Saint of the Day 20/January

Saint of the Day

( January 20 )

✠ Saint Sebastian ✠

Captain of the Praetorian Guard/ Roman Soldier/ Healer and Martyr:

Born: AD 256
Norfon, Gaul

Died: AD 20, 288

Venerated in:
Roman Catholic Church
Eastern Orthodox Church
Oriental Orthodoxy
Anglicanism
Aglipayan Church

Major shrine: St. Andrew's Basilica, Arthunkal India

Patronage:
Soldiers, Plague-Stricken, Archers, Holy Christian Death, Athletes, Negombo, Roman Catholic Diocese of Tarlac, Roman Catholic Diocese of Bacolod

Saint Sebastian was an early Christian saint and martyr. According to traditional belief, he was killed during the Roman emperor Diocletian's persecution of Christians. He is most commonly depicted in art and literature tied to a post or tree and shot with arrows, but this did not kill him. He was, according to his legend, rescued and healed by Saint Irene of Rome, which became a popular subject in 17th-century painting. In all versions of the story, shortly after his recovery, he went to Diocletian to warn him about his sins, and as a result, was clubbed to death. He is venerated in the Roman Catholic Church and the Orthodox Church.

The details of Saint Sebastian's martyrdom were first spoken of by 4th-century bishop Ambrose of Milan (Saint Ambrose), in his sermon (number 22) on Psalm 118. Ambrose stated that Sebastian came from Milan and that he was already venerated there at that time. Saint Sebastian is a popular male saint, especially today among athletes. In historical times he was regarded as a saint with a special ability to intercede to protect from the plague, and devotion to him increased greatly when the plague was active.

We must picture to ourselves a young soldier, who tears himself away from all the ties of his home in Milan, because the persecution there was too tame, whereas at Rome it was at its fiercest. He trembles with anxiety at the thought that perhaps some of the Christians in the capital may be losing courage. He has been told that at times some of the Emperor’s soldiers, who were soldiers also of Christ, have gained admission into the prisons, and have roused up the sinking courage of the confessors. He is resolved to go on a like mission and hopes that he may also receive the blessing of martyrdom.

He reaches Rome; he is admitted into the prisons and encourages those awaiting their own martyrdom. Some of the jailers, converted by witnessing his faith and his miracles, become martyrs themselves; and one of the Roman Magistrates asks to be instructed in a religion that can produce such men as this Sebastian. He has won the esteem of the Emperors Diocletian and Maximian Hercules for his fidelity and courage as a soldier; they have loaded him with favours. This gives him an influence in Rome, which he so zealously turns to the advantage of the Christian religion that the holy Pope Caius calls him the Defender of the Church.

After sending innumerable martyrs to Heaven, Sebastian at length wins the crown he had so ardently desired. He incurs the displeasure of Diocletian by confessing himself to a Christian. The heavenly King, for whose sake alone he had put on the helmet and soldier’s cloak, was to him above all Emperors and Princes. He is handed over to the archers of Mauritania, who strip him, bind him, and wound him from head to foot with their arrows. They let him for dead, but a pious woman named Irene took care of him, and his wounds were healed. Sebastian again approaches the Emperor, who orders him to be beaten to death in the circus, near the imperial palace.
Defender of the Church, as the Vicar of Christ, called thee, lift up thy sword and defend her now. Prostate her enemies, and frustrate the plots they have laid for her destruction. Let her enjoy one of those rare periods of peace during which she prepares for fresh combats. Obtain Christian soldiers, engaged in just wars, the blessing of the God of Hosts.

From The Liturgical Year by Dom Prosper Gueranger, O.S.B.

Comments:
One can take important historic information from this eloquent selection about St. Sebastian by D. Guéranger. St. Sebastian was a young military man living in Milan who resolved to go to Rome to help the Catholics who were in prison awaiting their execution. It is easy to imagine that many, for different reasons, would have feared martyrdom.

There were two kinds of Catholics who faced martyrdom. First, we have the true martyrs who faced death and considered it an honour to die for the Church. But, second, we have those who were called lapse, the ones who became afraid to die and denied the faith. After that shameless sin, some returned to the catacombs to ask forgiveness and remained there spreading their cowardice to those around them. The number of martyrs was great, but the number of laps was also high, and the latter exerted a bad influence over the ensemble.

Therefore, those early Christians who were in prison waiting to die in the arena ran the serious risk of apostasy. This is why Catholics who belonged to the imperial army, protected by their military condition, used to go to the prisons and encourage the prisoners, stimulate them to remain firm, and speak with them about the things of faith to give them confidence.

St. Sebastian, therefore, went to the very centre of the persecution with the intention of helping the prisoners. He obviously realized he was exposing himself to the persecution. He was known by the Emperors and was chosen by them to be the commander of the Praetorian Guard, a very powerful military unit that defended the Emperor. The commander of this guard not only directed this division, but he exercised a strong influence over the whole army; he was something like a Minister of Defense.

Notwithstanding his position, St. Sebastian confronted the Emperor. When questioned, he defended the Catholic Faith. For this reason, he was taken to the famous column where he was bound and shot with countless arrows. He survived, and later had another trial and was condemned to death. This time he died.

You can imagine the young man, with the aura of the grandeur, power, and prestige of commander of the Praetorian Guard, going by night to the prisons looking for the Catholics in order to encourage them. He addresses with charity some old men and women here, several youths there, persons of all social conditions. He stimulates them to persevere, to stand firm in a good position, to be eager to meet Our Lord soon.

He knew, naturally, that his action would be denounced and bring martyrdom for himself also. But he tranquillity faced such a risk, he who was accustomed to facing risks. He faced it with that superior deliberation of a man who had chosen to take up the Cross of Our Lord Jesus Christ. He did not tremble, he did not hesitate, he always remained master of himself, always heroic. During the two martyrdoms he suffered, he sustained this same tranquil attitude: the serenity of a soldier facing death, the soldier of Our Lord and of Our Lady.

The glory of St. Sebastian is the glory of the warrior. It is the glory of the hero who exchanged the risk of the war to face the higher risk of the arena. He did so tranquillity and led many souls to Heaven; and finally, he became a martyr himself.

We should ask St. Sebastian for the understanding of the moral profile of the Catholic hero. We should also ask him to obtain from Our Lady the grace of defeating the false piety that presents the saints to us in a sentimental and fake way.

இன்றைய புனிதர்

( ஜனவரி 20 )

✠ புனிதர் செபஸ்தியார் ✠
St. Sebastian

பாதுகாவல் படைத்தலைவர்/ ரோம படை வீரர்/ நோய் நீக்குபவர்/ மறைசாட்சி:

பிறப்பு: கி.பி. 256
நார்போன், கௌல்

இறப்பு: ஜனவரி 20, 287

ஏற்கும் சபை/ சமயம்:
கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

ஆங்கிலிக்கம்

அக்லிபயன் திருச்சபை

நினைவுத் திருவிழா: ஜனவரி 20

பாதுகாவல்:
படை வீரர்கள், தொற்று நோய்கள், நன் மரணம்,
வில் வித்தையாளர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள்,
"டர்லாக்" மறை மாவட்டம்,
இலங்கையிலுள்ள "நீர்கொழும்பு"

புனிதர் செபஸ்தியார், ஆதி கிறிஸ்தவ புனிதரும் மறைசாட்சியும் ஆவார். இவர் “ரோமப் பேரரசன்” “டையோக்ளேஷியன்” கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராகத் துவங்கிய துன்புறுத்தல்களில் மரித்தார். இவர் பெரும்பான்மையாக மரத்திலோ, தூணிலோ கட்டப்பட்டவாறு, அம்புகளால் குத்தப்பட்டு சித்தரிக்கப்பட்டாலும், இவர் அங்கு இறக்கவில்லை.

இவரை அங்கிருந்து ரோம் நகரின் புனிதர் “ஐரீன்” என்பவர் காப்பாற்றி குணப்படுத்தினார். இதன் பின்பு டையோக்ளேஷியனின் செயல்களை இவர் சாடியதால், அரசனின் ஆணைப்படி இவரை தடியால் அடித்துக் கொலை செய்தனர்.

இவரின் மறைசாட்சியம் முதன் முதலில் நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மிலன் நகர ஆயர், புனிதர் அம்புரோஸ் அவர்களின் திருப்பாடல் 118இன் மறை உரைகளில் (எண் 22) காணக்கிடைக்கின்றது. இதன்படி செபஸ்தியாரின் பக்தி மிலன் நகரின் 4ம் நூற்றாண்டிலேயே இருந்துள்ளது தெரிகின்றது.

புனித செபஸ்தியாரின் வாழ்க்கை வரலாறு:
புனித செபஸ்தியார் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் நர்போன் நகரில் கி.பி. 256ம் ஆண்டு பிறந்து இத்தாலியில் உள்ள மிலன் நகரில் வளர்ந்தவர்.

செபஸ்தியார் துன்புற்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கு உதவும் நோக்கத்தோடு, ரோம பேரரசன் “காரினஸ்” படையில் சேர்ந்தார். தன் வீரத்தாலும் தீரத்தாலும் வெற்றி வாகைகள் பல சூடினார். அரசர்கள் டையோக்ளேஷியன் மற்றும் அவரது தம்பி “மாக்சிமியன்” ஆகியோர், செபஸ்தியாரின் வீரதீரத்தையும், நற்குணங்களையும் கண்டு வியந்து, அவரை தமது படைத்தளபதியாகவும், நம்பிக்கையுள்ள மெய்காப்பாளராகவும், நண்பராகவும் ஆக்கிக் கொண்டனர்.

அன்புப்பணி:
செபஸ்தியார் அன்னை மரியாளைத் தாயாகவும், இயேசு கிறிஸ்துவைத் தன் அரசராகவும் கொண்டு திருத்தந்தைக்கு அன்பு மகனாக விளங்கினார். தன் பட்டங்களையும் பதவிகளையும் பயன்படுத்தி, ஒடுக்கப்பட்ட ஏழைகளுக்கும், சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்களுக்கும், கிறிஸ்தவர்களுக்கும், அடிமைகளுக்கும் ஆதரவளித்து உதவி வந்தார்.

துன்பங்களின் தொடக்கம்:
ரோமப் பேரரசின் சக்கரவர்த்தி டையோக்ளேஷியன் புதிதாகப் பரவி வளர்ந்து வந்த இயேசு கிறிஸ்துவின் சத்திய மறையின் மேல் வெறுப்பு கொண்டான்.

கிறிஸ்தவர்களுக்கென்று தனித்தலைவர், தனிச்சட்டம் அன்பு மற்றும் சகோதரத்துவ உணர்வு, அனைவரும் கடவுளின் பிள்ளைகள் என்ற கொள்கை, மனிதனுக்கு மனிதன் சமம் என்ற கோட்பாடுகள் எல்லாம் அரசனே தெய்வம் என்ற எண்ணம் கொண்ட டையோக்ளேஷியனின்; கோபக்கனலுக்கு நெய் வார்த்தன. அவன் தன் தம்பி மாக்சீமியனுக்குக் கடிதம் எழுதி கிறிஸ்தவர்களை வேரோடு அழிக்கக் கேட்டுக்கொண்டான். மன்னன் மாக்சீமியன் கொடுங்கோலன். கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுப்பவர்களுக்கு பாதி சொத்தும் மீதி மன்னனுக்கும் என்று ஆணை பிறப்பித்தான். பேராசைக்காரர்களும், கொடியவர்களும் கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுத்து ஆதாயம் தேடினர். கிறிஸ்தவர்களை கொடிய விலங்குகளுக்கு இரையாக்கியும், சித்திரவதை செய்தும் மகிழ்ச்சி கொண்டனர்.

“மார்க்கஸ்” “மர்செல்லியன்” ஆகிய இரண்டு சகோதரர்கள் இருந்தனர். இருவரும் திருத்தொண்டர்களாவர். திருமணமான இருவரும், தமது மனைவியருடனும், குழந்தைகளுடனும் ரோம் நகரில் வசித்துவந்தனர். ரோம கடவுளர்களுக்கு தமது விசுவாசத்தை அறிக்கையிட மறுத்த காரணத்துக்காக கைது செய்யப்பட்ட இருவரும் சிறையிலடைக்கப்பட்டிருந்தனர். தங்கள் வயோதிக பெற்றோரின் விருப்பத்திற்கிணங்க கிறிஸ்தவ மதத்தை மறுதலிக்க தயாராக இருந்தனர். அச்செய்தியை அறிந்த செபஸ்தியார் விரைந்து சென்று வானவர்கள் மறைசாட்சிகளுக்கான மணிமுடியை தலையில் சூடப்போகும் நேரத்தில், வேண்டாம் என தள்ள உங்களுக்கு எப்படி மனம் வந்தது? மனிதனாகிய என்னைப் பார்த்து வெட்கப்பட்டு ஒளிந்துக் கொள்ளும் நீங்கள், அதிக வல்லமையோடு இயேசு கிறிஸ்து வரும்போது எங்கு சென்று மறைந்து கொள்வீர்கள்? என்று பலவாறாக புத்திமதி சொல்லி அவர்களை திடப்படுத்தினார்.

