Gospel of the day 25/August/2024

25 ஆகஸ்ட் 2024, ஞாயிறு

பொதுக்காலம் 21ஆம் வாரம் - வாசகங்கள்.

முதல் வாசகம்

நாங்களும் அவருக்கு ஊழியம் புரிவோம். ஏனெனில் அவரே எங்கள் கடவுள்.

யோசுவா நூலிலிருந்து வாசகம் 24: 1-2a, 15-17, 18b

அந்நாள்களில்

செக்கேமில் யோசுவா இஸ்ரயேலின் எல்லாக் குலங்களையும் ஒன்று கூட்டினார். இஸ்ரயேலின் முதியோர்களையும் தலைவர்களையும் நடுவர்களையும் அதிகாரிகளையும் அழைத்தார். அவர்கள் கடவுள் முன்னிலையில் ஒன்றுகூடினர். யோசுவா எல்லா மக்களுக்கும் கூறியது:

“ஆண்டவருக்கு ஊழியம் புரிவது தீயது என்று உங்கள் பார்வைக்குத் தோன்றினால், உங்கள் மூதாதையர் நதிக்கு அப்பால் பணிந்து வந்த தெய்வங்களுக்கோ, உங்கள் நாட்டில் உங்களுடன் வாழும் எமோரியரின் தெய்வங்களுக்கோ இவர்களுள் யாருக்கு ஊழியம் செய்வீர்கள் என்பதை நீங்களே இப்போது முடிவு செய்யுங்கள். ஆனால் நானும் என் வீட்டாரும் ஆண்டவருக்கே ஊழியம் செய்வோம்."

மக்கள் மறுமொழியாக, “ஆண்டவரைக் கைவிட்டு வேற்றுத் தெய்வங்களை வணங்குவது எங்களிடத்தே அறவே நிகழாதிருப்பதாக! ஏனெனில் எங்கள் கடவுளாகிய ஆண்டவர் எங்களையும் எங்கள் மூதாதையரையும் அடிமைத்தன வீடாகிய எகிப்து நாட்டிலிருந்து வெளியே கொண்டு வந்தார். எங்கள் கண்முன் இப்பெரிய அடையாளங்களைச் செய்தார். நாங்கள் நடந்து வந்த எல்லா வழிகளிலும் நாங்கள் கடந்து வந்த மக்களிடையிலும் எங்களைக் காத்தருளினார். நாங்களும் ஆண்டவருக்கு ஊழியம் புரிவோம். ஏனெனில் அவரே எங்கள் கடவுள்” என்றனர்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.







பதிலுரைப் பாடல்

திபா 34: 1-2. 15-16. 17-18. 19-20. 21-22 (பல்லவி: 8a)

பல்லவி: ஆண்டவர் எத்துணை இனியவர் என்று சுவைத்துப் பாருங்கள்.

1. ஆண்டவரை நான் எக்காலமும் போற்றுவேன்; அவரது புகழ் எப்பொழுதும் என் நாவில் ஒலிக்கும்.

2. நான் ஆண்டவரைப் பற்றிப் பெருமையாகப் பேசுவேன்; எளியோர் இதைக் கேட்டு அக்களிப்பர். - பல்லவி

15. ஆண்டவர் கண்கள் நீதிமான்களை நோக்குகின்றன; அவர் செவிகள் அவர்களது மன்றாட்டைக் கேட்கின்றன.

16. ஆண்டவரின் முகமோ தீமைசெய்வோர்க்கு எதிராக இருக்கின்றது; அவர், அவர்களின் நினைவே உலகில் அற்றுப்போகச் செய்வார். - பல்லவி

17. நீதிமான்கள் மன்றாடும்போது, ஆண்டவர் செவிசாய்க்கின்றார்; அவர்களை அனைத்து இடுக்கண்ணினின்றும் விடுவிக்கின்றார்.

18. உடைந்த உள்ளத்தார்க்கு அருகில் ஆண்டவர் இருக்கின்றார்; நைந்த நெஞ்சத்தாரை அவர் காப்பாற்றுகின்றார். - பல்லவி

19. நேர்மையாளருக்கு நேரிடும் தீங்குகள் பல; அவை அனைத்தினின்றும் ஆண்டவர் அவர்களை விடுவிக்கின்றார்.

