Feast of the Day 11/February

Feast of the Day

Feast Day: February 11

✠ Our Lady of Lourdes ✠

Our Lady of the Immaculate Conception:

Location: Lourdes, France

Date: February 11 to July 16, 1858

Witness: Saint Bernadette Soubirous

Type: Marian apparition

Our Lady of Lourdes is a Roman Catholic title of the Blessed Virgin Mary venerated in honour of the Marian apparitions that reportedly occurred in 1858 in the vicinity of Lourdes in France. The first of these is the apparition of 11 February 1858, when 14-year old Bernadette Soubirous told her mother that a "lady" spoke to her in the cave of Massabielle from the town) while she was gathering firewood with her sister and a friend. Similar apparitions of the "Lady" were reported on seventeen occasions that year until the climax revelation of Our Lady of the Immaculate Conception took place.

On 18 January 1862, Pope Pius IX authorized Bishop Bertrand-Sévère Laurence to permit the veneration of the Blessed Virgin Mary in Lourdes. On 3 July 1876, the same Pontiff officially granted a Canonical Coronation to the image that used to be in the courtyard of what is now part of the Rosary Basilica. The image of Our Lady of Lourdes has been widely copied and reproduced in shrines and homes, often in garden landscapes. Soubirous was later canonized as a Catholic saint.

Comments:
The story of Lourdes, where Our Lady appeared to St. Bernadette Soubirous, is rich in lessons for us. One lesson is about suffering. We see in Lourdes two attitudes of Divine Providence with regard to human suffering that can appear to be contradictory.

On one hand, the thing that attracts the most attention at Lourdes is that Our Lady has pity on men, hears their requests, and works miracles to free them from the pain and illnesses they suffer. Also, Our Lady has pity on souls, and to prove that the Catholic Faith is the only true religion, she often works spiritual miracles of conversions. By making both physical and spiritual miracles, she shows that she is our Mother who loves us and wants to relieve us from suffering both here and in eternity.

On the other hand, we see something else at Lourdes. A great number of sick people go to Lourdes and return without being cured. Why does Our Lady give cures to some, and not to others? In fact, there is an important lesson for us in the cures she doesn’t give, and perhaps the greatest miracle of Lourdes is found precisely in this.

For the great majority of persons, suffering is indispensable for their own sanctification. Therefore, the illnesses and troubles they suffer are necessary. It is through sicknesses and spiritual tribulations that they will sanctify themselves. One who does not understand the role of suffering and sorrow in bringing about detachment, conversion, and love of God does not understand what the spiritual life really is.

St. Francis of Sales used to affirm that suffering is the Eighth Sacrament. It is so indispensable that he considered that no one could be saved without it. Cardinal Pedro Segura, Archbishop of Seville, who was an admirable Spanish Catholic, once told me about a talk he had with Pope Pius XI.

Pius XI boasted to him that he had never been sick. The Cardinal told him: “So, Your Holiness does not have the sign of the elect soul.” The Pope was surprised, but Cardinal Segura was resolute: “There is no predestined soul who does not suffer profoundly from sickness at least once in his lifetime. If Your Holiness has never had any health problem, you do not have the sign of the elect.” Some days later, Pius XI had a strong heart attack. From his bed he wrote a message to Cardinal Segura, saying: “Your Eminence, now I also have the sign of the elect.”

I agree with Cardinal Segura that suffering – be it physical or moral – is the sign of the elect soul.

Now then, Our Lady would work against the salvation of souls if she would cure every illness. Sometimes she does, because it is for the ultimate good of that person to be relieved of the suffering. But normally it is not opportune. This is why Our Lady, who is the Mother of Mercy, permits suffering for some souls because it is indispensable.

But Our Lady also does something else that is very beautiful. To the sick persons, she does not cure, she gives profound conformity to the will of God and acceptance of their sufferings. I have never heard of a person who had been to Lourdes and was not cured who became angry and revolted against God. On the contrary, persons who go there return with an enormous resignation, happy to have been at Lourdes and seen other people being cured.

Further, there are numerous cases of persons who travel long distances, arrive at Lourdes, and witness other persons who are suffering much more than they are and have greater need of being cured. Seeing this, they ask Our Lady to cure those persons instead of themselves. That is, a person voluntarily accepts his suffering for the advantage of another. In my opinion, this is also a miracle. It is the renunciation of one’s own self-love for the love of God and neighbour. For a person to renounce human egotism is perhaps a greater miracle than the cures of sicknesses and the conversions.

At Lourdes, there is a Convent of contemplative Carmelite sisters who offer their lives to win graces for the cures of body and soul for the pilgrims who go there. These nuns never ask any cures for themselves, and accept every illness in exchange for the cure of others. They suffer enormously, and sometimes die prematurely, with the sole purpose of their lives being to do good for others.

When we look around us at other men, at human nature corrupted by original sin, we understand how this kind of abnegation violently conflicts with normal human interests. This kind of sacrifice causes horror to our human egotism. Then we think about it, we realize how the very existence of those nuns and pilgrims who accept suffering for others is, in itself, a miracle. A miracle that is greater than the cures that are worked at Lourdes. It is this kind of miracle of generosity that wins Heaven for the persons who are cured.

The principal aim of the love of Our Lady, who watches over our body and soul, is to lead us to God and to Heaven. This is what she desires the most for us.