அவரது இனிமையான கருத்தாழம் மிக்க உரையினால் சிறையில் இருந்த கைதிகள் அனைவரும் திருமுழுக்கு பெற முழு மனதாய் தயாராய் இருந்தனர். ஆனால் சிறைத் தலைவன் “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்”, “தளபதியே நான் சிறைக்கதவை பூட்டவேண்டும்” என்று கண்டிப்பாகக் கூறினான்.

சிறையில் இருந்த அனைவர் நலனையும் கருத்தில் கொண்டு அவன் மனைவி “ஜோயே” என்பவரிடம், அவனுக்கு புத்திமதி கூறுமாறு செபஸ்தியார் கேட்டுக்கொண்டார். ஆனால் அவள் பக்கவாதத்தால் தாக்கப்பட்டு ஆறு வருடங்களாக ஊமையாய் இருப்பதை அறிந்து உருக்கமாய் செபித்து அவள் நாவில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்து அவளைப் பேச வைத்தார். சிறையில் இருந்தோர் அனைவரும் சத்திய மறையை ஏற்றனர். சிறை அதிகாரி “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்” மனம் மாறினார். புது கிறிஸ்தவர்களை தம் வீட்டிலேயே பாதுக்காப்பாக வைப்பதாகக் கூறினார். அனைவரும் செபஸ்தியாரின் பாதம் மண்டியிட்டு கடவுளை போற்றினர்.

திமிர்வாதத்தை குணமாக்குதல்:
நகர அதிகாரி “குரோமோஷியஸ்” பக்கவாதத்தால் படுத்தபடுக்கையாக இருந்தார். சிறையில் நடந்த அருள் அடையாளங்களை சிறை அதிகாரி வழியாகக் கேள்விப்பட்டு, செபஸ்தியாரை தன் வீட்டுக்கு வருமாறு அழைத்தார். வீரத்தளபதி செபஸ்தியார், இறைவன் பாதம் மண்டியிட்டு, உருக்கமாக செபித்து, நகர் அதிகாரியின் உடம்பில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்தார். உடனே நகர் அதிகாரி சுகம் அடைந்தார். அவரும் அவர் மகன் “டிபூர்ஷியஸ்” என்ற இளைஞனும் கிறிஸ்தவர்கள் ஆயினர்.

பேராசைக்காரனின் சந்தேகம்:
ரோமைப் பேரரசின் மதிப்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய வீரத்தளபதியாகிய செபஸ்தியார் ரோமானிய இளைஞர்களைப்போல் அன்றி, ஒழுக்கத்திலும் நற்குணங்களிலும் சிறந்து விளங்குவதைப் பார்த்த பேராசைக்காரன் புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவராகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று சந்தேகம் கொண்டான். இப்படியிருக்க பங்கிராசைக் கோர்வீனன் பிடித்துக் கொடுக்க, அவர் வேங்கைக்கு இரையாக்கப்பட்டார். இக்கொடிய காட்சியைக் கண்டு கண் கலங்கிய செபஸ்தியாரைப் பார்த்த புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவர்தான் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டான்.

புனிதரின் துணிவு:
பிறர் ஆஸ்தியின் பேரில் ஆசை கொண்ட புல்வியன் அவரைக் காட்டிக்கொடுக்க தக்க தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். செபஸ்தியாரோ தன் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இரகசியமாய் விற்று ஏழைகளுக்கு கொடுத்து விட்டார். இதை அறியாத புல்வியன் ஒரு நாள் கொலுமண்டபத்தில் நுழைந்து, மன்னனிடம், ‘அரசே தளபதி செபஸ்தியார் கிறிஸ்தவர் என்றான். மன்னன், மகா கோபம் கொண்டு புல்வியனை கொல்லப்போகும் போது செபஸ்தியார் எழுந்து, "மன்னா! ஆத்திரம் வேண்டாம்! நான் கிறிஸ்தவன்தான். கிறிஸ்தவனாய் இருப்பது என் பாக்கியம்" என்றார் அமைதியாக!

மன்னன் அதிர்ந்து போய் அமர்ந்து விட்டான். ‘நன்றி கெட்டவன்’ என்று வாயில் வந்தபடி தளபதியாரைத் திட்டத் தொடங்கினான். ஆனால் அவர் அஞ்சவும் இல்லை, அசையவுமில்லை.

மன்னன், ‘தளபதியாரே நீர் உம்முடைய இந்த வேதத்தை விட்டுவிடும். நான் மேலும் உமக்கு பல பட்டங்களும் பதவிகளும் தந்து சிறப்பிக்கிறேன். என் முதன்மைப் படைத் தளபதியையும், என் மெய்க்காப்பாளரையும் இழக்க முடியாது. ஆகவே தாங்கள் மறுப்பதாக மட்டும் சொன்னால் போதும். ஏனெனில் சட்டத்தை மாற்ற முடியாது’ என்று வேண்டினான். ஆனால் செபஸ்தியார் தான் வணங்கும் தேவன் உண்மையானவர்; அவரை மறுதலிக்க முடியாது. கிறிஸ்து ஒருவருக்கே கீழ்படிய முடியும் என்று உறுதியாகக் கூறிவிட்டார்.

ஆத்திரம் கொண்ட மன்னன் மாக்சீமியன் கோத்திராத்தூசிடம் அவரை கைது செய்யக் கூறினான். கோத்திராத்தூஸ் மறுக்கவே, கோத்திராத்தூஸ் கிறிஸ்தவர் என்பதை அறிந்து, உடனே வெளியில் இழுத்துச் சென்று கொல்ல உத்தரவிட்டான்.

செபஸ்தியார் அம்புகளால் எய்யப்படுதல்:
வெளிப்படையாக மற்ற கிறிஸ்தவர்களைப்போல் செபஸ்தியாரைக் கொன்றால் நாட்டில் குழப்பம் உண்டாகும் என்று அஞ்சிய மன்னன், அவரை இரகசியமாய் ஒர் அறையில் அடைத்து வைத்தான்.

ஆப்பிரிக்க நாட்டு வில் வீரன் அபாக்கியானை அழைத்து, ‘செபஸ்தியாரை இன்று இரவே 2 மணிக்குமேல் காட்டுப்பக்கம்; கொண்டு சென்று மரத்தில் கட்டி வைத்து, அணு அணுவாக வேதனைப்படுத்தி சல்லடையாக அம்பால் துளைத்து, சித்திரவதைப்படுத்தி கொல்லுங்கள்; தலை, இதயம், வயிறு போன்ற வர்ம இடங்களில் அம்பு எய்து உடனே கொன்றுவிடக் கூடாது. என்று கோபாவேசமாக மாக்சிமியன் கட்டளையிட்டான்.

முழந்தாள் படியிட்டு ஒர் வானதூதன் போல் இருகைகளையும் விரித்து செபித்துக் கொண்டிருந்த செபஸ்தியாரைப் பார்த்து வியந்து வணங்கினான் அபாக்கியான். பின்னர் மன்னன் கட்டளையை நிறைவேற்ற அழைத்துச்சென்றான்.

பட்டமரம் பூத்த காட்சி:
காட்டில் பட்டமரத்தில் கட்டிவைத்து மன்னனின் கட்டளைப்படி அம்பால் எய்தனர் வில்வீரர்கள். இறந்துவிட்டார் என நினைத்து கட்டுகளை அவிழ்க்க மரித்தவர் போல் கீழே விழுந்தார். செபஸ்தியாரை கட்டி வைத்த பட்டமரம் பட்டொளிவீசிப் பூத்துக்குலுங்கியது. வில்வீரர்கள் அஞ்சி நடுங்கி ஒடினர்.

அவ்வேளையில் அங்குவந்த சில கிறிஸ்தவ வீரர்கள் செபஸ்தியாரின் உடலில் உயிர் இருப்பதைக்கண்டு, இரேனே அம்மாள் என்ற கிறிஸ்தவப் பெண்ணின் வீட்டில் சேர்த்தனர். மருத்துவ குருவால் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு மயக்கம் தெளிந்தார் செயஸ்தியார். தான் பெரிய வேதனைக்குப் பின்னும் இவ்வுலகிலேயே இருப்பதை நினைத்து வருந்தினார்.

கற்பின் சிகரம்:
கால் ஊன்றி நிற்கும் வலுப்பெற்றவுடனே, கொடியவன் கொடுங்கோன்மையை எதிர்த்து குரல் எழுப்பி, தட்டிக்கேட்கப் போவதாகக் கூறினார். வேண்டாம் என்று குருவானவரும் மற்றவர்களும் தடுத்தனர்.ரோமப்பிரபு பபியானின் ஒரே மகள் பபியோலா, மன்னனிடம் இனி மேல் சொல்ல வேண்டாம் என்று பணிந்து வேண்டியும் செபஸ்தியார் சம்மதிக்கவில்லை. ஆகவே அவருக்காக பரிந்து பேச அவளே மன்னனிடம் சென்றாள்.

வேதசாட்சி முடி:
கி.பி. 288ம் ஆண்டு ஜனவரி 20ம் நாள், செபஸ்தியார் மீண்டும் கால் ஊன்றிய முதல் நாள். செபஸ்தியார் மாடிமீது நின்றபடி மாக்சிமியா! மாக்சிமியா என்று அவனை பெயர் சொல்லி அழைத்தார். இரேனே அம்மாவின் வீடு அரண்மனைக்கு அருகில் என்பதால் மன்னன் அவனைக் கண்டான். அவர் உயிருடன் எலும்பும் தோலுமாக நிற்;பதைக்கண்டு வானுலகிலிருந்து நம்மை சபிப்பதற்காக அனுப்பப்பட்டாரோ? என்று அஞ்சி நடுங்கினான். அவர் மாக்சிமியா! கொடுங்கோலனே! குற்றமற்றவர்களையும் கொன்று குவிக்கிறாயே! இதோ! தெய்வ கோபாக்கினை என்னும் இடி உன் தலைமேல் விழப்போகிறது. மனம் வருந்தி மன்னிப்புக்கேட்டால் தப்பிப் பிழைப்பாய், இல்லையேல் காப்பாற்றுவார் இல்லாமல் அழிந்துபோவாய். கடவுளின் பெயரால் உன்னை எச்சரிக்கிறேன்’ என்றார் செபஸ்தியார்.




















































































































Saint of the Day

( January 20 )

✠ Saint Sebastian ✠

Captain of the Praetorian Guard/ Roman Soldier/ Healer and Martyr:

Born: AD  256
Norfon, Gaul

Died: AD 20, 288

Venerated in:
Roman Catholic Church
Eastern Orthodox Church
Oriental Orthodoxy
Anglicanism
Aglipayan Church

Major shrine: St. Andrew's Basilica, Arthunkal India

Patronage:
Soldiers, Plague-Stricken, Archers, Holy Christian Death, Athletes, Negombo, Roman Catholic Diocese of Tarlac, Roman Catholic Diocese of Bacolod

Saint Sebastian was an early Christian saint and martyr. According to traditional belief, he was killed during the Roman emperor Diocletian's persecution of Christians. He is most commonly depicted in art and literature tied to a post or tree and shot with arrows, but this did not kill him. He was, according to his legend, rescued and healed by Saint Irene of Rome, which became a popular subject in 17th-century painting. In all versions of the story, shortly after his recovery, he went to Diocletian to warn him about his sins, and as a result, was clubbed to death. He is venerated in the Roman Catholic Church and the Orthodox Church.

The details of Saint Sebastian's martyrdom were first spoken of by 4th-century bishop Ambrose of Milan (Saint Ambrose), in his sermon (number 22) on Psalm 118. Ambrose stated that Sebastian came from Milan and that he was already venerated there at that time. Saint Sebastian is a popular male saint, especially today among athletes. In historical times he was regarded as a saint with a special ability to intercede to protect from the plague, and devotion to him increased greatly when the plague was active.

We must picture to ourselves a young soldier, who tears himself away from all the ties of his home in Milan, because the persecution there was too tame, whereas at Rome it was at its fiercest. He trembles with anxiety at the thought that perhaps some of the Christians in the capital may be losing courage. He has been told that at times some of the Emperor’s soldiers, who were soldiers also of Christ, have gained admission into the prisons, and have roused up the sinking courage of the confessors. He is resolved to go on a like mission and hopes that he may also receive the blessing of martyrdom.

He reaches Rome; he is admitted into the prisons and encourages those awaiting their own martyrdom. Some of the jailers, converted by witnessing his faith and his miracles, become martyrs themselves; and one of the Roman Magistrates asks to be instructed in a religion that can produce such men as this Sebastian. He has won the esteem of the Emperors Diocletian and Maximian Hercules for his fidelity and courage as a soldier; they have loaded him with favours. This gives him an influence in Rome, which he so zealously turns to the advantage of the Christian religion that the holy Pope Caius calls him the Defender of the Church.

