Saint of the Day 29 February

Saint of the Day

(February 29)

✠  St. Auguste Chapdelaine ✠ 

(Holy Priest Martyr)

Birth : January 6, 1814 La Rochelle-Normande, Manche, France (First Empire)

Death : February 29, 1856 (at age 42) China, in the province of Kouang- si (Guangxi)

Nationality : French

Beatification : May 27, 1900 Rome by Leo XIII

Canonization : October 1 2000 Rome by John Paul II

Revered by : Roman Catholic Church

Fest of the day : February 28 or 29th to modify

Auguste Chapdelaine was born on February 6, 1814, in the tiny northwestern French village of La Rochelle-Normande. His family was farmers.

He was strong, and for this reason, his parents were reluctant to “lose” him to the priesthood since they needed able-bodied people to work their land, especially as they grew older.

Ironically, it was the sudden death of two of his brothers that made his parents realize God’s calling for their youngest, and so they submitted to His will. Auguste entered the minor seminary at age 20.

He was much older than his fellow students, most of whom were ages 12-13. As a result, they called him, “Pops.” The nickname stuck for the rest of his life.

He received ordination in 1843. His bishop appointed him as a parochial vicar in Boucey, France. Before this appointment, he had told another one of his brothers, “I did not become a priest for those who already know God but for those who don’t.” Nonetheless, he bided his time, and for seven years served the roughly 650 souls in the village.

Finally, around 1851, he was able to join the Foreign Missions of Paris (PIME) to work in one of their mission fields. The people of Boucey had grown to love him so much, they packed the church for his last Mass.

Before leaving for mission territory, he had to be evaluated by his PIME superiors at their seminary in Paris. After about a year in the French capital, he had his evaluation.

Afterward, he wrote his mother, “I am being sent to China. You must treat this as a sacrifice made for God, and He will reward you in eternity. At your death, you shall appear before Him in confidence [and He will remember] your generosity for His greater glory in sacrificing what is dearest to you. Please sign the letter you will send me as soon as possible a sign of your consent and also as a sign of your forgiveness for all the sorrow I have caused you. And as a sign of your blessing, please add a cross after your name.”

He then wrote his brother, Nicolas, “I thank God for the wonderful family He has given me and for the conduct of all its members…. It has been my greatest happiness on earth to have had such an honorable family.”

The journey was arduous. All along the way, storms and hurricanes buffeted their ship. They finally landed in Macau on Christmas Day, and reached Hong Kong on January 10, 1853.

First, he stayed in Hong Kong for a period. Then in October 1853, he took a journey of three days to the west, during which he was beaten and robbed. Finally, he arrived in the village of Yaoshan, Xilin County, Guangxi Province.

He celebrated his first Mass there for 300 souls on the Feast of the Immaculate Conception, December 8, 1854. Accompanying him was the lay catechist and future martyr, St. Jerome (aka, Hieronymus) Lu Tingmei († January 28, 1858). Ten days later, authorities arrested him for illegal missionary activities.

The reason was that at this time in China’s history, Christianity was only legal in five open ports. Everywhere else, it was not permitted. Because of the threats he received after his release from jail, he traveled to the neighboring Guizhou Province.

By the end of the year, however, he had returned to minister to his people. His efforts led to several hundred people forswearing paganism, embracing Christ as their Savior, and entering the Church.

In February 1855, the pagan wife of a new convert didn’t like her husband chastising her for not being more like the Christian wives he knew. She complained to her brother and uncle, who denounced Auguste. Thus, he was again arrested, charged with the crime of propagating an illegal religion. Under Chinese law at the time, this was a capital crime.

When the local mandarin attempted to question him, Father, like Christ at His own trial, said very little. Furious at what he considered to be disrespect; the official had him flogged 150 times on the cheeks. The very first lash drew blood. We can only imagine what damage the other 149 blows did. Next, Father received 300 lashes with a cane on his back. They stopped only when they saw he could not move.

