Gospel of the day 19/September/2024

19 செப்டம்பர் 2024, வியாழன்

பொதுக்காலம் 24ஆம் வாரம் - வாசகங்கள்.

முதல் வாசகம்

நான் உங்களுக்கு அறிவித்த நற்செய்தியை நீங்கள் உறுதியாகப் பற்றிக்கொண்டிருந்தால், அதன் வழியாக மீட்பு அடைவீர்கள்.

திருத்தூதர் பவுல் கொரிந்தியருக்கு எழுதிய முதல் திருமுகத்திலிருந்து வாசகம் 15: 1-11

சகோதரர் சகோதரிகளே,

உங்களுக்கு நான் அறிவித்த நற்செய்தியை நினைவுறுத்த விழைகிறேன். அதை நீங்களும் ஏற்றுக்கொண்டீர்கள்; அதிலே நிலைத்தும் நிற்கிறீர்கள். நான் உங்களுக்கு அறிவித்த நற்செய்தியை நீங்கள் உறுதியாகப் பற்றிக்கொண்டிருந்தால் அதன் வழியாக மீட்பு அடைவீர்கள்; இல்லையேல் நீங்கள் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கை பொருளற்றதே.

நான் பெற்றுக்கொண்டதும், முதன்மையானது எனக் கருதி உங்களிடம் ஒப்படைத்ததும் இதுவே: மறைநூலில் எழுதியுள்ளவாறு கிறிஸ்து நம் பாவங்களுக்காக இறந்து, அடக்கம் செய்யப்பட்டார். மறைநூலில் எழுதியுள்ளவாறே மூன்றாம் நாள் உயிருடன் எழுப்பப்பட்டார். பின்னர் அவர் கேபாவுக்கும் அதன்பின் பன்னிருவருக்கும் தோன்றினார். பின்பு ஐந்நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சகோதரர் சகோதரிகளுக்கு ஒரே நேரத்தில் தோன்றினார். அவர்களுள் பலர் இன்னமும் உயிரோடு இருக்கின்றனர்; சிலர் இறந்துவிட்டனர். பிறகு யாக்கோபுக்கும் அதன்பின் திருத்தூதர் அனைவருக்கும் தோன்றினார். எல்லாருக்கும் கடைசியில் காலம் தப்பிப் பிறந்த குழந்தை போன்ற எனக்கும் தோன்றினார்.

நான் திருத்தூதர்களிடையே மிகக் கடையவன். திருத்தூதர் என அழைக்கப் பெறத் தகுதியற்றவன். ஏனெனில் கடவுளின் திருச்சபையைத் துன்புறுத்தினேன். ஆனால் இப்போது நான் இந்த நிலையில் இருப்பது கடவுளின் அருளால்தான். அவர் எனக்களித்த அருள் வீணாகிவிட வில்லை. திருத்தூதர்கள் எல்லாரையும்விட நான் மிகுதியாகப் பாடுபட்டு உழைத்தேன். உண்மையில் நானாக உழைக்கவில்லை; என்னோடு இருக்கும் கடவுளின் அருளே அவ்வாறு உழைக்கச் செய்தது. நானோ மற்றத் திருத்தூதர்களோ யாராய் இருந்தாலும் இதையே பறைசாற்றுகிறோம். நீங்களும் இதையே நம்பினீர்கள்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

பதிலுரைப் பாடல்

திபா 118: 1-2. 16-17. 28 (பல்லவி: 1a)

பல்லவி: ஆண்டவருக்கு நன்றி செலுத்துங்கள், ஏனெனில் அவர் நல்லவர்.

அல்லது: அல்லேலூயா.

1. ஆண்டவருக்கு நன்றி செலுத்துங்கள், ஏனெனில் அவர் நல்லவர்; என்றென்றும் உள்ளது அவரது பேரன்பு.

2. ‘என்றென்றும் உள்ளது அவரது பேரன்பு’ என இஸ்ரயேல் மக்கள் சாற்றுவார்களாக! - பல்லவி

16. ஆண்டவரது வலக்கை உயர்ந்தோங்கி உள்ளது; ஆண்டவரது வலக்கை வலிமையாய்ச் செயலாற்றியுள்ளது.

17. நான் இறந்தொழியேன்; உயிர் வாழ்வேன்; ஆண்டவரின் செயல்களை விரித்துரைப்பேன். - பல்லவி

28. என் இறைவன் நீரே! உமக்கு நான் நன்றி செலுத்துகின்றேன்; என் கடவுளே! உம்மைப் புகழ்ந்தேத்துகின்றேன். - பல்லவி

நற்செய்திக்கு முன் வாழ்த்தொலி

மத் 11: 28

அல்லேலூயா, அல்லேலூயா! பெருஞ்சுமை சுமந்து சோர்ந்திருப்பவர்களே, எல்லாரும் என்னிடம் வாருங்கள். நான் உங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன், என்கிறார் ஆண்டவர். அல்லேலூயா.