After sending innumerable martyrs to Heaven, Sebastian at length wins the crown he had so ardently desired. He incurs the displeasure of Diocletian by confessing himself to a Christian. The heavenly King, for whose sake alone he had put on the helmet and soldier’s cloak, was to him above all Emperors and Princes. He is handed over to the archers of Mauritania, who strip him, bind him, and wound him from head to foot with their arrows. They let him for dead, but a pious woman named Irene took care of him, and his wounds were healed. Sebastian again approaches the Emperor, who orders him to be beaten to death in the circus, near the imperial palace.
Defender of the Church, as the Vicar of Christ, called thee, lift up thy sword and defend her now. Prostate her enemies, and frustrate the plots they have laid for her destruction. Let her enjoy one of those rare periods of peace during which she prepares for fresh combats. Obtain Christian soldiers, engaged in just wars, the blessing of the God of Hosts.

From The Liturgical Year by Dom Prosper Gueranger, O.S.B.

Comments:
One can take important historic information from this eloquent selection about St. Sebastian by D. Guéranger. St. Sebastian was a young military man living in Milan who resolved to go to Rome to help the Catholics who were in prison awaiting their execution. It is easy to imagine that many, for different reasons, would have feared martyrdom.

There were two kinds of Catholics who faced martyrdom. First, we have the true martyrs who faced death and considered it an honour to die for the Church. But, second, we have those who were called lapse, the ones who became afraid to die and denied the faith. After that shameless sin, some returned to the catacombs to ask forgiveness and remained there spreading their cowardice to those around them. The number of martyrs was great, but the number of laps was also high, and the latter exerted a bad influence over the ensemble.

Therefore, those early Christians who were in prison waiting to die in the arena ran the serious risk of apostasy. This is why Catholics who belonged to the imperial army, protected by their military condition, used to go to the prisons and encourage the prisoners, stimulate them to remain firm, and speak with them about the things of faith to give them confidence.

St. Sebastian, therefore, went to the very centre of the persecution with the intention of helping the prisoners. He obviously realized he was exposing himself to the persecution. He was known by the Emperors and was chosen by them to be the commander of the Praetorian Guard, a very powerful military unit that defended the Emperor. The commander of this guard not only directed this division, but he exercised a strong influence over the whole army; he was something like a Minister of Defense.

Notwithstanding his position, St. Sebastian confronted the Emperor. When questioned, he defended the Catholic Faith. For this reason, he was taken to the famous column where he was bound and shot with countless arrows. He survived, and later had another trial and was condemned to death. This time he died.

You can imagine the young man, with the aura of the grandeur, power, and prestige of commander of the Praetorian Guard, going by night to the prisons looking for the Catholics in order to encourage them. He addresses with charity some old men and women here, several youths there, persons of all social conditions. He stimulates them to persevere, to stand firm in a good position, to be eager to meet Our Lord soon.

He knew, naturally, that his action would be denounced and bring martyrdom for himself also. But he tranquillity faced such a risk, he who was accustomed to facing risks. He faced it with that superior deliberation of a man who had chosen to take up the Cross of Our Lord Jesus Christ. He did not tremble, he did not hesitate, he always remained master of himself, always heroic. During the two martyrdoms he suffered, he sustained this same tranquil attitude: the serenity of a soldier facing death, the soldier of Our Lord and of Our Lady.

The glory of St. Sebastian is the glory of the warrior. It is the glory of the hero who exchanged the risk of the war to face the higher risk of the arena. He did so tranquillity and led many souls to Heaven; and finally, he became a martyr himself.

We should ask St. Sebastian for the understanding of the moral profile of the Catholic hero. We should also ask him to obtain from Our Lady the grace of defeating the false piety that presents the saints to us in a sentimental and fake way.

இன்றைய புனிதர்

( ஜனவரி 20 )

✠ புனிதர் செபஸ்தியார் ✠
St. Sebastian

பாதுகாவல் படைத்தலைவர்/ ரோம படை வீரர்/ நோய் நீக்குபவர்/ மறைசாட்சி:

பிறப்பு: கி.பி. 256
நார்போன், கௌல்

இறப்பு: ஜனவரி 20, 287

ஏற்கும் சபை/ சமயம்:
கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

ஆங்கிலிக்கம்

அக்லிபயன் திருச்சபை

நினைவுத் திருவிழா: ஜனவரி 20

பாதுகாவல்:
படை வீரர்கள், தொற்று நோய்கள், நன் மரணம்,
வில் வித்தையாளர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள்,
"டர்லாக்" மறை மாவட்டம்,
இலங்கையிலுள்ள "நீர்கொழும்பு"

புனிதர் செபஸ்தியார், ஆதி கிறிஸ்தவ புனிதரும் மறைசாட்சியும் ஆவார். இவர் “ரோமப் பேரரசன்”  “டையோக்ளேஷியன்” கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராகத் துவங்கிய துன்புறுத்தல்களில் மரித்தார். இவர் பெரும்பான்மையாக மரத்திலோ, தூணிலோ கட்டப்பட்டவாறு, அம்புகளால் குத்தப்பட்டு சித்தரிக்கப்பட்டாலும், இவர் அங்கு இறக்கவில்லை.

இவரை அங்கிருந்து ரோம் நகரின் புனிதர் “ஐரீன்” என்பவர் காப்பாற்றி குணப்படுத்தினார். இதன் பின்பு டையோக்ளேஷியனின் செயல்களை இவர் சாடியதால், அரசனின் ஆணைப்படி இவரை தடியால் அடித்துக் கொலை செய்தனர்.

இவரின் மறைசாட்சியம் முதன் முதலில் நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மிலன் நகர ஆயர், புனிதர் அம்புரோஸ் அவர்களின் திருப்பாடல் 118இன் மறை உரைகளில் (எண் 22) காணக்கிடைக்கின்றது. இதன்படி செபஸ்தியாரின் பக்தி மிலன் நகரின் 4ம் நூற்றாண்டிலேயே இருந்துள்ளது தெரிகின்றது.

புனித செபஸ்தியாரின் வாழ்க்கை வரலாறு:
புனித செபஸ்தியார் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் நர்போன் நகரில் கி.பி. 256ம் ஆண்டு பிறந்து இத்தாலியில் உள்ள மிலன் நகரில் வளர்ந்தவர்.

செபஸ்தியார் துன்புற்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கு உதவும் நோக்கத்தோடு, ரோம பேரரசன் “காரினஸ்” படையில் சேர்ந்தார். தன் வீரத்தாலும் தீரத்தாலும் வெற்றி வாகைகள் பல சூடினார். அரசர்கள் டையோக்ளேஷியன் மற்றும் அவரது தம்பி “மாக்சிமியன்” ஆகியோர், செபஸ்தியாரின் வீரதீரத்தையும், நற்குணங்களையும் கண்டு வியந்து, அவரை தமது படைத்தளபதியாகவும், நம்பிக்கையுள்ள மெய்காப்பாளராகவும், நண்பராகவும் ஆக்கிக் கொண்டனர்.

அன்புப்பணி:
செபஸ்தியார் அன்னை மரியாளைத் தாயாகவும், இயேசு கிறிஸ்துவைத் தன் அரசராகவும் கொண்டு திருத்தந்தைக்கு அன்பு மகனாக விளங்கினார். தன் பட்டங்களையும் பதவிகளையும் பயன்படுத்தி, ஒடுக்கப்பட்ட ஏழைகளுக்கும், சிறையில் அடைக்கப்பட்டவர்களுக்கும், கிறிஸ்தவர்களுக்கும், அடிமைகளுக்கும் ஆதரவளித்து உதவி வந்தார்.

துன்பங்களின் தொடக்கம்:
ரோமப் பேரரசின் சக்கரவர்த்தி டையோக்ளேஷியன் புதிதாகப் பரவி வளர்ந்து வந்த இயேசு கிறிஸ்துவின் சத்திய மறையின் மேல் வெறுப்பு கொண்டான்.

கிறிஸ்தவர்களுக்கென்று தனித்தலைவர், தனிச்சட்டம் அன்பு மற்றும் சகோதரத்துவ உணர்வு, அனைவரும் கடவுளின் பிள்ளைகள் என்ற கொள்கை, மனிதனுக்கு மனிதன் சமம் என்ற கோட்பாடுகள் எல்லாம் அரசனே தெய்வம் என்ற எண்ணம் கொண்ட டையோக்ளேஷியனின்; கோபக்கனலுக்கு நெய் வார்த்தன. அவன் தன் தம்பி மாக்சீமியனுக்குக் கடிதம் எழுதி கிறிஸ்தவர்களை வேரோடு அழிக்கக் கேட்டுக்கொண்டான். மன்னன் மாக்சீமியன் கொடுங்கோலன். கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுப்பவர்களுக்கு பாதி சொத்தும் மீதி மன்னனுக்கும் என்று ஆணை பிறப்பித்தான். பேராசைக்காரர்களும், கொடியவர்களும் கிறிஸ்தவர்களை பிடித்துக் கொடுத்து ஆதாயம் தேடினர். கிறிஸ்தவர்களை கொடிய விலங்குகளுக்கு இரையாக்கியும், சித்திரவதை செய்தும் மகிழ்ச்சி கொண்டனர்.

“மார்க்கஸ்” “மர்செல்லியன்” ஆகிய இரண்டு சகோதரர்கள் இருந்தனர். இருவரும் திருத்தொண்டர்களாவர். திருமணமான இருவரும், தமது மனைவியருடனும், குழந்தைகளுடனும் ரோம் நகரில் வசித்துவந்தனர். ரோம கடவுளர்களுக்கு தமது விசுவாசத்தை அறிக்கையிட மறுத்த காரணத்துக்காக கைது செய்யப்பட்ட இருவரும் சிறையிலடைக்கப்பட்டிருந்தனர். தங்கள் வயோதிக பெற்றோரின் விருப்பத்திற்கிணங்க கிறிஸ்தவ மதத்தை மறுதலிக்க தயாராக இருந்தனர். அச்செய்தியை அறிந்த செபஸ்தியார் விரைந்து சென்று வானவர்கள் மறைசாட்சிகளுக்கான மணிமுடியை தலையில் சூடப்போகும் நேரத்தில், வேண்டாம் என தள்ள உங்களுக்கு எப்படி மனம் வந்தது? மனிதனாகிய என்னைப் பார்த்து வெட்கப்பட்டு ஒளிந்துக் கொள்ளும் நீங்கள், அதிக வல்லமையோடு இயேசு கிறிஸ்து வரும்போது எங்கு சென்று மறைந்து கொள்வீர்கள்? என்று பலவாறாக புத்திமதி சொல்லி அவர்களை திடப்படுத்தினார்.

அவரது இனிமையான கருத்தாழம் மிக்க உரையினால் சிறையில் இருந்த கைதிகள் அனைவரும் திருமுழுக்கு பெற முழு மனதாய் தயாராய் இருந்தனர். ஆனால் சிறைத் தலைவன் “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்”, “தளபதியே நான் சிறைக்கதவை பூட்டவேண்டும்” என்று கண்டிப்பாகக் கூறினான்.

சிறையில் இருந்த அனைவர் நலனையும் கருத்தில் கொண்டு அவன் மனைவி “ஜோயே” என்பவரிடம், அவனுக்கு புத்திமதி கூறுமாறு செபஸ்தியார் கேட்டுக்கொண்டார். ஆனால் அவள் பக்கவாதத்தால் தாக்கப்பட்டு ஆறு வருடங்களாக ஊமையாய் இருப்பதை அறிந்து உருக்கமாய் செபித்து அவள் நாவில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்து அவளைப் பேச வைத்தார். சிறையில் இருந்தோர் அனைவரும் சத்திய மறையை ஏற்றனர். சிறை அதிகாரி “நிக்கோஸ்ட்ரேஷஸ்” மனம் மாறினார். புது கிறிஸ்தவர்களை தம் வீட்டிலேயே பாதுக்காப்பாக வைப்பதாகக் கூறினார். அனைவரும் செபஸ்தியாரின் பாதம் மண்டியிட்டு கடவுளை போற்றினர்.

திமிர்வாதத்தை குணமாக்குதல்:
நகர அதிகாரி “குரோமோஷியஸ்”  பக்கவாதத்தால் படுத்தபடுக்கையாக இருந்தார். சிறையில் நடந்த அருள் அடையாளங்களை சிறை அதிகாரி வழியாகக் கேள்விப்பட்டு, செபஸ்தியாரை தன் வீட்டுக்கு வருமாறு அழைத்தார். வீரத்தளபதி செபஸ்தியார், இறைவன் பாதம் மண்டியிட்டு, உருக்கமாக செபித்து, நகர் அதிகாரியின் உடம்பில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்தார். உடனே நகர் அதிகாரி சுகம் அடைந்தார். அவரும் அவர் மகன் “டிபூர்ஷியஸ்” என்ற இளைஞனும் கிறிஸ்தவர்கள் ஆயினர்.