But when they went to drag him back to his cell, after only a few steps, he rose and began walking as if in perfect health. The Chinese couldn’t believe their eyes. The saint told them, “It is the good God Who protects and blesses me.”

They next placed him in a custom-made cage. His head fit through a hole in the top, and it was just tall enough for him to barely touch his toes on the ground. Furthermore, the cage was constructed to hold his arms in place so that he could not use them to pull himself up in order to breathe more easily. Thus, he was always hovering between suffocation and barely breathing.

On February 29, 1856, they beheaded him. He had been beaten so badly and his body had been so tortured, he was already dead. He was tortured with and died with Saint Lawrence Pe-Man and Saint Agnes Tsau Kouy.

இன்றைய புனிதர் 

(பிப்ரவரி 29)

✠  புனிதர் அகஸ்டே சாப்டிலைன் ✠
( St. Auguste Chapdelaine )
(பாதிரியார்)

பிறப்பு: ஜனவரி 6, 1814 லா ரோசெல்-நார்மண்டே, மான்சே, பிரான்ஸ் (முதல் பேரரசு)

இறப்பு : பிப்ரவரி 29, 1856 (42 வயதில்) சீனா, குவாங்சி மாகாணத்தில் (குவாங்சி)

குடியுரிமை: பிரெஞ்சு

புனிதப்படுத்துதல் : மே 27, 1900 ரோம் லியோ XIII ஆல்

புனிதர் பட்டம் : அக்டோபர் 1 2000 ரோம் ஜான் பால் II

ஏற்கும் சமயம் : ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

நினைவுத் திருவிழா : பிப்ரவரி 29 அல்லது 28ல் மாற்றியமைக்க வேண்டும்

அகஸ்டே சாப்டிலைன் பிப்ரவரி 6, 1814 அன்று சிறிய வடமேற்கு பிரெஞ்சு கிராமமான La Rochelle-Normande இல் பிறந்தார்.  அவருடைய குடும்பம் விவசாயிகள்.

அவர் வலிமையானவர், இந்த காரணத்திற்காக, அவரது பெற்றோர்கள் அவரை ஆசாரியத்துவத்திற்கு "இழக்க" தயங்கினார்கள், ஏனெனில் அவர்களின் நிலத்தில் வேலை செய்ய திறமையானவர்கள் தேவைப்பட்டனர், குறிப்பாக அவர்கள் வயதாகும்போது.

முரண்பாடாக, அவருடைய இரண்டு சகோதரர்களின் திடீர் மரணம்தான், அவருடைய பெற்றோர்கள் தங்களுடைய இளையவனுக்கு கடவுளின் அழைப்பை உணர வைத்தது, அதனால் அவர்கள் அவருடைய சித்தத்திற்கு அடிபணிந்தனர்.  அகஸ்டே 20 வயதில் மைனர் செமினரியில் சேர்ந்தார்.

அவர் தனது சக மாணவர்களை விட மிகவும் வயதானவர், அவர்களில் பெரும்பாலோர் 12-13 வயதுடையவர்கள்.  இதன் விளைவாக, அவர்கள் அவரை "பாப்ஸ்" என்று அழைத்தனர்.  புனைப்பெயர் அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் ஒட்டிக்கொண்டது.

அவர் 1843 இல் நியமனம் பெற்றார். அவரது பிஷப் அவரை பிரான்சின் பௌசியில் ஒரு பாரிசியல் விகாராக நியமித்தார்.  இந்த நியமனத்திற்கு முன், அவர் தனது மற்றொரு சகோதரரிடம், "கடவுளை ஏற்கனவே அறிந்தவர்களுக்காக நான் ஆசாரியனாகவில்லை, ஆனால் தெரியாதவர்களுக்காக ஆனேன்" என்று கூறியிருந்தார்.  ஆயினும்கூட, அவர் தனது நேரத்தை ஒதுக்கினார், மேலும் ஏழு ஆண்டுகள் கிராமத்தில் சுமார் 650 ஆன்மாக்களுக்கு சேவை செய்தார்.