நற்செய்தி வாசகம்

இவர் செய்த பல பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டன. ஏனெனில் இவர் மிகுதியாக அன்புகூர்ந்தார்.

✠ லூக்கா எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 7: 36-50

அக்காலத்தில்

பரிசேயருள் ஒருவர் இயேசுவைத் தம்மோடு உண்பதற்கு அழைத்திருந்தார். அவரும் அந்தப் பரிசேயருடைய வீட்டிற்குப் போய் பந்தியில் அமர்ந்தார். அந்நகரில் பாவியான பெண் ஒருவர் இருந்தார். இயேசு பரிசேயருடைய வீட்டில் உணவு அருந்தப் போகிறார் என்பது அவருக்குத் தெரிய வந்தது. உடனே அவர் நறுமணத் தைலம் கொண்ட படிகச் சிமிழைக் கொண்டு வந்தார். இயேசுவுக்குப் பின்னால் கால்மாட்டில் வந்து அவர் அழுதுகொண்டே நின்றார்; அவருடைய காலடிகளைத் தம் கண்ணீரால் நனைத்து, தம் கூந்தலால் துடைத்து, தொடர்ந்து முத்தமிட்டு அக்காலடிகளில் நறுமணத் தைலம் பூசினார்.

அவரை அழைத்த பரிசேயர் இதைக் கண்டு, “இவர் ஓர் இறைவாக்கினர் என்றால், தம்மைத் தொடுகிற இவள் யார், எத்தகையவள் என்று அறிந்திருப்பார்; இவள் பாவியாயிற்றே” என்று தமக்குள்ளே சொல்லிக் கொண்டார்.

இயேசு அவரைப் பார்த்து, “சீமோனே, நான் உமக்கு ஒன்று சொல்ல வேண்டும்” என்றார். அதற்கு அவர், “போதகரே, சொல்லும்” என்றார். அப்பொழுது அவர், “கடன் கொடுப்பவர் ஒருவரிடம் ஒருவர் ஐந்நூறு தெனாரியமும் மற்றவர் ஐம்பது தெனாரியமுமாக இருவர் கடன் பட்டிருந்தனர். கடனைத் தீர்க்க அவர்களால் முடியாமற்போகவே, இருவர் கடனையும் அவர் தள்ளுபடி செய்துவிட்டார். இவர்களுள் யார் அவரிடம் மிகுந்த அன்பு செலுத்துவார்?” என்று கேட்டார். சீமோன் மறுமொழியாக, “அதிகக் கடனை யாருக்குத் தள்ளுபடி செய்தாரோ அவரே என நினைக்கிறேன்” என்றார். இயேசு அவரிடம், “நீர் சொன்னது சரியே” என்றார்.

பின்பு அப்பெண்ணின் பக்கம் அவர் திரும்பி, சீமோனிடம், “இவரைப் பார்த்தீரா? நான் உம்முடைய வீட்டிற்குள் வந்தபோது நீர் என் காலடிகளைக் கழுவத் தண்ணீர் தரவில்லை; இவரோ தம் கண்ணீரால் என் காலடிகளை நனைத்து அவற்றைத் தமது கூந்தலால் துடைத்தார். நீர் எனக்கு முத்தம் கொடுக்கவில்லை; இவரோ நான் உள்ளே வந்ததுமுதல் என் காலடிகளை ஓயாமல் முத்தமிட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார். நீர் எனது தலையில் எண்ணெய் பூசவில்லை; இவரோ என் காலடிகளில் நறுமணத் தைலம் பூசினார். ஆகவே நான் உமக்குச் சொல்கிறேன்: இவர் செய்த பல பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டன. ஏனெனில் இவர் மிகுதியாக அன்பு கூர்ந்தார். குறைவாக மன்னிப்புப் பெறுவோர் குறைவாக அன்பு செலுத்துவோர் ஆவர்” என்றார்.

பின்பு அப்பெண்ணைப் பார்த்து, “உம் பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டன” என்றார். “பாவங்களையும் மன்னிக்கும் இவர் யார்?” என்று அவரோடு பந்தியில் அமர்ந்திருந்தவர்கள் தங்களுக்குள் சொல்லிக்கொண்டார்கள்.