பேராசைக்காரனின் சந்தேகம்:
ரோமைப் பேரரசின் மதிப்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய வீரத்தளபதியாகிய செபஸ்தியார் ரோமானிய இளைஞர்களைப்போல் அன்றி, ஒழுக்கத்திலும் நற்குணங்களிலும் சிறந்து விளங்குவதைப் பார்த்த பேராசைக்காரன் புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவராகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று சந்தேகம் கொண்டான். இப்படியிருக்க பங்கிராசைக் கோர்வீனன் பிடித்துக் கொடுக்க, அவர் வேங்கைக்கு இரையாக்கப்பட்டார். இக்கொடிய காட்சியைக் கண்டு கண் கலங்கிய செபஸ்தியாரைப் பார்த்த புல்வியன், இவர் கிறிஸ்தவர்தான் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டான்.

புனிதரின் துணிவு:
பிறர் ஆஸ்தியின் பேரில் ஆசை கொண்ட புல்வியன் அவரைக் காட்டிக்கொடுக்க தக்க தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். செபஸ்தியாரோ தன் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இரகசியமாய் விற்று ஏழைகளுக்கு கொடுத்து விட்டார். இதை அறியாத புல்வியன் ஒரு நாள் கொலுமண்டபத்தில் நுழைந்து, மன்னனிடம், ‘அரசே தளபதி செபஸ்தியார் கிறிஸ்தவர் என்றான். மன்னன், மகா கோபம் கொண்டு புல்வியனை கொல்லப்போகும் போது செபஸ்தியார் எழுந்து, "மன்னா! ஆத்திரம் வேண்டாம்! நான் கிறிஸ்தவன்தான். கிறிஸ்தவனாய் இருப்பது என் பாக்கியம்" என்றார் அமைதியாக!

மன்னன் அதிர்ந்து போய் அமர்ந்து விட்டான். ‘நன்றி கெட்டவன்’ என்று வாயில் வந்தபடி தளபதியாரைத் திட்டத் தொடங்கினான். ஆனால் அவர் அஞ்சவும் இல்லை, அசையவுமில்லை.

மன்னன், ‘தளபதியாரே நீர் உம்முடைய இந்த வேதத்தை விட்டுவிடும். நான் மேலும் உமக்கு பல பட்டங்களும் பதவிகளும் தந்து சிறப்பிக்கிறேன். என் முதன்மைப் படைத் தளபதியையும், என் மெய்க்காப்பாளரையும் இழக்க முடியாது. ஆகவே தாங்கள் மறுப்பதாக மட்டும் சொன்னால் போதும். ஏனெனில் சட்டத்தை மாற்ற முடியாது’ என்று வேண்டினான். ஆனால் செபஸ்தியார் தான் வணங்கும் தேவன் உண்மையானவர்; அவரை மறுதலிக்க முடியாது. கிறிஸ்து ஒருவருக்கே கீழ்படிய முடியும் என்று உறுதியாகக் கூறிவிட்டார்.

ஆத்திரம் கொண்ட மன்னன் மாக்சீமியன் கோத்திராத்தூசிடம் அவரை கைது செய்யக் கூறினான். கோத்திராத்தூஸ் மறுக்கவே, கோத்திராத்தூஸ் கிறிஸ்தவர் என்பதை அறிந்து, உடனே வெளியில் இழுத்துச் சென்று கொல்ல உத்தரவிட்டான்.

செபஸ்தியார் அம்புகளால் எய்யப்படுதல்:
வெளிப்படையாக மற்ற கிறிஸ்தவர்களைப்போல் செபஸ்தியாரைக் கொன்றால் நாட்டில் குழப்பம் உண்டாகும் என்று அஞ்சிய மன்னன், அவரை இரகசியமாய் ஒர் அறையில் அடைத்து வைத்தான்.

ஆப்பிரிக்க நாட்டு வில் வீரன் அபாக்கியானை அழைத்து, ‘செபஸ்தியாரை இன்று இரவே 2 மணிக்குமேல் காட்டுப்பக்கம்; கொண்டு சென்று மரத்தில் கட்டி வைத்து, அணு அணுவாக வேதனைப்படுத்தி சல்லடையாக அம்பால் துளைத்து, சித்திரவதைப்படுத்தி கொல்லுங்கள்; தலை, இதயம், வயிறு போன்ற வர்ம இடங்களில் அம்பு எய்து உடனே கொன்றுவிடக் கூடாது. என்று கோபாவேசமாக மாக்சிமியன் கட்டளையிட்டான்.

முழந்தாள் படியிட்டு ஒர் வானதூதன் போல் இருகைகளையும் விரித்து செபித்துக் கொண்டிருந்த செபஸ்தியாரைப் பார்த்து வியந்து வணங்கினான் அபாக்கியான். பின்னர் மன்னன் கட்டளையை நிறைவேற்ற அழைத்துச்சென்றான்.

பட்டமரம் பூத்த காட்சி:
காட்டில் பட்டமரத்தில் கட்டிவைத்து மன்னனின் கட்டளைப்படி அம்பால் எய்தனர் வில்வீரர்கள். இறந்துவிட்டார் என நினைத்து கட்டுகளை அவிழ்க்க மரித்தவர் போல் கீழே விழுந்தார். செபஸ்தியாரை கட்டி வைத்த பட்டமரம் பட்டொளிவீசிப் பூத்துக்குலுங்கியது. வில்வீரர்கள் அஞ்சி நடுங்கி ஒடினர்.

அவ்வேளையில் அங்குவந்த சில கிறிஸ்தவ வீரர்கள் செபஸ்தியாரின் உடலில் உயிர் இருப்பதைக்கண்டு, இரேனே அம்மாள் என்ற கிறிஸ்தவப் பெண்ணின் வீட்டில் சேர்த்தனர். மருத்துவ குருவால் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு மயக்கம் தெளிந்தார் செயஸ்தியார். தான் பெரிய வேதனைக்குப் பின்னும் இவ்வுலகிலேயே இருப்பதை நினைத்து வருந்தினார்.

கற்பின் சிகரம்:
கால் ஊன்றி நிற்கும் வலுப்பெற்றவுடனே, கொடியவன் கொடுங்கோன்மையை எதிர்த்து குரல் எழுப்பி, தட்டிக்கேட்கப் போவதாகக் கூறினார். வேண்டாம் என்று குருவானவரும் மற்றவர்களும் தடுத்தனர்.ரோமப்பிரபு பபியானின் ஒரே மகள் பபியோலா, மன்னனிடம் இனி மேல் சொல்ல வேண்டாம் என்று பணிந்து வேண்டியும் செபஸ்தியார் சம்மதிக்கவில்லை. ஆகவே அவருக்காக பரிந்து பேச அவளே மன்னனிடம் சென்றாள்.

வேதசாட்சி முடி:
கி.பி. 288ம் ஆண்டு ஜனவரி 20ம் நாள், செபஸ்தியார் மீண்டும் கால் ஊன்றிய முதல் நாள். செபஸ்தியார் மாடிமீது நின்றபடி மாக்சிமியா! மாக்சிமியா என்று அவனை பெயர் சொல்லி அழைத்தார். இரேனே அம்மாவின் வீடு அரண்மனைக்கு அருகில் என்பதால் மன்னன் அவனைக் கண்டான். அவர் உயிருடன் எலும்பும் தோலுமாக நிற்;பதைக்கண்டு வானுலகிலிருந்து நம்மை சபிப்பதற்காக அனுப்பப்பட்டாரோ? என்று அஞ்சி நடுங்கினான். அவர் மாக்சிமியா! கொடுங்கோலனே! குற்றமற்றவர்களையும் கொன்று குவிக்கிறாயே! இதோ! தெய்வ கோபாக்கினை என்னும் இடி உன் தலைமேல் விழப்போகிறது. மனம் வருந்தி மன்னிப்புக்கேட்டால் தப்பிப் பிழைப்பாய், இல்லையேல் காப்பாற்றுவார் இல்லாமல் அழிந்துபோவாய். கடவுளின் பெயரால் உன்னை எச்சரிக்கிறேன்’ என்றார் செபஸ்தியார்.

கோபம் கொண்ட மன்னன் அவர் உயிருடன் இருப்பதைக்கண்டு, அவரை இழுத்து வந்து, தன் முன்னிலையில் தடியால் அடித்துக் கொல்லுமாறு ஆணையிட்டான். கண்ணெதிரில் நடந்த படுகொலையைக் கண்ட பபியோலா மனம் வெதும்பி இல்லம் சென்றாள். கிறிஸ்தவள் ஆனாள். காலமெல்லாம் கன்னியாக வாழ்ந்து தன் வாழ்வை இயேசுவுக்காகவும், தன் பெருஞ் செல்வத்தை ஏழை எளியவர்களுக்காகவும் செலவிட்டாள்.

உடல் அடக்கம்:
செபஸ்தியாரின் உடல் கல்லுடன் கட்டி சாக்கடையில் போடப்பட்டது. அன்று இரவே நம் புனிதர் பங்கிராசின் அன்னை லூசினாவின் கனவில் தோன்றி, தன் உடல் இருக்கும் இடத்தை தெரிவித்தார். அப்புண்ணியவதி உடனே ஆட்களை அனுப்பி அவ்வுடலை எடுத்துவரச் செய்தார். செபஸ்தியாரின் திரு உடல் சுரங்கக் கல்லறையில் புனித இராயப்பர் சின்னப்பர் கல்லறைகளுக்கு அருகில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. இன்றும் அச்சுரங்கம் “புனித செபஸ்தியார் சுரங்கம்” என்றே அழைக்கப்படுகிறது.

கொடுங்கோலர்களின் அழிவு:
சில வருடங்களுக்குப் பின் உரோமைப் பேரரசன் தியோக்கிளேசியனும் அவன் தம்பி மாக்சிமியனும் கொன்ஸ்தந்தின் என்னும் சிற்றரசனிடம் போரிட நேர்ந்தது. திருத்தந்தை ஆசியுடன் கான்ஸ்டன்டைன் மன்னனின் படைகள் சிலுவைக் கொடியை முன்னிறுத்திப் போரிட்டன. சிலுவைக் கொடியைக் கண்ட தியோக்கிளேசியன், மாக்சிமியன் படைகள் சிதறுண்டு போயின. செபஸ்தியார் கூறியது போல மாக்சிமியனும், தியோக்கிளேசியனும் மாட்சியெல்லாம் இழந்து, நாய்களைப்போல் விரட்டப்பட்டனர். தியோக்கிளேசியன் திபேரி ஆற்றில் விழுந்து மடிந்தான். மாக்சிமியன் கஞ்சிக்கு காற்றாய் பறந்து, அலைந்து, மடிந்தான்.

கிறிஸ்தவர்களின் வெற்றி:
கான்ஸ்டன்டைன் மன்னன் வெற்றி பெற்றதும் தன் மணிமகுடத்தை திருத்தந்தையின் காலடியில் வைத்தான். அவர் ரோம பேரரசனாக அவனுக்கு முடி சூட்டினார். கிறிஸ்தவர்களுக்கு விடுதலை அளிக்கப்பட்டது. கிறிஸ்தவ மதம் அரசாங்க மதமாக மன்னனாலும் மக்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. சிறைப்பட்ட கிறிஸ்தவர்களால் கட்டப்பட்ட கொலுமண்டபம் அன்னை மரியாளின் ஆலயம் ஆக்கப்பட்டது. வேதசாட்சிகளின் இரத்தம் திருச்சபையின் வித்து என்பதற்கிணங்க ரோம பேரரசு கிறிஸ்தவ பேரரசாக மாறியது.

Saint du jour

( 20 janvier )

✠ Saint-Sébastien ✠

Capitaine de la garde prétorienne / soldat romain / guérisseur et martyr:

Né: AD 256
Norfon, Gaule

Mourut: AD 20, 288

Vénéré en:
une église catholique romaine
Église orthodoxe orientale
Orthodoxie orientale
anglicanisme
Église Aglipayan

Sanctuaire majeur: Basilique Saint-André, Arthunkal Inde

Patronage:
Soldats, peste, archers, mort chrétienne sacrée, athlètes, Negombo, diocèse catholique romain de Tarlac, diocèse catholique romain de Bacolod

Saint Sébastien était un saint et martyr chrétien primitif.  Selon la croyance traditionnelle, il a été tué pendant la persécution des chrétiens par l'empereur romain Dioclétien.  Il est le plus souvent représenté dans l'art et la littérature attaché à un poteau ou à un arbre et tiré avec des flèches, mais cela ne l'a pas tué.  Il a été, selon sa légende, sauvé et guéri par sainte Irène de Rome, qui est devenue un sujet populaire dans la peinture du XVIIe siècle.  Dans toutes les versions de l'histoire, peu de temps après son rétablissement, il est allé à Dioclétien pour l'avertir de ses péchés et, par conséquent, a été matraqué.  Il est vénéré dans l'Église catholique romaine et dans l'Église orthodoxe.

Les détails du martyre de Saint Sébastien ont été évoqués pour la première fois par l'évêque Ambroise de Milan du IVe siècle (Saint Ambroise), dans son sermon (numéro 22) sur le psaume 118. Ambrose a déclaré que Sébastien venait de Milan et qu'il y était déjà vénéré à ce moment-là.  temps.  Saint Sébastien est un saint masculin populaire, surtout aujourd'hui parmi les athlètes.  Dans les temps historiques, il était considéré comme un saint avec une capacité spéciale d'intercéder pour se protéger de la peste, et la dévotion à son égard augmentait considérablement lorsque la peste était active.