இறுதியாக, 1851 ஆம் ஆண்டில், அவர் பாரிஸின் வெளிநாட்டு மிஷன்ஸில் (PIME) அவர்களின் பணித் துறைகளில் ஒன்றில் பணியாற்ற முடிந்தது.  பௌசியின் மக்கள் அவரை மிகவும் நேசிக்கிறார்கள், அவர்கள் அவருடைய கடைசி மாஸ்ஸிற்காக தேவாலயத்தை அடைத்தனர்.

மிஷன் பிரதேசத்திற்குச் செல்வதற்கு முன், பாரிஸில் உள்ள அவர்களின் செமினரியில் அவரது PIME உயர் அதிகாரிகளால் அவர் மதிப்பீடு செய்யப்பட வேண்டும்.  பிரெஞ்சு தலைநகரில் சுமார் ஒரு வருடம் கழித்து, அவர் தனது மதிப்பீட்டைக் கொண்டிருந்தார்.

பின்னர், அவர் தனது தாய்க்கு எழுதினார், “நான் சீனாவுக்கு அனுப்பப்படுகிறேன்.  நீங்கள் இதை கடவுளுக்காக செய்த தியாகமாக கருத வேண்டும், அவர் நித்தியத்தில் உங்களுக்கு வெகுமதி அளிப்பார்.  உங்கள் மரணத்தின் போது, ​​நீங்கள் நம்பிக்கையுடன் அவர் முன் தோன்றுவீர்கள் [மேலும் அவர் உங்களுக்குப் பிடித்ததை தியாகம் செய்வதில் அவருடைய பெரிய மகிமைக்காக உங்கள் தாராள மனப்பான்மையை நினைவில் கொள்வார்].  விரைவில் நீங்கள் எனக்கு அனுப்பும் கடிதத்தில் உங்கள் சம்மதத்தின் அடையாளமாகவும், உங்கள் மன்னிப்பின் அடையாளமாகவும் கையொப்பமிடுங்கள்.
நான் உங்களுக்கு ஏற்படுத்திய அனைத்து துக்கங்களும்.  உங்கள் ஆசீர்வாதத்தின் அடையாளமாக, உங்கள் பெயருக்குப் பிறகு ஒரு சிலுவையைச் சேர்க்கவும்.

பின்னர் அவர் தனது சகோதரர் நிக்கோலஸ் எழுதினார், "அவர் எனக்கு வழங்கிய அற்புதமான குடும்பத்திற்காகவும், அதன் அனைத்து உறுப்பினர்களின் நடத்தைக்காகவும் நான் கடவுளுக்கு நன்றி கூறுகிறேன்.  அத்தகைய மரியாதைக்குரிய குடும்பத்தைப் பெற்றதில் பூமியில் எனக்கு மிகப்பெரிய மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

பயணம் கடினமானதாக இருந்தது.  வழியெங்கும், புயல்களும் சூறாவளிகளும் அவர்களுடைய கப்பலைத் தாக்கின.  அவர்கள் இறுதியாக கிறிஸ்மஸ் தினத்தன்று மக்காவ்வில் தரையிறங்கி, ஜனவரி 10, 1853 அன்று ஹாங்காங்கை அடைந்தனர்.

முதலில், அவர் ஹாங்காங்கில் சிறிது காலம் தங்கினார்.  பின்னர் அக்டோபர் 1853 இல், அவர் மேற்கு நோக்கி மூன்று நாட்கள் பயணத்தை மேற்கொண்டார், அதன் போது அவர் தாக்கப்பட்டு கொள்ளையடிக்கப்பட்டார்.  இறுதியாக, அவர் குவாங்சி மாகாணத்தின் ஜிலின் கவுண்டியில் உள்ள யாவோஷன் கிராமத்திற்கு வந்தார்.

