoderic) ஆட்சிக்கு வர ஊக்குவித்தான். ஆனால், லியோடெகர் மற்றும் அங்குள்ள ஆயர்கள் அதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். “தியோடேரிக்'கின்” மூத்த சகோதரர் “இரண்டாம் சைல்டேறிக்” அரசாள ஆதரவு தந்தனர். “தியோடேரிக்” அரசு பொறுப்பேற்றார். லியோடெகர் இளம் அரசருக்கு உதவ அங்கேயே தங்கினார்.

கி.பி. சுமார் 675ம் ஆண்டில் சில எதிர் ஆயர்கள் துணையுடன் லியோடெகருக்கு எதிராக கலகம் விளைவித்த எப்ராய்ன், லியோடெகரை கைது செய்வித்தான். எப்ராய்னின் தூண்டுதலின் பேரில், லியோடெகரின் கண்கள் பிடுங்கப்பட்டன. கால்கள் எரிக்கப்பட்டன. நாக்கு வெட்டப்பட்டது. அங்கேயுள்ள காட்டில் அவர் கொல்லப்பட்டார்.

Saint du Jour

(02 octobre)

✠ Saint Léodegar ✠

Évêque français :

Naissance : 615 après JC
Autun, Saône-et-Loire, Bourgogne, France

Décédé : 2 octobre 679
Sarcing, Somme, Picardie, France

Vénéré en :
une église catholique romaine
Église orthodoxe orientale

Sanctuaire majeur :
Cathédrale d'Autun et Grand Séminaire de Soissons

Fête : 2 octobre

Patronage:
Meuniers, Invoqué contre la cécité, Maladie des yeux, Problèmes oculaires, Mal aux yeux

Saint Léodegar de Poitiers était un évêque bourguignon martyr d'Autun.  Il était le fils de sainte Sigrada et le frère de saint Warinus.

Leodegar était un adversaire d'Ebroin, le maire franc du palais de Neustrie et le chef de la faction des nobles austrasiens dans la lutte pour l'hégémonie sur la dynastie mérovingienne en déclin.  Sa torture et sa mort ont fait de lui un martyr et un saint.

Début de la vie:
Léodegar était le fils d'un noble bourguignon de haut rang, Bodilon, comte de Poitiers et de Paris et de Sigrada d'Alsace, qui devint plus tard religieuse à Sainte-Marie de Soissons.  Son frère était Warinus.

Il passe son enfance à Paris à la cour de Clotaire II, roi des Francs et fait ses études à l'école du palais.  Quand il fut plus âgé, il fut envoyé à Poitiers, où il y avait une école cathédrale établie de longue date, pour étudier auprès de son oncle maternel, Desiderius (Dido), évêque de Poitiers.  À l'âge de 20 ans, son oncle le fait archidiacre.

Peu de temps après, il devint prêtre, et en 650, avec la permission de l'évêque, devint moine au monastère de St Maxence en Poitou.  Il fut bientôt élu abbé et initia des réformes dont l'introduction de la Règle bénédictine.

Carrière:
Vers 656, à l'époque de l'usurpation de Grimoald en Austrasie et du bannissement de l'enfant-héritier Dagobert II, Leodegar fut appelé à la cour de Neustrie par la veuve Bathilde pour aider au gouvernement des royaumes-unis et à l'éducation de  ses enfants.  Puis en 659, il est nommé au siège d'Autun, en Bourgogne.  Il entreprit à nouveau l'œuvre de réforme et tint un concile à Autun en 661. Le concile dénonça le manichéisme et fut le premier à adopter le Credo trinitaire athanasien.  Il fit des réformes dans le clergé séculier et dans les communautés religieuses et fit ériger trois baptistères dans la ville.  L'église Saint-Nazaire fut agrandie et embellie, et un refuge établi pour les indigents.  Léodegar fit également réparer les édifices publics et restaurer les anciennes murailles romaines d'Autun.  Son autorité à Autun le place en chef parmi les nobles franco-bourguignons.

Pendant ce temps, en 660, les nobles austrasiens réclament un roi et le jeune prince Childéric II leur est envoyé sous l'influence d'Ebroin, maire du palais de Neustrie.  La reine se retira, d'une cour qui n'appartenait qu'à Ebroin, à une abbaye qu'elle avait fondée à Chelles, près de Paris.  A la mort du roi Clotaire III en 673, une lutte dynastique s'ensuit, avec des prétendants rivaux comme pions ;  Ebroin a élevé Théoderic sur le trône, mais Leodegar et les autres évêques ont soutenu les revendications de son frère aîné Childeric II, qui, avec l'aide des Austrasiens et des Bourguignons, a finalement été nommé roi.  Ebroin fut interné à Luxeuil et Théodoric envoyé à Saint-Denis.

Leodegar est resté à la cour, guidant le jeune roi.  En 673 ou 675, cependant, Léodegar est également envoyé à Luxeuil.  La cause, une protestation contre le mariage de Childéric et de son cousin germain, est une convention hagiographique ;  en tant que chef des nobles austrasiens et bourguignons, Leodegar était facilement représenté comme un danger par ses ennemis.  Lorsque Childéric II fut assassiné à Bondi en 673, par un Franc mécontent, Théodoric III fut installé comme roi de Neustrie, faisant de Leudesius son maire.  Ebroin chacun profita du chaos pour s'échapper de Luxeuil et se hâter vers la cour.  En peu de temps, Ebroin fit assassiner Leudesius et redevint maire, toujours l'ennemi implacable de Leodegar.

Vers 675, le duc de Champagne, l'évêque de Châlons-Sur-Marne et l'évêque de Valence, agités par Ebroin, attaquent Autun, et Léodegar tombe entre leurs mains.  À l'instigation d'Ebroin, les yeux de Leodegar ont été arrachés et les orbites cautérisées, et sa langue a été coupée.  Quelques années plus tard, Ebroin persuada le roi que Childéric avait été assassiné à l'instigation de Leodegar.  L'évêque fut de nouveau saisi, et, après un simulacre de procès, fut dégradé et condamné à un nouvel exil, à Fécamp, en Normandie.  Près de Sarcing, il fut conduit dans une forêt sur ordre d'Ebroin et décapité.