Saint of the Day 02/August

Saint of the Day

(August 2)

✠ St. Peter Julian Eymard ✠

Apostle of the Eucharist:

Born: February 4, 1811
La Mure, Grenoble, French Empire

Died: August 1, 1868 (Aged 57)
La Mure, Grenoble, French Empire

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: July 12, 1925
Pope Pius XI

Canonized: December 9, 1962
Pope John XXIII

Major shrine:
Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni

Feast: August 2

"The Eucharist was the pearl that shone in his eyes"

Saint Peter Julian Eymard, SSS, was a French Catholic priest and founder of two religious institutes: the Congregation of the Blessed Sacrament for men and the Servants of the Blessed Sacrament for women.

The great artist Auguste Rodin, who sculpted “The Thinker” and other world-famous pieces, met today’s saint in 1862 and joined his Congregation as a lay brother. Rodin was despondent over the death of his sister and wanted to abandon art and dedicate his life to God. Saint Peter Julian Eymard burned like a bonfire for God, but this was one vocation his flames would not consume. Father Eymard could see Rodin’s prodigious talent in an evocative bust Rodin sculpted of the future saint while he was a religious brother. Eymard told Rodin to return to the world to pursue his artistic calling. So while Father Eymard was as apostolic and demanding as any saint, he was also just as wise as any saint. Not every man who felt a vocation truly had one. It was for the superior to discern the validity of the calling. Father Eymard knew this well from personal experience. He had lived at least three priesthoods inside of his one priesthood: as a diocesan priest in a parish, as a religious priest in the Marist Order, and as the founder of the Congregation of the Most Blessed Sacrament.

There was never a time when Peter Julian Eymard did not love Christ in the Blessed Sacrament. At the age of five, he disappeared from home one day. His siblings went in search and found him standing right next to the tabernacle in their local church. When they asked him what he was doing there, little Peter responded, “I am here listening to Jesus.” His father did not want Peter to be a priest but a blacksmith. He relented a bit over time and then died prematurely, removing all opposition. Peter was ordained a diocesan priest in 1834 and served in a parish. But he felt a slightly different call within his call and began to seek admission to the Society of Mary, or Marists. His diocesan bishop was reluctant to let Father Peter go. The bishop relented in 1839, writing to the Marist superior that “I have given sufficient proof of my high esteem for the Society of Mary in giving it such a priest.”

Father Peter’s personal energy,  apostolic zeal, and prayerfulness led to his being named a Marist Provincial. He traveled throughout France and became acquainted with nocturnal and perpetual adoration societies. He became expert at preaching about the Eucharist and at directing lay Eucharistic societies. During a Corpus Christi procession in 1845, he had a mystical experience while carrying the Blessed Sacrament. His attraction to the Eucharist became so personal and so intense that he resolved “to preach nothing but Jesus Christ, and Jesus Christ Eucharistic” from then on. Discussions with his superiors about orienting the Marist’s more toward a Eucharistic identity were frustrated. It was not their primary charism. On January 21, 1851, at the Shrine of Our Lady of Fourviere overlooking Lyon, Father Eymard received the inspiration to found a new Order dedicated exclusively to the Blessed Sacrament. This third call within his one priestly call would consume the rest of his life. 

In 1857 the Society of the Blessed Sacrament was formally established in Paris. One year later, the Servants of the Blessed Sacrament for nuns would be founded. Father Peter and his few companions did not limit their Eucharistic dedication to piety and prayer. They prepared children to receive First Holy Communion, reached out to lapsed Catholics, and promoted frequent reception of Holy Communion for all Catholics.  The normal struggles of every young Congregation bedeviled Father Eymard: extreme poverty, atrocious lodgings, lack of vocations, and problems of growth. 

Rodin’s bust captures the essence of Father Eymard better than any photo. Eymard’s mass of hair is out of control, communicating his passionate eccentricity. His gaze is penetrating. He knows the mysteries of God and other secrets of the soul. His thin face, straight nose, and protruding cheekbones say he is a mortified ascetic. And buried in his vest, just over his heart, is a scroll. Only a few words can be read. It is a fragment of Emyard’s prayer: “O Sacrament Most Holy, O Sacrament Divine, all praise and all thanksgiving be every moment thine.” His love of the Eucharist pulsated in sync with his heart, every moment of every day of his fifty-seven years. Our saint is buried in his Congregation’s chapel in Paris. He was canonized in 1962 and in 1995 his Optional Memorial was finally included in the Church’s universal sanctoral calendar.

Saint Peter Julian Eymard, your ardent love of the Blessed Sacrament consumed your thoughts, words, preaching, and life. May such a healthy devotion mark all of our lives. May we satisfy Christ’s thirst for our presence by not making Him wait too long between our visits.