1854 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 8 ஆம் தேதி மாசற்ற கருத்தரிப்புப் பெருவிழாவில் 300 ஆன்மாக்களுக்கு அவர் தனது முதல் மாஸ்ஸைக் கொண்டாடினார். அவருடன், புனித ஜெரோம் (ஹீரோனிமஸ் என அழைக்கப்படும்) லு டிங்மேய் († ஜனவரி 28, 1858) உடன் வந்தார்.  பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு, அதிகாரிகள் அவரை சட்டவிரோத மிஷனரி நடவடிக்கைகளுக்காக கைது செய்தனர்.

காரணம், சீனாவின் வரலாற்றில் இந்த நேரத்தில், கிறிஸ்தவம் ஐந்து திறந்த துறைமுகங்களில் மட்டுமே சட்டப்பூர்வமாக இருந்தது.  மற்ற எல்லா இடங்களிலும் அனுமதிக்கப்படவில்லை.  சிறையில் இருந்து விடுதலையான பிறகு அவருக்கு வந்த மிரட்டல்கள் காரணமாக, அவர் அண்டை நாடான Guizhou மாகாணத்திற்குச் சென்றார்.

இருப்பினும், ஆண்டின் இறுதியில், அவர் தனது மக்களுக்கு ஊழியம் செய்யத் திரும்பினார்.  அவரது முயற்சிகள் பல நூற்றுக்கணக்கான மக்கள் புறமதத்தை சத்தியம் செய்து, கிறிஸ்துவை தங்கள் இரட்சகராக ஏற்றுக்கொண்டு, தேவாலயத்திற்குள் நுழைய வழிவகுத்தது.

பிப்ரவரி 1855 இல், ஒரு புதிய மதம் மாறியவரின் புறமத மனைவி, தனக்குத் தெரிந்த கிறிஸ்தவ மனைவிகளைப் போல இல்லை என்பதற்காக தனது கணவர் அவளைத் தண்டிப்பது பிடிக்கவில்லை.  அகஸ்டேவைக் கண்டித்த அவள் அண்ணன் மற்றும் மாமாவிடம் புகார் செய்தாள்.  இதனால், சட்டவிரோத மதத்தைப் பிரச்சாரம் செய்த குற்றத்திற்காக அவர் மீண்டும் கைது செய்யப்பட்டார்.  அப்போதைய சீன சட்டத்தின் கீழ், இது ஒரு மரண குற்றமாகும்.

உள்ளூர் மாண்டரின் அவரைக் கேள்வி கேட்க முயன்றபோது, ​​தந்தை, கிறிஸ்துவைப் போலவே அவரது சொந்த விசாரணையில், மிகக் குறைவாகவே கூறினார்.  அவமரியாதை என்று கருதியதைக் கண்டு ஆத்திரம்;  அதிகாரி அவரை 150 முறை கன்னங்களில் அடித்தார்.  முதல் மடியில் ரத்தம் வந்தது.  மற்ற 149 அடிகள் என்ன சேதத்தை ஏற்படுத்தியது என்பதை நாம் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியும்.  அடுத்து, தந்தை முதுகில் கரும்புகையுடன் 300 கசையடிகளைப் பெற்றார்.  அவனால் அசைய முடியாததைக் கண்டபோதுதான் நிறுத்தினர்.

ஆனால் அவர்கள் அவரை மீண்டும் அவரது அறைக்கு இழுக்கச் சென்றபோது, ​​​​சில படிகள் சென்ற பிறகு, அவர் எழுந்து முழு ஆரோக்கியத்துடன் நடக்கத் தொடங்கினார்.  சீனர்கள் தங்கள் கண்களை நம்பவில்லை.  துறவி அவர்களிடம், "என்னைப் பாதுகாத்து ஆசீர்வதிப்பவர் நல்ல கடவுள்" என்று கூறினார்.