Il faut se représenter un jeune soldat, qui s'arrache à tous les liens de sa maison de Milan, parce que la persécution y était trop apprivoisée, alors qu'à Rome elle était à son plus féroce.  Il tremble d'anxiété à l'idée que peut-être certains des chrétiens de la capitale perdent courage.  On lui a dit que parfois certains des soldats de l’empereur, qui étaient aussi des soldats du Christ, ont été admis dans les prisons et ont réveillé le courage des confesseurs.  Il est résolu à entreprendre une mission similaire et espère pouvoir également recevoir la bénédiction du martyre.

Il atteint Rome;  il est admis dans les prisons et encourage ceux qui attendent leur propre martyre.  Certains des geôliers, convertis en témoignant de sa foi et de ses miracles, deviennent eux-mêmes des martyrs;  et l'un des magistrats romains demande à être instruit dans une religion qui peut produire des hommes tels que ce Sébastien.  Il a gagné l'estime des empereurs Dioclétien et Maximien Hercule pour sa fidélité et son courage en tant que soldat;  ils l'ont chargé de faveurs.  Cela lui donne une influence à Rome, qu'il met avec tant de zèle au profit de la religion chrétienne que le saint Pape Caïus l'appelle le Défenseur de l'Église.

Après avoir envoyé d'innombrables martyrs au Ciel, Sébastien remporte enfin la couronne qu'il avait si ardemment désirée.  Il encourt le mécontentement de Dioclétien en se confessant à un chrétien.  Le roi céleste, pour le seul plaisir duquel il avait revêtu le casque et le manteau du soldat, était pour lui au-dessus de tous les empereurs et princes.  Il est remis aux archers de Mauritanie, qui le dépouillent, le lient et le blessent de la tête aux pieds avec leurs flèches.  Ils l'ont laissé pour mort, mais une femme pieuse nommée Irène a pris soin de lui, et ses blessures ont été guéries.  Sébastien s'approche à nouveau de l'Empereur, qui lui ordonne d'être battu à mort dans le cirque, près du palais impérial.
Défenseur de l'Église, comme le Vicaire du Christ, t'a appelé, lève ton épée et défends-la maintenant.  Prostate ses ennemis et déjoue les complots qu'ils ont préparés pour sa destruction.  Laissez-la jouir d'une de ces rares périodes de paix pendant lesquelles elle se prépare à de nouveaux combats.  Obtenez des soldats chrétiens, engagés dans des guerres justes, la bénédiction du Dieu des armées.

De l'année liturgique par Dom Prosper Gueranger, O.S.B.

Commentaires:
On peut tirer des informations historiques importantes de cette sélection éloquente sur Saint Sébastien de D. Guéranger.  Saint Sébastien était un jeune militaire vivant à Milan qui résolut de se rendre à Rome pour aider les catholiques emprisonnés dans l'attente de leur exécution.  Il est facile d'imaginer que beaucoup, pour des raisons différentes, auraient craint le martyre.

Il y avait deux sortes de catholiques qui ont fait face au martyre.  Premièrement, nous avons les vrais martyrs qui ont affronté la mort et ont considéré comme un honneur de mourir pour l'Église.  Mais, deuxièmement, nous avons ceux qui ont été appelés déchéance, ceux qui ont eu peur de mourir et ont renié la foi.  Après ce péché éhonté, certains sont retournés dans les catacombes pour demander pardon et y sont restés répandant leur lâcheté à ceux qui les entouraient.  Le nombre de martyrs était grand, mais le nombre de tours était également élevé et ces derniers exerçaient une mauvaise influence sur l'ensemble.

Par conséquent, ces premiers chrétiens qui étaient en prison en attendant de mourir dans l'arène couraient un sérieux risque d'apostasie.  C'est pourquoi les catholiques qui appartenaient à l'armée impériale, protégés par leur condition militaire, allaient dans les prisons et encourageaient les prisonniers, les stimulaient à rester fermes, et parlaient avec eux des choses de la foi pour leur donner confiance.

Saint Sébastien est donc allé au centre même de la persécution avec l'intention d'aider les prisonniers.  Il a manifestement réalisé qu'il s'exposait à la persécution.  Il était connu des empereurs et a été choisi par eux pour être le commandant de la garde prétorienne, une unité militaire très puissante qui a défendu l'empereur.  Le commandant de cette garde dirigeait non seulement cette division, mais il exerçait une forte influence sur toute l'armée;  il était quelque chose comme un ministre de la Défense.

Nonobstant sa position, saint Sébastien affronta l'empereur.  Interrogé, il a défendu la foi catholique.  Pour cette raison, il a été emmené dans la célèbre colonne où il a été ligoté et abattu d'innombrables flèches.  Il a survécu, a eu plus tard un autre procès et a été condamné à mort.  Cette fois, il est mort.

Vous pouvez imaginer le jeune homme, avec l'aura de la grandeur, de la puissance et du prestige du commandant de la garde prétorienne, se rendant de nuit dans les prisons à la recherche des catholiques pour les encourager.  Il s'adresse avec charité à quelques vieillards et vieilles femmes ici, plusieurs jeunes là-bas, des personnes de toutes conditions sociales.  Il les stimule à persévérer, à rester fermes dans une bonne position, à avoir hâte de rencontrer Notre Seigneur bientôt.

Il savait, naturellement, que son action serait dénoncée et entraînerait le martyre pour lui aussi.  Mais la tranquillité faisait face à un tel risque, lui qui avait l'habitude de faire face aux risques.  Il l'a affronté avec cette délibération supérieure d'un homme qui avait choisi de prendre la Croix de Notre Seigneur Jésus-Christ.  Il n'a pas tremblé, il n'a pas hésité, il est toujours resté maître de lui-même, toujours héroïque.  Pendant les deux martyres qu'il a subis, il a maintenu cette même attitude tranquille: la sérénité d'un soldat face à la mort, le soldat de Notre-Seigneur et de Notre-Dame.

La gloire de saint Sébastien est la gloire du guerrier.  C'est la gloire du héros qui a échangé le risque de la guerre pour affronter le risque plus élevé de l'arène.  Il a fait ainsi tranquillité et a conduit de nombreuses âmes au Ciel;  et finalement, il est devenu lui-même un martyr.

Nous devrions demander à Saint-Sébastien de comprendre le profil moral du héros catholique.  Nous devrions également lui demander d'obtenir de Notre-Dame la grâce de vaincre la fausse piété qui nous présente les saints d'une manière sentimentale et fausse.

आज के संत


 (20 जनवरी)


✠ सेंट सेबस्टियन ✠

Saint Sebastian


 प्रेटोरियन गार्ड / रोमन सोल्जर / हीलर और शहीद के कप्तान:


 जन्म : 256 ई

 नोरफॉन, गॉल


 मर गया: एडी 20, 288


 में सम्मानित:

 रोमन कैथोलिक गिरजाघर

 पूर्वी रूढ़िवादी चर्च

 ओरिएंटल रूढ़िवादी

 एंग्लिकनों

 अग्लिपायन चर्च


 प्रमुख मंदिर: सेंट एंड्रयूज बेसिलिका, अर्थुंकल इंडिया


 संरक्षण:

 सोल्जर्स, प्लेग-स्ट्रिकेन, आर्चर्स, होली क्रिस्चियन डेथ, एथलीट्स, नेगोंबो, रोमन कैथोलिक डायोसीज़ ऑफ़ टार्लैक, रोमन कैथोलिक डायोसेज़ ऑफ़ बैकॉलॉड


 सेंट सेबेस्टियन एक प्रारंभिक ईसाई संत और शहीद थे। पारंपरिक मान्यता के अनुसार, वह रोमन सम्राट डायोक्लेटियन के ईसाइयों के उत्पीड़न के दौरान मारा गया था। उन्हें आमतौर पर कला और साहित्य में एक खंभे या पेड़ से बंधा हुआ दिखाया गया है और तीरों से गोली मार दी गई है, लेकिन इससे उनकी मौत नहीं हुई। वह, उनकी किंवदंती के अनुसार, रोम के संत इरेन द्वारा बचाया और चंगा किया गया था, जो 17 वीं शताब्दी की पेंटिंग में एक लोकप्रिय विषय बन गया था। कहानी के सभी संस्करणों में, ठीक होने के तुरंत बाद, वह अपने पापों के बारे में चेतावनी देने के लिए डायोक्लेटियन के पास गया, और परिणामस्वरूप, उसे मौत के घाट उतार दिया गया। उन्हें रोमन कैथोलिक चर्च और ऑर्थोडॉक्स चर्च में सम्मानित किया जाता है।


 सेंट सेबेस्टियन की शहादत का विवरण पहली बार 4 वीं शताब्दी के मिलान के बिशप एम्ब्रोस (सेंट एम्ब्रोस) ने भजन 118 पर अपने धर्मोपदेश (संख्या 22) में बोला था। एम्ब्रोस ने कहा कि सेबस्टियन मिलान से आया था और वह पहले से ही वहां सम्मानित था समय। सेंट सेबेस्टियन एक लोकप्रिय पुरुष संत हैं, खासकर आज एथलीटों के बीच। ऐतिहासिक समय में उन्हें एक संत के रूप में माना जाता था, जिसमें प्लेग से बचाव के लिए मध्यस्थता करने की विशेष क्षमता थी, और प्लेग के सक्रिय होने पर उनकी भक्ति बहुत बढ़ गई थी।


हमें अपने आप को एक युवा सैनिक के रूप में चित्रित करना चाहिए, जो मिलान में अपने घर के सभी बंधनों से खुद को अलग कर लेता है, क्योंकि वहां उत्पीड़न बहुत अधिक था, जबकि रोम में यह अपने उग्र रूप में था। वह इस सोच से कांपने लगता है कि राजधानी में शायद कुछ ईसाई हिम्मत हार रहे हैं। उन्हें बताया गया है कि कई बार सम्राट के कुछ सैनिक, जो मसीह के सैनिक भी थे, जेलों में प्रवेश कर चुके हैं, और कबूल करने वालों के डूबते साहस को जगा दिया है। वह एक समान मिशन पर जाने के लिए संकल्पित है और आशा करता है कि उसे भी शहादत का आशीर्वाद प्राप्त हो सकता है।


 वह रोम पहुँचता है; वह जेलों में भर्ती है और अपनी शहादत की प्रतीक्षा कर रहे लोगों को प्रोत्साहित करता है। उनके विश्वास और उनके चमत्कारों को देखकर परिवर्तित हुए कुछ जेलर स्वयं शहीद हो गए; और रोमन मजिस्ट्रेटों में से एक ऐसे धर्म में निर्देश देने के लिए कहता है जो इस सेबस्टियन जैसे पुरुषों को पैदा कर सके। उन्होंने एक सैनिक के रूप में अपनी निष्ठा और साहस के लिए सम्राट डायोक्लेटियन और मैक्सिमियन हरक्यूलिस का सम्मान जीता है; उन्होंने उसे एहसानों से लाद दिया है। यह उसे रोम में एक प्रभाव देता है, जिसे वह इतने जोश से ईसाई धर्म के लाभ के लिए बदल देता है कि पवित्र पोप कैयस उसे चर्च का रक्षक कहते हैं।


 स्वर्ग में असंख्य शहीदों को भेजने के बाद, सेबस्टियन अंत में वह ताज जीत लेता है जिसकी उसने बहुत इच्छा की थी। वह खुद को एक ईसाई के सामने स्वीकार करके डायोक्लेटियन की नाराजगी को बढ़ाता है। स्वर्गीय राजा, जिसके लिए उसने केवल हेलमेट और सैनिक का लबादा पहना था, उसके लिए सभी सम्राटों और राजकुमारों से ऊपर था। उसे मॉरिटानिया के तीरंदाजों को सौंप दिया गया, जिन्होंने उसे छीन लिया, उसे बांध दिया, और अपने तीरों से उसे सिर से पांव तक घायल कर दिया। उन्होंने उसे मरा समझकर छोड़ दिया, परन्तु इरीन नाम की एक धर्मपरायण स्त्री ने उसकी सेवा की, और उसके घाव अच्छे हो गए। सेबस्टियन फिर से सम्राट के पास जाता है, जो उसे शाही महल के पास सर्कस में पीट-पीटकर मार डालने का आदेश देता है।

 चर्च के डिफेंडर, क्राइस्ट के विकर के रूप में, आपको बुलाया, अपनी तलवार उठाओ और अब उसकी रक्षा करो। उसके शत्रुओं को दण्डवत करो, और उसके विनाश की जो युक्‍ति उन्होंने की है उसको निष्फल करो। उसे शांति की उन दुर्लभ अवधियों में से एक का आनंद लेने दें, जिसके दौरान वह नए मुकाबले की तैयारी करती है। केवल युद्धों में लगे ईसाई सैनिकों को प्राप्त करें, यजमानों के परमेश्वर का आशीर्वाद।


 डोम प्रॉस्पर गुएरांगेर द्वारा पूजन-विधि वर्ष से, O.S.B.