இன்றைய புனிதர்

(ஆகஸ்ட் 02)

✠ புனிதர் பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட் ✠
(St. Peter Julian Eymard)

நற்கருணையின் திருத்தூதர்:
(Apostle of the Eucharist)

பிறப்பு: பிப்ரவரி 4, 1811
லா மூர், க்ரெனோபுல், பிரெஞ்ச் பேரரசு
(La Mure, Grenoble, French Empire)
 
இறப்பு: ஆகஸ்ட் 1, 1868 (வயது 57)
லா மூர், க்ரெனோபுல், பிரெஞ்ச் பேரரசு
(La Mure, Grenoble, French Empire)

ஏற்கும் சமயம்: 
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூலை 12, 1925
திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்
(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 9, 1962
திருத்தந்தை 23ம் ஜான்
(Pope John XXIII)

முக்கிய திருத்தலம்:
சேன்டி கிளாடியோ ஈ ஏன்ட்ரியா டேய் போர்கொக்நோனி
(Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 02

பாதுகாவல்:

நற்கருணை (Eucharist), நற்கருணைப் பாத்திரம் (Monstrance), நற்கருணை ஆராதனை (Eucharistic Adoration), நற்கருணை மகாசபை (Eucharistic Congress), ஆன்மீக ஆடை (Cope), ரோமன் கத்தோலிக்கம் மற்றும் சில லூதரன் மற்றும் ஆங்கிலிக்க திருச்சபைகளில் நற்கருணை ஆராதனையின்போது குருவால் அணியப்படும் ஆடை (Humeral Veil), ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை (Congregation of the Blessed Sacrament)

புனிதர் பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட், ஒரு பிரெஞ்ச் கத்தோலிக்க குருவும், புனிதரும் ஆவார். இவர், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை” (Congregation of the Blessed Sacrament) என்ற ஆண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையும், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Blessed Sacrament) என்ற பெண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையும் நிறுவியவர் ஆவார்.

“நற்கருணையின் திருத்தூதர்” (Apostle of the Eucharist) என்ற சிறப்பு பெயரால் அழைக்கப்படும் இவரது நினைவுத் திருவிழா ஆகஸ்ட் மாதம், 3ம் தேதி ஆகும்.

தொடக்க காலம்:

பீட்டர் ஜூலியன் பிரான்ஸ் நாட்டின் “லா மூர்” (La Mure) என்ற பகுதியில் 1811ம் ஆண்டு, பிப்ரவரி மாதம், 4ம் நாள், பிறந்தார். இவர் சிறு வயது முதலே, இறைவனின் அதி தூய அன்னை மரியாளின் மீது பக்தி கொண்டிருந்தார். இவர் புதுநன்மை வாங்குவதற்கு முன்னமேயே, 1823ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 16ம் நாளன்று, “நோட்ரே-டேம் டு லாஸ்” (Notre-Dame du Laus) எனுமிடத்திலுள்ள அன்னை மரியாள் முதன்முதலாய் காட்சி தந்த புனித ஸ்தலமான “லாஸ் அன்னை அல்லது “பாவிகளின் அடைக்கலம்” (Our Lady of Laus or Refuge of Sinners) திருத்தலத்திற்கு நடைபயணமாகவே சென்றார். அதன் பின்னரே, “அன்னை லா சலேத்” (Notre-Dame de La Salette) திருத்தலத்தில் காட்சியளித்த சரிதம் பற்றி அறிந்தார். ஆன்ம புளகாங்கிதமடைந்த ஈமார்ட், பிரான்ஸ் நாடு முழுதுமுள்ள அன்னை மரியாளின் பல்வேறு திருத்தலங்களுக்கு யாத்திரை சென்றார்.


கி.பி. 1828ம் ஆண்டு, இவரது தாயார் மரித்ததும், இவர் “மாசற்ற மரியாளின் துறவற சபையின்” (Oblates of Mary Immaculate) புகுமுக துறவற நிலையில் இணைந்தார். ஆனால், உடல் நலம் ஒத்துழைக்காததால் சபையில் இருந்து விலகினார். ஜூலியன் நலிவுற்ற உடல்நலம் கொண்டவராயிருந்தார். குறிப்பாக, சுவாசப்பைகளின்  பலவீனமானமும், கடுமையான ஒற்றைத்தலைவலியும் அவருக்கு இருந்தது.