அடுத்ததாக அவரை தனிப்பயனாக்கப்பட்ட கூண்டில் அடைத்தனர்.  அவரது தலை மேலே உள்ள ஒரு துளை வழியாக பொருந்தியது, மேலும் அது தரையில் அவரது கால்விரல்களைத் தொடும் அளவுக்கு உயரமாக இருந்தது.  மேலும், எளிதாக சுவாசிப்பதற்காக, கைகளை மேலே இழுக்க அவற்றைப் பயன்படுத்த முடியாதபடி, கூண்டு கட்டப்பட்டது.  இதனால், மூச்சுத் திணறலுக்கும், மூச்சு விடுவதற்கும் இடையில் அவர் எப்போதும் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார்.

பிப்ரவரி 29, 1856 அன்று, அவர்கள் அவரை தலை துண்டித்தனர்.  அவர் மிகவும் மோசமாக தாக்கப்பட்டார் மற்றும் அவரது உடல் மிகவும் சித்திரவதை செய்யப்பட்டார், அவர் ஏற்கனவே இறந்துவிட்டார்.  அவர் செயிண்ட் லாரன்ஸ் பெ-மேன் மற்றும் செயிண்ட் ஆக்னஸ் சாவ் கூய் ஆகியோருடன் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு இறந்தார்.

Saint du jour

(29 février)

✠ Saint Auguste Chapdelaine ✠

(Saint Prêtre Martyr)

Naissance : 6 janvier 1814 La Rochelle-Normande, Manche, France (Premier Empire)

Décès : 29 février 1856 (à 42 ans) Chine, dans la province de Kouang-si (Guangxi)

Nationalité : Française

Béatification : 27 mai 1900 Rome par Léon XIII

Canonisation : 1er octobre 2000 Rome par Jean-Paul II

Vénéré par : Église catholique romaine

Fête du jour : 28 ou 29 février à modifier

Auguste Chapdelaine est né le 6 février 1814 à La Rochelle-Normande, un petit village du nord-ouest de la France.  Sa famille était paysanne.

Il était fort et pour cette raison, ses parents étaient réticents à le « perdre » au profit du sacerdoce, car ils avaient besoin de personnes valides pour travailler leurs terres, surtout à mesure qu'ils grandissaient.

Ironiquement, c’est la mort soudaine de deux de ses frères qui a fait comprendre à ses parents l’appel de Dieu pour leur plus jeune, et ils se sont donc soumis à sa volonté.  Auguste entre au petit séminaire à 20 ans.

Il était beaucoup plus âgé que ses camarades, dont la plupart avaient entre 12 et 13 ans.  En conséquence, ils l’ont appelé « Pops ».  Le surnom lui restera pour le reste de sa vie.

Il reçut l'ordination en 1843. Son évêque le nomma vicaire paroissial à Boucey, France.  Avant cette nomination, il avait dit à un autre de ses frères : « Je ne suis pas devenu prêtre pour ceux qui connaissent déjà Dieu mais pour ceux qui ne le connaissent pas ».  Néanmoins, il a attendu son heure et a servi pendant sept ans les quelque 650 âmes du village.

Finalement, vers 1851, il put rejoindre les Missions étrangères de Paris (PIME) pour travailler dans l'un de leurs domaines de mission.  Les habitants de Boucey l'aimaient tellement qu'ils remplissaient l'église pour sa dernière messe.

Avant de partir en territoire de mission, il doit être évalué par ses supérieurs du PIME dans leur séminaire de Paris.  Après environ un an dans la capitale française, il a fait son évaluation.

Par la suite, il a écrit à sa mère : « Je suis envoyé en Chine.  Vous devez considérer cela comme un sacrifice fait pour Dieu, et Il vous récompensera dans l’éternité.  A votre mort, vous comparaîtrez devant Lui en toute confiance [et Il se souviendra] de votre générosité pour Sa plus grande gloire en sacrifiant ce qui vous est le plus cher.  Merci de signer la lettre que vous m'enverrez dans les plus brefs délais en signe de votre consentement et également en signe de votre pardon pour

tout le chagrin que je t'ai causé.  Et en signe de votre bénédiction, veuillez ajouter une croix après votre nom.