टिप्पणियाँ:

 डी. गुएरेंजर द्वारा सेंट सेबेस्टियन के बारे में इस शानदार चयन से कोई भी महत्वपूर्ण ऐतिहासिक जानकारी ले सकता है। सेंट सेबेस्टियन मिलान में रहने वाला एक युवा सैन्य व्यक्ति था जिसने कैथोलिकों की मदद करने के लिए रोम जाने का संकल्प लिया था जो जेल में अपने निष्पादन की प्रतीक्षा कर रहे थे। यह कल्पना करना आसान है कि कई, अलग-अलग कारणों से, शहादत से डरते होंगे।


 दो प्रकार के कैथोलिक थे जिन्हें शहादत का सामना करना पड़ा। सबसे पहले, हमारे पास सच्चे शहीद हैं जिन्होंने मृत्यु का सामना किया और इसे चर्च के लिए मरना एक सम्मान माना। परन्तु, दूसरा, हमारे पास वे हैं जो चूक कहलाते थे, वे जो मरने से डरते थे और विश्वास से इनकार करते थे। उस बेशर्म पाप के बाद, कुछ क्षमा मांगने के लिए प्रलय में लौट आए और वहीं रहकर अपने आसपास के लोगों के लिए अपनी कायरता फैला रहे थे। शहीदों की संख्या बहुत अधिक थी, लेकिन गोद की संख्या भी अधिक थी, और बाद वाले ने कलाकारों की टुकड़ी पर बुरा प्रभाव डाला।


 इसलिए, वे प्रारंभिक मसीही जो जेल में थे जो अखाड़े में मरने की प्रतीक्षा कर रहे थे धर्मत्याग के गंभीर जोखिम में थे। यही कारण है कि कैथोलिक जो शाही सेना से संबंधित थे, उनकी सैन्य स्थिति से संरक्षित थे, जेलों में जाते थे और कैदियों को प्रोत्साहित करते थे, उन्हें दृढ़ रहने के लिए प्रोत्साहित करते थे, और विश्वास की बातों के बारे में उनसे बात करते थे ताकि उन्हें आत्मविश्वास मिले।


 सेंट सेबस्टियन, इसलिए, कैदियों की मदद करने के इरादे से उत्पीड़न के केंद्र में चला गया। उसने स्पष्ट रूप से महसूस किया कि वह खुद को उत्पीड़न के लिए उजागर कर रहा था। वह सम्राटों द्वारा जाना जाता था और उनके द्वारा प्रेटोरियन गार्ड के कमांडर के रूप में चुना गया था, जो एक बहुत शक्तिशाली सैन्य इकाई थी जिसने सम्राट का बचाव किया था। इस गार्ड के कमांडर ने न केवल इस डिवीजन को निर्देशित किया, बल्कि उसने पूरी सेना पर एक मजबूत प्रभाव डाला; वह रक्षा मंत्री जैसा कुछ था।


 अपनी स्थिति के बावजूद, सेंट सेबेस्टियन ने सम्राट का सामना किया। जब पूछताछ की गई, तो उसने कैथोलिक विश्वास का बचाव किया। इस कारण उन्हें प्रसिद्ध स्तम्भ में ले जाया गया जहाँ उन्हें बाँध कर असंख्य बाणों से मारा गया। वह बच गया, और बाद में एक और मुकदमा चला और उसे मौत की सजा दी गई। इस बार उनकी मृत्यु हो गई।


 आप प्रेटोरियन गार्ड के कमांडर की भव्यता, शक्ति और प्रतिष्ठा की आभा के साथ युवा व्यक्ति की कल्पना कर सकते हैं, जो रात में कैथोलिकों को प्रोत्साहित करने के लिए जेलों में जाता है। वह यहाँ के कुछ बूढ़ों और महिलाओं को, वहाँ के कई युवाओं को, सभी सामाजिक परिस्थितियों के व्यक्तियों को दान के साथ संबोधित करता है। वह उन्हें दृढ़ बने रहने के लिए, एक अच्छी स्थिति में दृढ़ रहने के लिए, शीघ्र ही हमारे प्रभु से मिलने के लिए उत्सुक होने के लिए प्रेरित करता है।


 वह स्वाभाविक रूप से जानता था कि उसकी कार्रवाई की निंदा की जाएगी और खुद के लिए भी शहादत लाएगा। लेकिन उसने शांति से ऐसे जोखिम का सामना किया, जो जोखिम का सामना करने का आदी था। उसने इसका सामना एक ऐसे व्यक्ति के श्रेष्ठ विचार-विमर्श से किया जिसने हमारे प्रभु यीशु मसीह का क्रूस उठाना चुना था। वह न काँपता था, न हिचकिचाता था, वह सदा अपने आप पर नियन्त्रण रखता था, सदा वीर। दो शहीदों के दौरान उन्होंने वही शांत रवैया बनाए रखा: मौत का सामना कर रहे एक सैनिक की शांति, हमारे भगवान और हमारी महिला के सैनिक।


 सेंट सेबेस्टियन की महिमा योद्धा की महिमा है। यह उस नायक की महिमा है जिसने अखाड़े के उच्च जोखिम का सामना करने के लिए युद्ध के जोखिम का आदान-प्रदान किया। उसने बहुत शांति की और बहुत सी आत्माओं को स्वर्ग की ओर ले गया; और अंत में वे स्वयं शहीद हो गए।


 कैथोलिक नायक की नैतिक रूपरेखा की समझ के लिए हमें सेंट सेबेस्टियन से पूछना चाहिए। हमें उनसे यह भी कहना चाहिए कि संतों को भावुक और नकली तरीके से प्रस्तुत करने वाली झूठी धर्मपरायणता को पराजित करने की कृपा हमारी महिला से प्राप्त करें।

ಇಂದಿನ ಸಂತ


 (ಜನವರಿ 20)



✠ ಸಂತ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ✠

Saint Sebastian


 ಪ್ರಿಟೋರಿಯನ್ ಗಾರ್ಡ್ / ರೋಮನ್ ಸೈನಿಕ / ಹೀಲರ್ ಮತ್ತು ಹುತಾತ್ಮರ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್:


 ಜನನ: AD  256

 ನಾರ್ಫಾನ್, ಗೌಲ್


 ಮರಣ: ಕ್ರಿ.ಶ. 20, 288


 ಇಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ:

 ರೋಮನ್ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ಚರ್ಚ್

 ಪೂರ್ವ ಆರ್ಥೊಡಾಕ್ಸ್ ಚರ್ಚ್

 ಓರಿಯೆಂಟಲ್ ಆರ್ಥೊಡಾಕ್ಸಿ

 ಆಂಗ್ಲಿಕನಿಸಂ

 ಅಗ್ಲಿಪಯನ್ ಚರ್ಚ್


 ಪ್ರಮುಖ ದೇವಾಲಯ: ಸೇಂಟ್ ಆಂಡ್ರ್ಯೂಸ್ ಬೆಸಿಲಿಕಾ, ಅರ್ಥುಂಕಲ್ ಇಂಡಿಯಾ


 ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ:

 ಸೈನಿಕರು, ಪ್ಲೇಗ್ ಪೀಡಿತರು, ಬಿಲ್ಲುಗಾರರು, ಹೋಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಡೆತ್, ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳು, ನೆಗೊಂಬೋ, ರೋಮನ್ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ಡಯಾಸಿಸ್ ಆಫ್ ಟಾರ್ಲಾಕ್, ರೋಮನ್ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ಡಯಾಸಿಸ್ ಆಫ್ ಬ್ಯಾಕೋಲೋಡ್


 ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರು ಆರಂಭಿಕ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸಂತ ಮತ್ತು ಹುತಾತ್ಮರಾಗಿದ್ದರು. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ರೋಮನ್ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಡಯೋಕ್ಲೆಟಿಯನ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ಕಿರುಕುಳದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟನು. ಅವನನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಂಬ ಅಥವಾ ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹೊಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಇದು ಅವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ರೋಮ್‌ನ ಸೇಂಟ್ ಐರೀನ್ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಗುಣಪಡಿಸಿದರು, ಇದು 17 ನೇ ಶತಮಾನದ ಚಿತ್ರಕಲೆಯಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯ ವಿಷಯವಾಯಿತು. ಕಥೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಆವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಅವನು ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ಅವನು ತನ್ನ ಪಾಪಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಸಲು ಡಯೋಕ್ಲೆಟಿಯನ್‌ಗೆ ಹೋದನು ಮತ್ತು ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಮರಣದಂಡನೆಗೆ ಗುರಿಯಾದನು. ರೋಮನ್ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ಚರ್ಚ್ ಮತ್ತು ಆರ್ಥೊಡಾಕ್ಸ್ ಚರ್ಚ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.


 ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರ ಹುತಾತ್ಮತೆಯ ವಿವರಗಳನ್ನು ಮೊದಲು 4 ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಿಲನ್ನ ಬಿಷಪ್ ಆಂಬ್ರೋಸ್ (ಸೇಂಟ್ ಆಂಬ್ರೋಸ್) 118 ನೇ ಕೀರ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಧರ್ಮೋಪದೇಶದಲ್ಲಿ (ಸಂಖ್ಯೆ 22) ಮಾತನಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರು ಮಿಲನ್‌ನಿಂದ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಈಗಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಆಂಬ್ರೋಸ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಸಮಯ. ಸಂತ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಒಬ್ಬ ಜನಪ್ರಿಯ ಪುರುಷ ಸಂತ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಂದು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳಲ್ಲಿ. ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವರು ಪ್ಲೇಗ್‌ನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲು ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸುವ ವಿಶೇಷ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸಂತ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಪ್ಲೇಗ್ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಭಕ್ತಿಯು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.


ಮಿಲನ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಹರಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಯುವ ಸೈನಿಕನನ್ನು ನಾವೇ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಏಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕಿರುಕುಳವು ತುಂಬಾ ಪಳಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ರೋಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಅದು ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವು ಕ್ರೈಸ್ತರು ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಬಹುದೆಂಬ ಆಲೋಚನೆಯಿಂದ ಅವನು ಆತಂಕದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯ ಕೆಲವು ಸೈನಿಕರು, ಕ್ರಿಸ್ತನ ಸೈನಿಕರೂ ಆಗಿದ್ದರು, ಜೈಲುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ಪಡೆದರು ಮತ್ತು ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆದಾರರ ಮುಳುಗುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಹುತಾತ್ಮತೆಯ ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ಸಹ ಪಡೆಯಬಹುದೆಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.


 ಅವನು ರೋಮ್ ತಲುಪುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಜೈಲುಗಳಿಗೆ ಸೇರಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು ಮತ್ತು ತಮ್ಮದೇ ಹುತಾತ್ಮತೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವವರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲವು ಜೈಲರ್‌ಗಳು, ಅವನ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಪವಾಡಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಮತಾಂತರಗೊಂಡರು, ಸ್ವತಃ ಹುತಾತ್ಮರಾಗುತ್ತಾರೆ; ಮತ್ತು ರೋಮನ್ ಮ್ಯಾಜಿಸ್ಟ್ರೇಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಈ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್‌ನಂತಹ ಪುರುಷರನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಸೈನಿಕರಾಗಿ ಅವರ ನಿಷ್ಠೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳಾದ ಡಯೋಕ್ಲೆಟಿಯನ್ ಮತ್ತು ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಿಯನ್ ಹರ್ಕ್ಯುಲಸ್ ಅವರ ಗೌರವವನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಅವನಿಗೆ ಅನುಕೂಲಗಳನ್ನು ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ರೋಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಅವರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮದ ಪ್ರಯೋಜನಕ್ಕೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತಿರುಗುತ್ತಾರೆ, ಪವಿತ್ರ ಪೋಪ್ ಕೈಸ್ ಅವರನ್ನು ಚರ್ಚ್‌ನ ರಕ್ಷಕ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.


 ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಹುತಾತ್ಮರನ್ನು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದ ನಂತರ, ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರು ತುಂಬಾ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಬಯಸಿದ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಗೆಲ್ಲುತ್ತಾರೆ. ಅವನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಡಯೋಕ್ಲೆಟಿಯನ್‌ನ ಅಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ. ಸ್ವರ್ಗೀಯ ರಾಜ, ಅವನ ಸಲುವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಅವನು ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಮತ್ತು ಸೈನಿಕನ ಮೇಲಂಗಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದನು, ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕುಮಾರರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು. ಅವನನ್ನು ಮಾರಿಟಾನಿಯಾದ ಬಿಲ್ಲುಗಾರರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವರು ಅವನನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆದು, ಬಂಧಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಬಾಣಗಳಿಂದ ತಲೆಯಿಂದ ಪಾದದವರೆಗೆ ಗಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಸತ್ತಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟರು, ಆದರೆ ಐರೀನ್ ಎಂಬ ಧರ್ಮನಿಷ್ಠ ಮಹಿಳೆ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅವನ ಗಾಯಗಳು ವಾಸಿಯಾದವು. ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಮತ್ತೆ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಅರಮನೆಯ ಬಳಿ ಸರ್ಕಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಹೊಡೆದು ಸಾಯಿಸುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ.