20. அவர்களின் எலும்புகளை எல்லாம் அவர் பாதுகாக்கின்றார்; அவற்றுள் ஒன்றும் முறிபடாது. - பல்லவி

21. தீயோரைத் தீவினையே சாகடிக்கும்; நேர்மையாளரை வெறுப்போர் தண்டனை பெறுவர்.

22. ஆண்டவர் தம் ஊழியரின் உயிரை மீட்கின்றார்; ஆண்டவரிடம் அடைக்கலம் புகும் எவரும் தண்டனை அடையார். - பல்லவி











இரண்டாம் வாசகம்

திருமணத்தில் அடங்கியுள்ள மறைபொருள் பெரிது. இது திருச்சபைக்கும் கிறிஸ்துவுக்கும் பொருந்தும்.

திருத்தூதர் பவுல் எபேசியருக்கு எழுதிய திருமுகத்திலிருந்து வாசகம் 5: 21-32

சகோதரர் சகோதரிகளே,

கிறிஸ்துவுக்கு அஞ்சி ஒருவருக்கொருவர் பணிந்திருங்கள். திருமணமான பெண்களே, ஆண்டவருக்குப் பணிந்திருப்பதுபோல உங்கள் கணவருக்கு நீங்கள் பணிந்திருங்கள். ஏனெனில் கிறிஸ்து திருச்சபைக்குத் தலையாய் இருப்பதுபோலக் கணவர் மனைவிக்குத் தலையாய் இருக்கிறார். கிறிஸ்துவே திருச்சபையாகிய உடலின் மீட்பர். திருச்சபை கிறிஸ்துவுக்குப் பணிந்திருப்பதுபோல, மனைவியரும் தங்கள் கணவருக்கு அனைத்திலும் பணிந்திருக்க வேண்டும்.

திருமணமான ஆண்களே, கிறிஸ்து திருச்சபை மீது அன்பு செலுத்தியது போல நீங்களும் உங்கள் மனைவியரிடம் அன்பு செலுத்துங்கள். ஏனெனில் கிறிஸ்து திருச்சபை மீது அன்பு செலுத்தி, அதற்காகத் தம்மையே ஒப்புவித்தார். வார்த்தையாலும் நீரினாலும் அதனைக் கழுவித் தூயதாக்குமாறு இவ்வாறு செய்தார். அத்திருச்சபை, கறை திரையோ, வேறு எக்குறையோ இல்லாமல் தூய்மையும் மாசற்றதுமாய் மாட்சியுடன் தம்முன் விளங்குமாறு இப்படிச் செய்தார். அவ்வாறே கணவர்களும் மனைவியரைத் தம் சொந்த உடல் எனக் கருதி அன்பு செலுத்தக் கடமைப் பட்டிருக்கிறார்கள். தம் மனைவியின் மீது அன்பு கொள்கிறவர், தம்மீதே அன்பு கொள்கிறவர் ஆவார். தம்முடைய உடலை எவரும் வெறுப்பதில்லை. அதைப் பேணி வளர்க்கிறார். அவ்வாறே, கிறிஸ்துவும் திருச்சபையைப் பேணி வளர்த்து வருகிறார். ஏனெனில் நாம் அவரது உடலின் உறுப்புகள்.

“இதனால் கணவர் தம் தாய் தந்தையை விட்டுவிட்டு தம் மனைவியுடன் ஒன்றித்திருப்பார்; இருவரும் ஒரே உடலாய் இருப்பர்” என மறைநூல் கூறுகிறது. இதில் அடங்கியுள்ள மறைபொருள் பெரிது. இது திருச்சபைக்கும் கிறிஸ்துவுக்கும் பொருந்துவதாகக் கொள்கிறேன்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.





நற்செய்திக்கு முன் வாழ்த்தொலி

யோவா 6: 63b, 68b

அல்லேலூயா, அல்லேலூயா! ஆண்டவரே, உமது வார்த்தைகள் வாழ்வு தரும் ஆவியைக் கொடுக்கின்றன. நிலைவாழ்வு அளிக்கும் வார்த்தைகள் உம்மிடம்தானே உள்ளன. அல்லேலூயா.









நற்செய்தி வாசகம்

நாங்கள் யாரிடம் போவோம்? நிலைவாழ்வு அளிக்கும் வார்த்தைகள் உம்மிடம்தானே உள்ளன.