இயேசு அப்பெண்ணை நோக்கி, “உமது நம்பிக்கை உம்மை மீட்டது; அமைதியுடன் செல்க” என்றார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

September 19, 2024

 Thursday, 24th Week of Ordinary Time — Even Year

 St. Januarius, Bishop and Martyr

Optional Memorial

The readings displayed below are those of the Roman calendar. For this day, there are specific readings for: France

Readings of the Mass

First reading

“This is what we proclaim, this is what you believe” (1 Cor 15:1-11)

Reading from the first letter of Saint Paul the Apostle to the Corinthians

Brothers and sisters,

I remind you of the gospel

that I preached to you;

you received it;

in it you stand firm,

    and through it you will be saved

if you hold fast to what I preached to you;

otherwise, you have believed in vain.

    First of all, I delivered to you what

I also received:

that Christ died for our sins

in accordance with the Scriptures

    and was buried;

that he rose again on the third day

in accordance with the Scriptures;

    that he appeared to Peter, then to the Twelve;

    then to more than five hundred brothers at once

—most of them are still living,

but some have fallen asleep in death—

    then to James, then to all the apostles.

    And last of all, he appeared to me, who is out of due time.

    For I am the least of the Apostles,

and am not worthy to be called an Apostle,

because I persecuted the church of God.

    But what I am,

I am by the grace of God,

and his grace, which came to me, was not unfruitful.

I have labored more than all;

but it is not I,

but the grace of God with me.

    In short, whether it is me or others,

this is what we proclaim,

this is what you believe.

            – Word of the Lord.

Psalm

(Ps 117 (118), 1-2, 16-17, 28.21)

R/ Give thanks to the Lord: He is good!

or: Alleluia! (Ps 117, 1a)

Give thanks to the Lord: He is good!

His love endures forever!

Yes, let Israel say:

His love endures forever!

The arm of the Lord is lifted up,

the arm of the Lord is strong!

No, I will not die, I will live

to announce the works of the Lord.

You are my God; I will praise you;

my God, I will exalt you!

I will praise you because you have heard me;

you are my salvation.

Gospel

“Her sins, even her many sins, are forgiven, because she has shown great love” (Lk 7:36-50)

Alleluia. Alleluia.

Come to me, all you who labor

and are burdened, says the Lord,

and I will give you rest.

Alleluia. (Mt 11:28)

Gospel of Jesus Christ according to Saint Luke

At that time

  a Pharisee had invited Jesus to eat with him.

Jesus went in

and sat down at the table.

  Then a woman from the city, a sinner, came

and heard that Jesus was reclining at the table in the Pharisee's house.

She had brought an alabaster jar of perfume.

  She stood behind him at his feet, weeping,

and began to wet his feet with her tears.

She wiped them with her hair,

kissed them,

and anointed them with perfume.

  When the Pharisee who had invited Jesus saw this,

he said to himself,

“If this man were a prophet,

he would know who this woman is who is touching him,

and that she is a sinner.”

  Jesus answered and said to him,

“Simon, I have something to say to you.”

“Speak, Master.”

  Jesus said to him,

“A certain creditor had two debtors;

the one owed him five hundred pieces of silver, and

the other fifty.

  Since neither of them could pay him back,

he forgave them both.

Which of them will love him more?”

  Simon answered,

“I suppose the one who has been forgiven

the greater debt.

” Jesus said to him, “You are right.”

  He turned to the woman and said to Simon,

“Do you see this woman?

I came into your house,

and you did not pour water on my feet;

but she wet them with her tears

and wiped them with her hair.”

  You did not kiss me;

she, since she came in,

has not stopped kissing my feet.

  You did not anoint my head;

she poured perfume on my feet.

  Therefore I tell you,

her sins, even her many sins, are forgiven,

because she has shown much love.

But he who is forgiven little,

shows little love. "

  Then he said to the woman,

"Your sins are forgiven."

  Those who were with them began to say to themselves,

"Who is this man

who forgives sins?"

  Then Jesus said to the woman,

"Your faith has saved you.

Go in peace."

        – Let us acclaim the Word of God.

19 septembre 2024

 jeudi, 24ème Semaine du Temps Ordinaire — Année Paire

 S. Janvier, évêque et martyr

Mémoire facultative

Les lectures affichées ci-dessous sont celles du calendrier romain. Pour ce jour, il existe des lectures spécifiques pour : France

Lectures de la messe

Première lecture

« Voilà ce que nous proclamons, voilà ce que vous croyez » (1 Co 15, 1-11)

Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens

Frères,

je vous rappelle la Bonne Nouvelle

que je vous ai annoncée ;

cet Évangile, vous l’avez reçu ;

c’est en lui que vous tenez bon,

    c’est par lui que vous serez sauvés

si vous le gardez tel que je vous l’ai annoncé ;

autrement, c’est pour rien que vous êtes devenus croyants.