 ಚರ್ಚ್ನ ರಕ್ಷಕ, ಕ್ರಿಸ್ತನ ವಿಕಾರ್ ಆಗಿ, ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದನು, ನಿನ್ನ ಕತ್ತಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಈಗ ಅವಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು. ಅವಳ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಸ್ಟೇಟ್ ಮಾಡಿ ಮತ್ತು ಅವಳ ನಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಹಾಕಿದ ಸಂಚುಗಳನ್ನು ವಿಫಲಗೊಳಿಸಿ. ಅವಳು ಹೊಸ ಯುದ್ಧಗಳಿಗೆ ತಯಾರಾಗುವ ಶಾಂತಿಯ ಅಪರೂಪದ ಅವಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಆನಂದಿಸಲಿ. ಕೇವಲ ಯುದ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಿ, ಆತಿಥೇಯರ ದೇವರ ಆಶೀರ್ವಾದ.


 ಡೊಮ್ ಪ್ರಾಸ್ಪರ್ ಗುರೇಂಜರ್‌ರಿಂದ ದಿ ಲಿಟರ್ಜಿಕಲ್ ಇಯರ್‌ನಿಂದ, O.S.B.


ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು:

 D. Guéranger ಮೂಲಕ ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಬಗ್ಗೆ ಈ ನಿರರ್ಗಳ ಆಯ್ಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಮುಖ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಮಿಲನ್‌ನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಯುವಕ ಮಿಲಿಟರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಅವರ ಮರಣದಂಡನೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್‌ಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ರೋಮ್‌ಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಅನೇಕರು, ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ, ಹುತಾತ್ಮರಾಗುವ ಭಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಊಹಿಸುವುದು ಸುಲಭ.


 ಹುತಾತ್ಮತೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ಎರಡು ರೀತಿಯ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕರು ಇದ್ದರು. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ನಾವು ಸಾವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ನಿಜವಾದ ಹುತಾತ್ಮರನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಚರ್ಚ್‌ಗಾಗಿ ಸಾಯುವುದನ್ನು ಗೌರವವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ, ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ನಾವು ಲ್ಯಾಪ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟವರನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇವೆ, ಸಾಯಲು ಹೆದರಿ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದವರು. ಆ ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಪಾಪದ ನಂತರ, ಕೆಲವರು ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಲು ಕ್ಯಾಟಕಂಬ್ಸ್‌ಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಹೇಡಿತನವನ್ನು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನವರಿಗೆ ಹರಡಿದರು. ಹುತಾತ್ಮರ ಸಂಖ್ಯೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸುತ್ತುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ನಂತರದವರು ಮೇಳದ ಮೇಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದರು.


 ಆದ್ದರಿಂದ, ಅಖಾಡದಲ್ಲಿ ಸಾಯಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಆರಂಭಿಕ ಕ್ರೈಸ್ತರು ಧರ್ಮಭ್ರಷ್ಟತೆಯ ಗಂಭೀರ ಅಪಾಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕರು ತಮ್ಮ ಮಿಲಿಟರಿ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು, ಜೈಲುಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕೈದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು, ದೃಢವಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ಅವರನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ನೀಡಲು ನಂಬಿಕೆಯ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.


 ಆದ್ದರಿಂದ ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್, ಕೈದಿಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಕಿರುಕುಳದ ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋದರು. ಅವರು ಶೋಷಣೆಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅರಿತುಕೊಂಡರು. ಅವರು ಚಕ್ರವರ್ತಿಗಳಿಂದ ಪರಿಚಿತರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮಿಲಿಟರಿ ಘಟಕವಾದ ಪ್ರೆಟೋರಿಯನ್ ಗಾರ್ಡ್‌ನ ಕಮಾಂಡರ್ ಆಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಈ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ಕಮಾಂಡರ್ ಈ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಿಸಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವರು ಇಡೀ ಸೈನ್ಯದ ಮೇಲೆ ಬಲವಾದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿದರು; ಅವರು ರಕ್ಷಣಾ ಮಂತ್ರಿಯಂತೆ.


 ಅವನ ಸ್ಥಾನದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿದನು. ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡರು. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ, ಅವರನ್ನು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಅಂಕಣಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಯಿತು, ಅಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹೊಡೆದರು. ಅವರು ಬದುಕುಳಿದರು, ಮತ್ತು ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ವೇಳೆ ಅವರು ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.


 ಪ್ರಿಟೋರಿಯನ್ ಗಾರ್ಡ್‌ನ ಕಮಾಂಡರ್‌ನ ಭವ್ಯತೆ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಸೆಳವು ಹೊಂದಿರುವ ಯುವಕ, ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಜೈಲುಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ನೀವು ಊಹಿಸಬಹುದು. ಅವರು ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮುದುಕರು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರು, ಹಲವಾರು ಯುವಕರು, ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ದತ್ತಿಯಿಂದ ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಸತತವಾಗಿ, ಉತ್ತಮ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ದೃಢವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಲು, ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಉತ್ಸುಕರಾಗಿರಲು ಅವರನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತಾರೆ.


 ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ, ಅವನ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತನಗೂ ಹುತಾತ್ಮನಾಗುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಪಾಯಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿರುವ ಅವರು ಅಂತಹ ಅಪಾಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ನಮ್ಮ ಲಾರ್ಡ್ ಜೀಸಸ್ ಕ್ರೈಸ್ಟ್ನ ಶಿಲುಬೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಉನ್ನತ ಚಿಂತನೆಯೊಂದಿಗೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ಅವನು ನಡುಗಲಿಲ್ಲ, ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ, ಅವನು ಯಾವಾಗಲೂ ತನ್ನ ಯಜಮಾನನಾಗಿ ಉಳಿದನು, ಯಾವಾಗಲೂ ವೀರ. ಅವರು ಅನುಭವಿಸಿದ ಎರಡು ಹುತಾತ್ಮರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಇದೇ ಶಾಂತ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡರು: ಸಾವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸೈನಿಕನ ಪ್ರಶಾಂತತೆ, ನಮ್ಮ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಅವರ್ ಲೇಡಿ ಸೈನಿಕ.


 ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರ ಮಹಿಮೆಯು ಯೋಧನ ಮಹಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಅಖಾಡದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಪಾಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಯುದ್ಧದ ಅಪಾಯವನ್ನು ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ವೀರನ ಮಹಿಮೆ. ಅವರು ಶಾಂತತೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು; ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಅವರು ಸ್ವತಃ ಹುತಾತ್ಮರಾದರು.


 ಕ್ಯಾಥೋಲಿಕ್ ನಾಯಕನ ನೈತಿಕ ಪ್ರೊಫೈಲ್ ಅನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ಸೇಂಟ್ ಸೆಬಾಸ್ಟಿಯನ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು. ಸಂತರನ್ನು ನಮಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ನಕಲಿ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುವ ಸುಳ್ಳು ಧರ್ಮನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಸೋಲಿಸುವ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಅವರ್ ಲೇಡಿಯಿಂದ ಪಡೆಯಲು ನಾವು ಅವನನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು.


________

ഇന്നത്തെ വിശുദ്ധൻ


 (ജനുവരി 20)


✠ വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യൻ ✠

Saint Sebastian


 പ്രെറ്റോറിയൻ ഗാർഡിന്റെ ക്യാപ്റ്റൻ/ റോമൻ പട്ടാളക്കാരൻ/ രോഗശാന്തിയും രക്തസാക്ഷിയും:


 ജനനം: AD  256

 നോർഫോൺ, ഗൗൾ


 മരണം: AD 20, 288


 ഇവിടെ ആരാധിക്കുന്നു:

 റോമൻ കാത്തലിക് ചർച്ച്

 ഈസ്റ്റേൺ ഓർത്തഡോക്സ് ചർച്ച്

 ഓറിയന്റൽ ഓർത്തഡോക്സ്

 ആംഗ്ലിക്കനിസം

 അഗ്ലിപയൻ പള്ളി


 പ്രധാന ദേവാലയം: സെന്റ് ആൻഡ്രൂസ് ബസിലിക്ക, അർത്തുങ്കൽ ഇന്ത്യ


 രക്ഷാധികാരം:

 പട്ടാളക്കാർ, പ്ലേഗ് ബാധിച്ചവർ, വില്ലാളികൾ, ഹോളി ക്രിസ്ത്യൻ മരണം, കായികതാരങ്ങൾ, നെഗോംബോ, റോമൻ കാത്തലിക് രൂപത ഓഫ് ടാർലാക്ക്, റോമൻ കാത്തലിക് രൂപത ഓഫ് ബക്കോലോഡ്


 വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യൻ ഒരു ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യൻ വിശുദ്ധനും രക്തസാക്ഷിയും ആയിരുന്നു. പരമ്പരാഗത വിശ്വാസമനുസരിച്ച്, റോമൻ ചക്രവർത്തിയായ ഡയോക്ലീഷ്യൻ ക്രിസ്ത്യാനികളെ പീഡിപ്പിക്കുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം കൊല്ലപ്പെട്ടു. കലയിലും സാഹിത്യത്തിലും അദ്ദേഹത്തെ സാധാരണയായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത് ഒരു പോസ്റ്റിലോ മരത്തിലോ കെട്ടിയിട്ട് അമ്പുകൾ കൊണ്ട് എയ്‌ക്കുന്നതാണ്, പക്ഷേ ഇത് അവനെ കൊന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, റോമിലെ വിശുദ്ധ ഐറിൻ അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷിക്കുകയും സുഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു, ഇത് 17-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ചിത്രകലയിൽ ഒരു ജനപ്രിയ വിഷയമായി മാറി. കഥയുടെ എല്ലാ പതിപ്പുകളിലും, സുഖം പ്രാപിച്ചതിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, തന്റെ പാപങ്ങളെക്കുറിച്ച് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാൻ അദ്ദേഹം ഡയോക്ലെഷ്യനിലേക്ക് പോയി, അതിന്റെ ഫലമായി, മരണത്തിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തി. റോമൻ കത്തോലിക്കാ സഭയിലും ഓർത്തഡോക്സ് സഭയിലും അദ്ദേഹം ആദരിക്കപ്പെടുന്നു.


 വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ ആദ്യം പറഞ്ഞത്, നാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മിലാനിലെ ബിഷപ്പ് ആംബ്രോസ് (സെന്റ് ആംബ്രോസ്) ആണ് (സെന്റ് ആംബ്രോസ്) തന്റെ 118-ാം സങ്കീർത്തനത്തിലെ പ്രസംഗത്തിൽ (നമ്പർ 22). സെബാസ്റ്റ്യൻ മിലാനിൽ നിന്നാണ് വന്നതെന്നും അന്നുതന്നെ അദ്ദേഹം അവിടെ ആദരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്നും അംബ്രോസ് പ്രസ്താവിച്ചു. സമയം. വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യൻ ഒരു പുരുഷ വിശുദ്ധനാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ഇന്ന് അത്ലറ്റുകൾക്കിടയിൽ. ചരിത്രകാലത്ത്, പ്ലേഗിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കാൻ മധ്യസ്ഥത വഹിക്കാനുള്ള പ്രത്യേക കഴിവുള്ള ഒരു വിശുദ്ധനായി അദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു, പ്ലേഗ് സജീവമായപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തോടുള്ള ഭക്തി വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചു.


മിലാനിലെ തന്റെ വീടിന്റെ എല്ലാ ബന്ധങ്ങളിൽ നിന്നും സ്വയം വലിച്ചെറിയുന്ന ഒരു യുവ സൈനികനെ നാം സ്വയം ചിത്രീകരിക്കണം, കാരണം അവിടെയുള്ള പീഡനം വളരെ മെരുക്കമായിരുന്നു, അതേസമയം റോമിൽ അത് അതിന്റെ ഏറ്റവും കഠിനമായിരുന്നു. തലസ്ഥാനത്തെ ക്രിസ്ത്യാനികളിൽ ചിലർക്ക് ധൈര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം എന്നോർത്ത് അയാൾ ഉത്കണ്ഠയോടെ വിറയ്ക്കുന്നു. ചില സമയങ്ങളിൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ പടയാളികളായിരുന്ന ചക്രവർത്തിയുടെ പടയാളികളിൽ ചിലർ ജയിലുകളിൽ പ്രവേശനം നേടിയിട്ടുണ്ടെന്നും കുമ്പസാരക്കാരുടെ അസ്തമിക്കുന്ന ധൈര്യം ഉണർത്തുന്നുണ്ടെന്നും അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സമാനമായ ഒരു ദൗത്യം നിർവഹിക്കാൻ അവൻ നിശ്ചയിച്ചു, കൂടാതെ രക്തസാക്ഷിത്വത്തിന്റെ അനുഗ്രഹവും തനിക്ക് ലഭിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.