பின்னர், அவரது தந்தை மரித்ததன் பின்னர், 1831ம் ஆண்டு, “க்ரெனோபுல்” மறைமாவட்டத்திலுள்ள (Diocese of Grenoble) குருத்துவ கல்லூரியில் பயிற்சி பெற்று 1834ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 20ம் தேதி, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். “ச்சாட்” (Chatte) எனும் நகரின் உதவி பங்குத் தந்தையாக மூன்று வருடங்கள் பணியாற்றினார். பின்னர், “மவுன்ட் செயின்ட் ஈனார்ட்” (Mount Saint-Eynard) பங்கின் பங்குத் தந்தையாக பணியாற்றினார். சில ஆண்டுகள் பணிக்குப் பிறகு, 1837ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 20ம் தேதியன்று, “லியோன்” (Lyon) எனுமிடத்திலுள்ள “மரியாளின் துறவற சபையில்” (Marists (the Society of Mary) இணைந்தார். புனித மரியாளின் பக்தியையும், திவ்விய நற்கருணை நாதரின் பக்தியையும் பரப்பினார்.

சபை நிறுவனர்:

1857ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 6ம் தேதியன்று, பீட்டர் ஜூலியன், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை” (Congregation of the Blessed Sacrament) என்ற ஆண்களுக்கான ஆன்மீக சபையைத் தொடங்கினார். இந்த சபையைச் சார்ந்த துறவிகள், முதல்முறை நற்கருணை பெறத் தயார் செய்யும் சிறுவர்களுக்கு மறைக்கல்வி கற்பிப்பதில் ஆர்வமாக உழைத்தார்கள்.

மேலும் 1858ம் ஆண்டு, அருட்சகோதரி “மார்கரெட் குய்லோட்” (Marguerite Guillot) என்பவருடன் இணைந்து “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Blessed Sacrament) என்ற பெண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையை நிறுவினார்.

ஜூலியன் அடிக்கடி திவ்விய நற்கருணை உட்கொள்ளும் வழக்கத்தை கிறிஸ்தவர்கள் நடுவில் ஏற்படுத்த உழைத்தார்; திவ்விய நற்கருணை நாதரை அன்பு செய்ய மக்களுக்கு அறிவுரை வழங்கினார். வாரம் ஒருமுறையாவது நற்கருணை ஆராதனை செய்யும் பக்தி முயற்சியையும் இவர் மக்களிடையே பரப்பினார்.

அற்புதமான முறையில் திவ்விய நற்கருணையில் எழுந்தருளி இருக்கும் இயேசு கிறிஸ்துவுக்கு தமது வாழ்வை அர்ப்பணித்த பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட், கி.பி. 1868ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 1ம் தேதியன்று, தமது ஐம்பத்தி ஏழு வயதில், பக்கவாதம் நோயின் சிக்கல்களின் காரணமாக, “லா மியூர்” (La Mure) நகரில் மரணம் அடைந்தார்.

இவர், 1908ம் ஆண்டு, வணக்கத்திற்குரியவராகவும், 1925ம் ஆண்டு அருளாளராகவும் உயர்த்தப்பட்டார். 1962ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 9ம் நாள், திருத்தந்தை “23ம் ஜான்” (Pope John XXIII) இவருக்கு புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்.

Sainte du jour

(2 août)

✠ Saint Pierre Julien Eymard ✠

Apôtre de l'Eucharistie :

Naissance : 4 février 1811
La Mure, Grenoble, Empire français

Décédé: 1 août 1868 (57 ans)
La Mure, Grenoble, Empire français

Vénéré dans : Église catholique romaine

Béatifié : 12 juillet 1925
Pape Pie XI

Canonisé : 9 décembre 1962
Pape Jean XXIII

Sanctuaire majeur :
Santi Claudio et Andrea de Borgognoni

Fête : 2 août

"L'Eucharistie était la perle qui brillait à ses yeux"

Saint Pierre Julien Eymard, SSS, était un prêtre catholique français et fondateur de deux instituts religieux : la Congrégation du Saint-Sacrement pour les hommes et les Servantes du Saint-Sacrement pour les femmes.

Le grand artiste Auguste Rodin, qui a sculpté "Le Penseur" et d'autres pièces de renommée mondiale, a rencontré le saint d'aujourd'hui en 1862 et a rejoint sa Congrégation en tant que frère laïc.  Rodin était découragé par la mort de sa sœur et voulait abandonner l'art et consacrer sa vie à Dieu.  Saint Pierre Julien Eymard brûlait comme un bûcher pour Dieu, mais c'était une vocation que ses flammes ne dévoreraient pas.  Le père Eymard a pu voir le talent prodigieux de Rodin dans un buste évocateur sculpté par Rodin du futur saint alors qu'il était frère religieux.  Eymard a dit à Rodin de retourner dans le monde pour poursuivre sa vocation artistique.  Ainsi, si le Père Eymard était aussi apostolique et exigeant que n'importe quel saint, il était aussi aussi sage que n'importe quel saint.  Tous les hommes qui se sentaient vocation n'en avaient pas vraiment une.  C'était au supérieur de discerner la validité de l'appel.  Le Père Eymard le savait bien par expérience personnelle.  Il avait vécu au moins trois sacerdoces à l'intérieur de son seul sacerdoce : en tant que prêtre diocésain dans une paroisse, en tant que prêtre religieux dans l'Ordre mariste et en tant que fondateur de la Congrégation du Très Saint Sacrement.