✠ யோவான் எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 6: 60-69

அக்காலத்தில்

இயேசு சொல்வதைக் கேட்டு அவருடைய சீடர் பலர், “இதை ஏற்றுக்கொள்வது மிகக் கடினம்; இப்பேச்சை இன்னும் கேட்டுக்கொண்டிருக்க முடியுமா?” என்று பேசிக் கொண்டனர்.

இதுபற்றித் தம் சீடர் முணுமுணுப்பதை இயேசு உணர்ந்து அவர்களிடம், “நீங்கள் நம்புவதற்கு இது தடையாய் இருக்கிறதா? அப்படியானால் மானிட மகன் தாம் முன்பு இருந்த இடத்திற்கு ஏறிச் செல்வதை நீங்கள் கண்டால் அது உங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்? வாழ்வு தருவது தூய ஆவியே; ஊனியல்பு ஒன்றுக்கும் உதவாது. நான் கூறிய வார்த்தைகள் வாழ்வு தரும் ஆவியைக் கொடுக்கின்றன. அப்படியிருந்தும் உங்களுள் சிலர் என்னை நம்பவில்லை” என்றார். நம்பாதோர் யார் யார் என்பதும், தம்மைக் காட்டிக் கொடுக்க இருப்பவன் யார் என்பதும் இயேசுவுக்குத் தொடக்கத்திலிருந்தே தெரிந்திருந்தது.

மேலும் அவர், “இதன் காரணமாகத்தான் ‘என் தந்தை அருள் கூர்ந்தால் அன்றி யாரும் என்னிடம் வர இயலாது’ என்று உங்களுக்குக் கூறினேன்” என்றார்.

அன்றே இயேசுவின் சீடருள் பலர் அவரை விட்டு விலகினர். அன்று முதல் அவர்கள் அவரோடு சேர்ந்து செல்லவில்லை.

இயேசு பன்னிரு சீடரிடம், “நீங்களும் போய்விட நினைக்கிறீர்களா?” என்று கேட்டார். சீமோன் பேதுரு மறுமொழியாக, “ஆண்டவரே நாங்கள் யாரிடம் போவோம்? நிலைவாழ்வு அளிக்கும் வார்த்தைகள் உம்மிடம்தானே உள்ளன. நீரே கடவுளுக்கு அர்ப்பணமானவர் என்பதை நாங்கள் அறிந்துகொண்டோம். அதை நம்புகிறோம்” என்றார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

August 25, 2024

 21st Sunday in Ordinary Time (Week I of the Psalter) — Year B

Readings of the Mass

First reading

“We will serve the Lord, for he is our God” (Josh 24:1-2a.15-17.18b)

Reading from the Book of Joshua

In those days 
    Joshua gathered all the tribes of Israel together at Shechem, 
and called for the elders of Israel, 
with the leaders, the judges, and the scribes; 
and they stood before God. 
    Then Joshua said to all the people, 
    “If it is not your pleasure to serve the Lord, 
choose this day whom you will serve: 
the gods your fathers served beyond the Euphrates, 
or the gods of the Amorites, whose land you live in. As for 
me and my people, we will serve the Lord.” 
    The people answered, 
“It would be better for us to die than forsake the Lord 
and serve other gods! 
    The Lord our God 
brought us and our fathers up 
out of the land of Egypt, the house of slavery, 
and performed all these signs before our eyes, 
and preserved us all the way we went
among all the peoples through whom we passed.
    We also will serve the Lord, 
for he is our God.”

     – Word of the Lord.

Psalm

(Ps 33 (34), 2-3, 16-17, 20-21, 22-23)

R/ Taste and see
that the Lord is good! (cf. Ps 33:9)

I will bless the Lord at all times;
his praise shall be continually on my lips.
I will glory in the Lord:
let the poor hear and rejoice.

The Lord looks upon the righteous,
he listens, attentive to their cries.
The Lord confronts the wicked
to erase their memory from the earth.

Woe upon misfortune for the righteous,
but the Lord delivers him every time.
He watches over every bone of his body;
not one of them will be broken.

Evil will kill the wicked;
they will be punished for hating the righteous.
The Lord will redeem his servants;
no punishment for those who take refuge in him.