    Avant tout, je vous ai transmis ceci,

que j’ai moi-même reçu :

le Christ est mort pour nos péchés

conformément aux Écritures,

    et il fut mis au tombeau ;

il est ressuscité le troisième jour

conformément aux Écritures,

    il est apparu à Pierre, puis aux Douze ;

    ensuite il est apparu à plus de cinq cents frères à la fois

– la plupart sont encore vivants,

et quelques-uns sont endormis dans la mort –,

    ensuite il est apparu à Jacques, puis à tous les Apôtres.

    Et en tout dernier lieu, il est même apparu à l’avorton que je suis.

    Car moi, je suis le plus petit des Apôtres,

je ne suis pas digne d’être appelé Apôtre,

puisque j’ai persécuté l’Église de Dieu.

    Mais ce que je suis,

je le suis par la grâce de Dieu,

et sa grâce, venant en moi, n’a pas été stérile.

Je me suis donné de la peine plus que tous les autres ;

à vrai dire, ce n’est pas moi,

c’est la grâce de Dieu avec moi.

    Bref, qu’il s’agisse de moi ou des autres,

voilà ce que nous proclamons,

voilà ce que vous croyez.

            – Parole du Seigneur.

Psaume

(Ps 117 (118), 1-2, 16-17, 28.21)

R/ Rendez grâce au Seigneur : Il est bon !

ou : Alléluia ! (Ps 117, 1a)

Rendez grâce au Seigneur : Il est bon !

Éternel est son amour !

Oui, que le dise Israël :

Éternel est son amour !

Le bras du Seigneur se lève,

le bras du Seigneur est fort !

Non, je ne mourrai pas, je vivrai

pour annoncer les actions du Seigneur.

Tu es mon Dieu, je te rends grâce,

mon Dieu, je t’exalte !

Je te rends grâce car tu m’as exaucé :

tu es pour moi le salut.

Évangile

« Ses péchés, ses nombreux péchés, sont pardonnés, puisqu’elle a montré beaucoup d’amour » (Lc 7, 36-50)

Alléluia. Alléluia.

Venez à moi, vous tous qui peinez

sous le poids du fardeau, dit le Seigneur,

et moi, je vous procurerai le repos.

Alléluia. (Mt 11, 28)

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc

En ce temps-là,

  un pharisien avait invité Jésus à manger avec lui.

Jésus entra chez lui

et prit place à table.

  Survint une femme de la ville, une pécheresse.

Ayant appris que Jésus était attablé dans la maison du pharisien,

elle avait apporté un flacon d’albâtre contenant un parfum.

  Tout en pleurs, elle se tenait derrière lui, près de ses pieds,

et elle se mit à mouiller de ses larmes les pieds de Jésus.

Elle les essuyait avec ses cheveux,

les couvrait de baisers

et répandait sur eux le parfum.

  En voyant cela,

le pharisien qui avait invité Jésus se dit en lui-même :

« Si cet homme était prophète,

il saurait qui est cette femme qui le touche,

et ce qu’elle est : une pécheresse. »

  Jésus, prenant la parole, lui dit :

« Simon, j’ai quelque chose à te dire.

– Parle, Maître. »

  Jésus reprit :

« Un créancier avait deux débiteurs ;

le premier lui devait cinq cents pièces d’argent,

l’autre cinquante.

  Comme ni l’un ni l’autre ne pouvait les lui rembourser,

il en fit grâce à tous deux.

Lequel des deux l’aimera davantage ? »

  Simon répondit :

« Je suppose que c’est celui à qui on a fait grâce

de la plus grande dette.

– Tu as raison », lui dit Jésus.

  Il se tourna vers la femme et dit à Simon :

« Tu vois cette femme ?

Je suis entré dans ta maison,

et tu ne m’as pas versé de l’eau sur les pieds ;

elle, elle les a mouillés de ses larmes

et essuyés avec ses cheveux.

  Tu ne m’as pas embrassé ;

elle, depuis qu’elle est entrée,

n’a pas cessé d’embrasser mes pieds.

  Tu n’as pas fait d’onction sur ma tête ;

elle, elle a répandu du parfum sur mes pieds.

  Voilà pourquoi je te le dis :

ses péchés, ses nombreux péchés, sont pardonnés,

puisqu’elle a montré beaucoup d’amour.

Mais celui à qui on pardonne peu

montre peu d’amour. »

  Il dit alors à la femme :

« Tes péchés sont pardonnés. »

  Les convives se mirent à dire en eux-mêmes :

« Qui est cet homme,

qui va jusqu’à pardonner les péchés ? »

  Jésus dit alors à la femme :

« Ta foi t’a sauvée.

Va en paix ! »

        – Acclamons la Parole de Dieu.