Il n'y a jamais eu un moment où Peter Julian Eymard n'a pas aimé le Christ au Saint-Sacrement.  À l'âge de cinq ans, il a disparu un jour de chez lui.  Ses frères et sœurs sont allés à sa recherche et l'ont trouvé debout juste à côté du tabernacle dans leur église locale.  Lorsqu'on lui a demandé ce qu'il faisait là, le petit Pierre a répondu : « Je suis ici à l'écoute de Jésus.  Son père ne voulait pas que Pierre soit prêtre mais forgeron.  Il a cédé un peu au fil du temps, puis est mort prématurément, supprimant toute opposition.  Peter a été ordonné prêtre diocésain en 1834 et a servi dans une paroisse.  Mais il a ressenti un appel légèrement différent dans son appel et a commencé à chercher à être admis dans la Société de Marie, ou Maristes.  Son évêque diocésain hésitait à laisser partir le père Peter.  L'évêque céda en 1839, écrivant au supérieur mariste que "j'ai donné suffisamment de preuves de ma haute estime pour la Société de Marie en lui donnant un tel prêtre".
L'énergie personnelle, le zèle apostolique et la prière du Père Peter lui ont valu d'être nommé provincial mariste.  Il parcourt la France et fait la connaissance des sociétés d'adoration nocturne et perpétuelle.  Il est devenu expert dans la prédication de l'Eucharistie et dans la direction de sociétés eucharistiques laïques.  Lors d'une procession du Corpus Christi en 1845, il eut une expérience mystique en portant le Saint-Sacrement.  Son attirance pour l'Eucharistie devint si personnelle et si intense qu'il résolut désormais « de ne prêcher que Jésus-Christ, et Jésus-Christ eucharistique ».  Les discussions avec ses supérieurs pour orienter davantage les Maristes vers une identité eucharistique ont été frustrées.  Ce n'était pas leur charisme premier.  Le 21 janvier 1851, au Sanctuaire Notre-Dame de Fourvière surplombant Lyon, le Père Eymard reçoit l'inspiration de fonder un nouvel Ordre dédié exclusivement au Saint-Sacrement.  Ce troisième appel dans son seul appel sacerdotal consommerait le reste de sa vie.

En 1857, la Société du Saint-Sacrement est officiellement établie à Paris.  Un an plus tard, les Servantes du Saint-Sacrement pour les religieuses seront fondées.  Le Père Pierre et ses quelques compagnons n'ont pas limité leur dévouement eucharistique à la piété et à la prière.  Ils ont préparé les enfants à recevoir la première communion, ont tendu la main aux catholiques non pratiquants et ont promu la réception fréquente de la sainte communion pour tous les catholiques.  Les luttes normales de toute jeune Congrégation accablent le Père Eymard : extrême pauvreté, logements atroces, manque de vocations et problèmes de croissance.

Le buste de Rodin capture l'essence du Père Eymard mieux que n'importe quelle photo.  La masse de cheveux d'Eymard est hors de contrôle, communiquant son excentricité passionnée.  Son regard est pénétrant.  Il connaît les mystères de Dieu et les autres secrets de l'âme.  Son visage fin, son nez droit et ses pommettes saillantes indiquent qu'il est un ascète mortifié.  Et enfoui dans sa veste, juste au-dessus de son cœur, se trouve un parchemin.  Seuls quelques mots peuvent être lus.  C'est un fragment de la prière d'Emyard : « Ô Sacrement Très Saint, Ô Sacrement Divin, toutes les louanges et toutes les actions de grâces soient à toi à chaque instant.  Son amour de l'Eucharistie palpitait en synchronisation avec son cœur, à chaque instant de chaque jour de ses cinquante-sept ans.  Notre saint est inhumé dans la chapelle de sa Congrégation à Paris.  Il a été canonisé en 1962 et en 1995, son Mémorial facultatif a finalement été inclus dans le calendrier sacré universel de l'Église.

Saint Pierre-Julien Eymard, votre amour ardent du Saint-Sacrement a consumé vos pensées, vos paroles, votre prédication et votre vie.  Puisse une si saine dévotion marquer toutes nos vies.  Puissions-nous satisfaire la soif du Christ pour notre présence en ne le faisant pas attendre trop longtemps entre nos visites.