Second reading

"This is a great mystery; I speak it with reference to Christ and to the Church" (Eph 5:21-32)

Reading from the letter of Saint Paul the Apostle to the Ephesians

Brothers,
    out of reverence for Christ, 
submit to one another; 
    wives to their own husbands, as to the Lord Jesus.
    For the wife is the head of the husband, 
just as Christ is the head of the church, 
the Savior of his body. 
    If the church submits to Christ, 
so also should wives always be 
to their own husbands.

    You men, 
love your wives, just as Christ 
loved the Church 
and gave himself up for her, 
    so that he might sanctify her 
by washing her with water and
the word, and 
    present her to himself, 
resplendent, without spot or wrinkle or any such thing; 
he wanted her to be holy and immaculate. 
    In the same way, husbands should love their wives, 
as their own bodies. 
He who loves his wife loves himself. 
    No one ever despised his own body, 
but nourishes and cherishes it. 

This is what Christ does for the Church, 
    because we are members of his body. 
As the Scripture says: 
    For this reason 
a man will leave his father and mother and 
be united to his wife, 
and the two will become one body. 
    This is a great mystery: 
I say it with reference to Christ and the Church. 

    – Word of the Lord.

Gospel

“Lord, to whom shall we go? You have the words of eternal life” (Jn 6:60-69)

Alleluia. Alleluia.
Your words, Lord, are spirit and they are life;
you have the words of eternal life.
Alleluia. (cf. Jn 6:63c.68c)

Gospel of Jesus Christ according to Saint John

At that time
Jesus was teaching 
in the synagogue at Capernaum.
    Many of his disciples heard it and said, 
“This is a harsh saying! 
Who can understand it?” 
    Jesus knew in himself 
that his disciples were complaining about him. 
He said to them, 
“Does this offend you? 
    And when you see the Son of Man 
ascending to where he was before? 
    It is the spirit that gives life; 
the flesh is capable of nothing. 
The words that I have spoken to you are spirit 
and are life. 
    But there are some of you who do not believe.” 
For Jesus knew from the beginning 
who those were who did not believe 
and who it was that would betray him. 
    He added, 
“This is why I told you 
that no one can come to me 
unless it is granted to him by my Father.” 

    From that time on many of his disciples turned back 
and stopped following him. 
    Then Jesus said to the Twelve, 
“Do you also want to go away?” 
    Simon Peter answered him, 
“Lord, to whom shall we go? 
You have the words of eternal life. 
    But we believe 
and know that you are the Holy One of God.”

    – Let us acclaim the Word of God.

25 août 2024

 21ème dimanche du Temps Ordinaire (semaine I du Psautier) — Année B

Lectures de la messe

Première lecture

« Nous voulons servir le Seigneur, car c’est lui notre Dieu » (Jos 24, 1-2a.15-17.18b)

Lecture du livre de Josué

En ces jours-là, 
    Josué réunit toutes les tribus d’Israël à Sichem ; 
puis il appela les anciens d’Israël, 
avec les chefs, les juges et les scribes ; 
ils se présentèrent devant Dieu. 
    Josué dit alors à tout le peuple : 
    « S’il ne vous plaît pas de servir le Seigneur, 
choisissez aujourd’hui qui vous voulez servir : 
les dieux que vos pères servaient au-delà de l’Euphrate, 
ou les dieux des Amorites dont vous habitez le pays. 
Moi et les miens, nous voulons servir le Seigneur. » 
    Le peuple répondit : 
« Plutôt mourir que d’abandonner le Seigneur 
pour servir d’autres dieux ! 
    C’est le Seigneur notre Dieu 
qui nous a fait monter, nous et nos pères, 
du pays d’Égypte, cette maison d’esclavage ; 
c’est lui qui, sous nos yeux, a accompli tous ces signes 
et nous a protégés tout le long du chemin que nous avons parcouru,
chez tous les peuples au milieu desquels nous sommes passés.
    Nous aussi, nous voulons servir le Seigneur, 
car c’est lui notre Dieu. »

     – Parole du Seigneur.

Psaume

(Ps 33 (34), 2-3, 16-17, 20-21, 22-23)

R/ Goûtez et voyez
comme est bon le Seigneur ! (cf. Ps 33, 9)

Je bénirai le Seigneur en tout temps,
sa louange sans cesse à mes lèvres.
Je me glorifierai dans le Seigneur :
que les pauvres m’entendent et soient en fête !