 അവൻ റോമിലെത്തുന്നു; അവൻ ജയിലുകളിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും സ്വന്തം രക്തസാക്ഷിത്വത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ജയിലർമാരിൽ ചിലർ, അവന്റെ വിശ്വാസത്തിനും അത്ഭുതങ്ങൾക്കും സാക്ഷ്യം വഹിച്ച് പരിവർത്തനം ചെയ്തു, സ്വയം രക്തസാക്ഷികളായി; റോമൻ മജിസ്‌ട്രേറ്റുമാരിൽ ഒരാൾ ഈ സെബാസ്റ്റ്യനെപ്പോലെയുള്ള മനുഷ്യരെ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു മതത്തിൽ പഠിപ്പിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഒരു സൈനികനെന്ന നിലയിൽ വിശ്വസ്തതയ്ക്കും ധൈര്യത്തിനും അദ്ദേഹം ഡയോക്ലീഷ്യൻ, മാക്സിമിയൻ ഹെർക്കുലീസ് ചക്രവർത്തിമാരുടെ ആദരവ് നേടിയിട്ടുണ്ട്; അവർ അവനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന് റോമിൽ ഒരു സ്വാധീനം നൽകുന്നു, അത് അദ്ദേഹം തീക്ഷ്ണതയോടെ ക്രിസ്ത്യൻ മതത്തിന്റെ നേട്ടത്തിലേക്ക് തിരിയുന്നു, വിശുദ്ധ മാർപ്പാപ്പ അദ്ദേഹത്തെ സഭയുടെ സംരക്ഷകൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.


 എണ്ണമറ്റ രക്തസാക്ഷികളെ സ്വർഗത്തിലേക്ക് അയച്ച ശേഷം, സെബാസ്റ്റ്യൻ താൻ ആഗ്രഹിച്ച കിരീടം നേടുന്നു. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയോട് സ്വയം ഏറ്റുപറഞ്ഞ് ഡയോക്ലീഷ്യന്റെ അപ്രീതിക്ക് അദ്ദേഹം കാരണമാകുന്നു. സ്വർഗ്ഗീയ രാജാവ്, ആരുടെ നിമിത്തം മാത്രം അവൻ ഹെൽമെറ്റും പടയാളിയുടെ മേലങ്കിയും ധരിച്ചിരുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന് എല്ലാ ചക്രവർത്തിമാർക്കും രാജകുമാരന്മാർക്കും മുകളിലായിരുന്നു. മൗറിറ്റാനിയയിലെ വില്ലാളികൾക്ക് അവനെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു, അവർ അവനെ ഉരിഞ്ഞു, ബന്ധിച്ച്, അവരുടെ അമ്പുകൾ കൊണ്ട് തല മുതൽ കാൽ വരെ മുറിവേൽപ്പിക്കുന്നു. അവർ അവനെ മരിച്ചതിന് അനുവദിച്ചു, എന്നാൽ ഐറിൻ എന്ന ഭക്തയായ ഒരു സ്ത്രീ അവനെ പരിചരിച്ചു, അവന്റെ മുറിവുകൾ സുഖപ്പെട്ടു. സെബാസ്റ്റ്യൻ വീണ്ടും ചക്രവർത്തിയെ സമീപിക്കുന്നു, രാജകൊട്ടാരത്തിനടുത്തുള്ള സർക്കസിൽ വെച്ച് അവനെ അടിച്ചു കൊല്ലാൻ ആജ്ഞാപിക്കുന്നു.

 സഭയുടെ സംരക്ഷകൻ, ക്രിസ്തുവിന്റെ വികാരിയായി, നിന്നെ വിളിച്ചു, നിന്റെ വാൾ ഉയർത്തി അവളെ ഇപ്പോൾ സംരക്ഷിക്കുക. അവളുടെ ശത്രുക്കളെ പ്രോസ്റ്റേറ്റ് ചെയ്യുക, അവളുടെ നാശത്തിനായി അവർ തയ്യാറാക്കിയ ഗൂഢാലോചനകൾ പരാജയപ്പെടുത്തുക. അവൾ പുതിയ പോരാട്ടങ്ങൾക്കായി തയ്യാറെടുക്കുന്ന സമാധാനത്തിന്റെ അപൂർവ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ഒന്ന് ആസ്വദിക്കട്ടെ. വെറും യുദ്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ക്രിസ്ത്യൻ പടയാളികളെ നേടുക, സൈന്യങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹം.


 ഡോം പ്രോസ്‌പർ ഗ്യൂറഞ്ചറിന്റെ ആരാധനാ വർഷത്തിൽ നിന്ന്, ഒ.എസ്.ബി.


അഭിപ്രായങ്ങൾ:

 സെന്റ് സെബാസ്റ്റ്യനെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ വാചാലമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ നിന്ന് ഡി. ഗുറേഞ്ചർ എഴുതിയ പ്രധാനപ്പെട്ട ചരിത്രപരമായ വിവരങ്ങൾ എടുക്കാം. മിലാനിൽ താമസിച്ചിരുന്ന ഒരു യുവാവായിരുന്നു സെന്റ് സെബാസ്റ്റ്യൻ, വധശിക്ഷയ്‌ക്കായി ജയിലിൽ കഴിയുന്ന കത്തോലിക്കരെ സഹായിക്കാൻ റോമിലേക്ക് പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. പല കാരണങ്ങളാൽ പലരും രക്തസാക്ഷിത്വത്തെ ഭയപ്പെട്ടിരിക്കുമെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്.


 രണ്ട് തരത്തിലുള്ള കത്തോലിക്കർ രക്തസാക്ഷിത്വത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. ഒന്നാമതായി, മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുകയും സഭയ്ക്കുവേണ്ടി മരിക്കുന്നത് ഒരു ബഹുമതിയായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്ത യഥാർത്ഥ രക്തസാക്ഷികൾ നമുക്കുണ്ട്. പക്ഷേ, രണ്ടാമതായി, കാലപ്പഴക്കം എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടവരും മരിക്കാൻ ഭയപ്പെടുന്നവരും വിശ്വാസത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവരുമാണ് നമുക്കുള്ളത്. ആ നാണംകെട്ട പാപത്തിന് ശേഷം, ചിലർ പാപമോചനം തേടാൻ കാറ്റകോമ്പുകളിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചുറ്റുമുള്ളവരോട് തങ്ങളുടെ ഭീരുത്വം പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. രക്തസാക്ഷികളുടെ എണ്ണം വളരെ വലുതായിരുന്നു, പക്ഷേ ലാപ്പുകളുടെ എണ്ണവും കൂടുതലായിരുന്നു, രണ്ടാമത്തേത് സംഘത്തിന്റെ മേൽ മോശം സ്വാധീനം ചെലുത്തി.


 അതുകൊണ്ട്, അരീനയിൽ മരിക്കാൻ കാത്ത് തടവിലായിരുന്ന ആ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യാനികൾ വിശ്വാസത്യാഗത്തിന്റെ ഗുരുതരമായ അപകടസാധ്യത നേരിട്ടു. ഇക്കാരണത്താൽ, സാമ്രാജ്യത്വ സൈന്യത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്ന, അവരുടെ സൈനിക സാഹചര്യങ്ങളാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന കത്തോലിക്കർ, ജയിലുകളിൽ പോയി തടവുകാരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും, ഉറച്ചുനിൽക്കാൻ അവരെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും, അവർക്ക് ആത്മവിശ്വാസം നൽകുന്നതിനായി വിശ്വാസപരമായ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവരോട് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു.


 അതിനാൽ, തടവുകാരെ സഹായിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെയാണ് വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യൻ പീഡനത്തിന്റെ കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് പോയത്. താൻ പീഡനത്തിന് വിധേയനാകുകയാണെന്ന് അയാൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കി. അദ്ദേഹത്തെ ചക്രവർത്തിമാർ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു, ചക്രവർത്തിയെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വളരെ ശക്തമായ സൈനിക വിഭാഗമായ പ്രെറ്റോറിയൻ ഗാർഡിന്റെ കമാൻഡറായി അവർ തിരഞ്ഞെടുത്തു. ഈ ഗാർഡിന്റെ കമാൻഡർ ഈ വിഭാഗത്തെ നയിക്കുക മാത്രമല്ല, മുഴുവൻ സൈന്യത്തിലും ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും ചെയ്തു; അദ്ദേഹം ഒരു പ്രതിരോധ മന്ത്രിയെപ്പോലെയായിരുന്നു.


 തന്റെ സ്ഥാനം എന്തായാലും വിശുദ്ധ സെബാസ്റ്റ്യൻ ചക്രവർത്തിയെ നേരിട്ടു. ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോൾ അദ്ദേഹം കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസത്തെ ന്യായീകരിച്ചു. ഇക്കാരണത്താൽ, അദ്ദേഹത്തെ പ്രസിദ്ധമായ കോളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി, അവിടെ ബന്ധിപ്പിച്ച് എണ്ണമറ്റ അമ്പുകളാൽ എറിഞ്ഞു. അവൻ അതിജീവിച്ചു, പിന്നീട് മറ്റൊരു വിചാരണ നടത്തുകയും വധശിക്ഷയ്ക്ക് വിധിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത്തവണ അവൻ മരിച്ചു.


 പ്രെറ്റോറിയൻ ഗാർഡിന്റെ കമാൻഡറുടെ ഗാംഭീര്യത്തിന്റെയും ശക്തിയുടെയും പ്രതാപത്തിന്റെയും പ്രഭാവലയമുള്ള ആ യുവാവ്, കത്തോലിക്കരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി രാത്രിയിൽ അവരെ തേടി ജയിലുകളിൽ പോകുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയും. ഇവിടെയുള്ള ചില വൃദ്ധന്മാരെയും സ്ത്രീകളെയും, അവിടെയുള്ള നിരവധി യുവാക്കളെയും, എല്ലാ സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങളിലുമുള്ള ആളുകളെയും അദ്ദേഹം സ്നേഹത്തോടെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. സഹിഷ്ണുത കാണിക്കാനും നല്ല നിലയിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കാനും നമ്മുടെ കർത്താവിനെ ഉടൻ കണ്ടുമുട്ടാൻ ഉത്സാഹം കാണിക്കാനും അവൻ അവരെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നു.


 സ്വാഭാവികമായും, തന്റെ പ്രവൃത്തി അപലപിക്കപ്പെടുമെന്നും തനിക്കും രക്തസാക്ഷിത്വം വരുമെന്നും അവനറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അപകടങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ശീലിച്ച അദ്ദേഹം അത്തരമൊരു അപകടത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ കുരിശ് ഏറ്റെടുക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഉന്നതമായ ആലോചനയോടെയാണ് അദ്ദേഹം അതിനെ നേരിട്ടത്. അവൻ വിറച്ചില്ല, മടിച്ചില്ല, അവൻ എപ്പോഴും സ്വയം യജമാനനായി, എപ്പോഴും വീരനായി തുടർന്നു. അവൻ അനുഭവിച്ച രണ്ട് രക്തസാക്ഷിത്വ സമയത്തും, ഇതേ ശാന്തമായ മനോഭാവം അദ്ദേഹം തുടർന്നു: മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഒരു സൈനികന്റെ ശാന്തത, നമ്മുടെ കർത്താവിന്റെയും നമ്മുടെ മാതാവിന്റെയും സൈനികൻ.


 വിശുദ്ധ സെബസ്ത്യാനോസിന്റെ മഹത്വം യോദ്ധാവിന്റെ മഹത്വമാണ്. അരങ്ങിലെ ഉയർന്ന അപകടസാധ്യതയെ നേരിടാൻ യുദ്ധത്തിന്റെ അപകടസാധ്യത കൈമാറിയ നായകന്റെ മഹത്വം. അവൻ ശാന്തത പാലിക്കുകയും അനേകം ആത്മാക്കളെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു; ഒടുവിൽ അവൻ തന്നെ രക്തസാക്ഷിയായി.


 കത്തോലിക്കാ നായകന്റെ ധാർമ്മിക പ്രൊഫൈലിനെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ നാം വിശുദ്ധ സെബസ്ത്യാനോസിനോട് ചോദിക്കണം. വികാരാധീനവും വ്യാജവുമായ രീതിയിൽ വിശുദ്ധരെ നമുക്ക് മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്ന വ്യാജ ഭക്തിയെ പരാജയപ്പെടുത്താനുള്ള കൃപ നമ്മുടെ മാതാവിൽ നിന്ന് നേടാനും നാം അവനോട് ആവശ്യപ്പെടണം.