Il écrit ensuite à son frère Nicolas : « Je remercie Dieu pour la merveilleuse famille qu'il m'a donnée et pour la conduite de tous ses membres….  Cela a été mon plus grand bonheur sur terre d’avoir une famille aussi honorable.

Le voyage était ardu.  Tout au long du chemin, tempêtes et ouragans ont secoué leur navire.  Ils débarquèrent finalement à Macao le jour de Noël et atteignirent Hong Kong le 10 janvier 1853.

Tout d’abord, il est resté à Hong Kong pendant un certain temps.  Puis, en octobre 1853, il entreprit un voyage de trois jours vers l'ouest, au cours duquel il fut battu et volé.  Finalement, il est arrivé dans le village de Yaoshan, comté de Xilin, province du Guangxi.

Il y célébra sa première messe pour 300 âmes le jour de la fête de l'Immaculée Conception, le 8 décembre 1854. Il était accompagné du catéchiste laïc et futur martyr, saint Jérôme (alias Hieronymus) Lu Tingmei († 28 janvier 1858).  Dix jours plus tard, les autorités l'ont arrêté pour activités missionnaires illégales.

La raison en était qu’à cette époque de l’histoire de la Chine, le christianisme n’était légal que dans cinq ports ouverts.  Partout ailleurs, cela n’était pas autorisé.  En raison des menaces qu'il a reçues après sa sortie de prison, il s'est rendu dans la province voisine du Guizhou.

À la fin de l’année, cependant, il était revenu exercer son ministère auprès de son peuple.  Ses efforts ont conduit plusieurs centaines de personnes à renoncer au paganisme, à embrasser le Christ comme leur Sauveur et à entrer dans l’Église.

En février 1855, l’épouse païenne d’un nouveau converti n’aimait pas que son mari la reproche de ne pas ressembler davantage aux épouses chrétiennes qu’il connaissait.  Elle se plaignit à son frère et à son oncle, qui dénoncèrent Auguste.  Ainsi, il a été de nouveau arrêté, accusé du crime de propagation d'une religion illégale.  Selon la loi chinoise de l’époque, il s’agissait d’un crime capital.

Lorsque le mandarin local essaya de l'interroger, le Père, comme le Christ lors de son propre procès, ne dit pas grand-chose.  Furieux de ce qu'il considérait comme un manque de respect ;  le fonctionnaire l'a fait fouetter 150 fois sur les joues.  Le tout premier coup de fouet a fait couler du sang.  Nous ne pouvons qu’imaginer les dégâts causés par les 149 autres coups.  Ensuite, mon père a reçu 300 coups de fouet avec une canne dans le dos.  Ils ne s'arrêtèrent que lorsqu'ils virent qu'il ne pouvait plus bouger.

Mais lorsqu'on alla le ramener à sa cellule, après seulement quelques pas, il se releva et se remit à marcher comme s'il était en parfaite santé.  Les Chinois n’en croyaient pas leurs yeux.  Le saint leur dit : « C'est le bon Dieu qui me protège et me bénit. »

Ils l'ont ensuite placé dans une cage sur mesure.  Sa tête passait par un trou dans le haut, et elle était juste assez haute pour qu'il touche à peine ses orteils au sol.  De plus, la cage a été construite pour maintenir ses bras en place afin qu'il ne puisse pas les utiliser pour se relever afin de respirer plus facilement.  Ainsi, il oscillait toujours entre l’étouffement et la respiration difficile.

Le 29 février 1856, ils le décapitèrent.  Il avait été si violemment battu et son corps tellement torturé qu'il était déjà mort.  Il a été torturé et est mort avec saint Laurent Pe-Man et sainte Agnès Tsau Kouy.