Le Seigneur regarde les justes,
il écoute, attentif à leurs cris.
Le Seigneur affronte les méchants
pour effacer de la terre leur mémoire.

Malheur sur malheur pour le juste,
mais le Seigneur chaque fois le délivre.
Il veille sur chacun de ses os :
pas un ne sera brisé.

Le mal tuera les méchants ;
ils seront châtiés d’avoir haï le juste.
Le Seigneur rachètera ses serviteurs :
pas de châtiment pour qui trouve en lui son refuge.

Deuxième lecture

« Ce mystère est grand : je le dis en référence au Christ et à l’Église » (Ep 5, 21-32)

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Éphésiens

Frères,
    par respect pour le Christ, 
soyez soumis les uns aux autres ; 
    les femmes, à leur mari, comme au Seigneur Jésus ;
    car, pour la femme, le mari est la tête, 
tout comme, pour l’Église, le Christ est la tête, 
lui qui est le Sauveur de son corps. 
    Eh bien ! puisque l’Église se soumet au Christ, 
qu’il en soit toujours de même pour les femmes 
à l’égard de leur mari.

    Vous, les hommes, 
aimez votre femme à l’exemple du Christ : 
il a aimé l’Église, 
il s’est livré lui-même pour elle, 
    afin de la rendre sainte 
en la purifiant par le bain de l’eau baptismale,
accompagné d’une parole ; 
    il voulait se la présenter à lui-même, cette Église, 
resplendissante, sans tache, ni ride, ni rien de tel ; 
il la voulait sainte et immaculée. 
    C’est de la même façon que les maris doivent aimer leur femme : 
comme leur propre corps. 
Celui qui aime sa femme s’aime soi-même. 
    Jamais personne n’a méprisé son propre corps : 
au contraire, on le nourrit, on en prend soin. 

C’est ce que fait le Christ pour l’Église, 
    parce que nous sommes les membres de son corps. 
Comme dit l’Écriture : 
    À cause de cela, 
l’homme quittera son père et sa mère, 
il s’attachera à sa femme, 
et tous deux ne feront plus qu’un. 
    Ce mystère est grand : 
je le dis en référence au Christ et à l’Église. 

    – Parole du Seigneur.

Évangile

« Seigneur, à qui irions-nous ? Tu as les paroles de la vie éternelle » (Jn 6, 60-69)

Alléluia. Alléluia.
Tes paroles, Seigneur, sont esprit et elles sont vie ;
tu as les paroles de la vie éternelle.
Alléluia. (cf. Jn 6, 63c.68c)

Évangile de Jésus Christ selon saint Jean

En ce temps-là,
Jésus avait donné un enseignement 
dans la synagogue de Capharnaüm.
    Beaucoup de ses disciples, qui avaient entendu, déclarèrent : 
« Cette parole est rude ! 
Qui peut l’entendre ? » 
    Jésus savait en lui-même 
que ses disciples récriminaient à son sujet. 
Il leur dit : 
« Cela vous scandalise ? 
    Et quand vous verrez le Fils de l’homme 
monter là où il était auparavant !... 
    C’est l’esprit qui fait vivre, 
la chair n’est capable de rien. 
Les paroles que je vous ai dites sont esprit 
et elles sont vie. 
    Mais il y en a parmi vous qui ne croient pas. » 
Jésus savait en effet depuis le commencement 
quels étaient ceux qui ne croyaient pas, 
et qui était celui qui le livrerait. 
    Il ajouta : 
« Voilà pourquoi je vous ai dit 
que personne ne peut venir à moi 
si cela ne lui est pas donné par le Père. » 

    À partir de ce moment, beaucoup de ses disciples s’en retournèrent 
et cessèrent de l’accompagner. 
    Alors Jésus dit aux Douze : 
« Voulez-vous partir, vous aussi ? » 
    Simon-Pierre lui répondit : 
« Seigneur, à qui irions-nous ? 
Tu as les paroles de la vie éternelle. 
    Quant à nous, nous croyons, 
et nous savons que tu es le Saint de Dieu. »

    – Acclamons la Parole de Dieu.