The greatest lesson of Lourdes, then, is the acceptance of suffering, be it a physical illness or a moral sorrow, if it is necessary for our salvation. It is very difficult to carry the cross of suffering from resignation. Yes, it really is. But in such cases, we have the divine example of Our Lord in the Garden of Olives who prayed: “Father, if thou wilt, remove this chalice from me: nevertheless, not my will, but thine, be done” (Luke 22:42). This is the position we should have in the face of our particular sufferings. If it is not possible to remove the chalice, “not my will, but thine, be done.” Grace will come to console us, like the Angel who came to console and give strength to Our Lord.

We should have an understanding of suffering, the courage, resolution, and energy it takes to face it, and even the joy to receive it. We should remember that to suffer is a sign of the elect.

Our Lady will help us to face our sufferings, just as she helps those who request her assistance at Lourdes.

_______

இன்றைய திருவிழா

(பிப்ரவரி 11)

✠ தூய லூர்து அன்னை ✠
(Our Lady of Lourdes)

இடம்:
லூர்து, பிரான்ஸ்
(Lourdes, France)

சாட்சிகள்:
புனிதர் பெர்னதெத் சூபிரஸ்
(Saint Bernadette Soubirous)

வகை:
மரியாளின் தரிசனங்கள்
(Marian apparition)

கத்தோலிக்க ஏற்பு: ஜூலை 3, 1862
திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்
(Pope Pius IX)

திருத்தலம்:
லூர்து அன்னை திருத்தலம், லூர்து நகர், பிரான்ஸ்
(Sanctuary of Our Lady of Lourdes, Lourdes, France)

பாதுகாவல்:
லூர்து நகர் (Lourdes), ஃபிரான்ஸ் (France),
தென் கொரியா, (South Korea), நோயாளிகள்,
லான்காஸ்டர் மறை மாவட்டம் (Diocese of Lancaster), நோய்களிலிருந்து பாதுகாவல் (Protection from Diseases)

திருவிழா நாள்: பிப்ரவரி 11

தூய லூர்து அன்னை என்ற பெயர், பிரான்ஸ் நாட்டின் லூர்து நகரில் கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, பிப்ரவரி மாதம், 11ம் நாள் முதல், ஜூலை மாதம், 16ம் நாள் வரை “பெர்னதெத் சூபிரஸ்” (Bernadette Soubirous) என்ற சிறுமிக்கு அன்னை மரியாள் அளித்த திருக்காட்சியின் அடிப்படையில் அவருக்கு வழங்கப்படுகின்ற பெயராகும். இந்த உலகின் பல்வேறு இடங்களில் மரியன்னை அளித்த சிறப்பு வாய்ந்த திருக்காட்சிகளில் ஒன்றாக லூர்து நகர் திருக்காட்சியும் விளங்குகிறது. லூர்து அன்னையின் திருவிழா பிப்ரவரி 11ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.

மரியாளின் திருக்காட்சிகள்:
பிரான்ஸ் நாட்டின் லூர்து நகரில் பிறந்தவர் பெர்னதெத் சூபிரஸ். இவருக்கு 14 வயது நடந்தபோது, கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, பிப்ரவரி மாதம், 11ம் தேதி, இவர் தனது சகோதரி மற்றும் தோழியுடன் விறகு பொறுக்க சென்றார். அவர்கள் மசபியேல் குகை அருகே சென்று கொண்டிருந்த வேளையில், பெர்னதெத் ஒரு காட்சியைக் கண்டார்.

அன்னை மரியாள் ஓர் இளம் பெண்ணாக அந்த குகையில் தோன்றினார். அவர் வெண்ணிற ஆடையும், முக்காடும் அணிந்திருந்தார். அவர் நீல நிறத்தில் இடைக் கச்சையை உடுத்தியிருந்தார். கையில் முத்துகளால் ஆன ஒரு செபமாலை வைத்திருந்தார். அவரது காலடியில் காட்டு ரோஜா செடிகள் காணப்பட்டன. அவர் கைகளைக் கூப்பி வானத்தை நோக்கியவாறு இருந்தார். பெர்னதெத் தன்னுடன் வந்த இருவரிடமும் "அதோ பாருங்கள் மிகவும் அழகான ஓர் இளம்பெண்" என்று கூறினார். இவரது சகோதரிக்கும் தோழிக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.

பெர்னதெத் அன்னையின் முதல் திருக்காட்சியைக் கண்டபோது, மரியாள் அவரை மேலும் சில நாட்கள் அதே இடத்திற்கு வரச் சொன்னார். மரியாளின் வார்த்தைகளை ஏற்று, பெர்னதெத்தும் அங்கு சென்றார். பிப்ரவரி மாதம், 18ம் தேதி, மரியாளைக் கண்டு பெர்னதெத் பரவச நிலையில் இருந்ததை அவரோடு சென்றவர்கள் கண்டனர். ஒரு திருக்காட்சியில் மரியன்னை தனக்கு அங்கு ஓர் ஆலயம் கட்டப்பட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். பெர்னதெத் அதை பங்கு குருவிடம் சொன்ன போது, அவர் அதற்கான காரணத்தை அறிந்து வருமாறு கூறினார்.

பிப்ரவரி 25ம் தேதி திருக்காட்சியின்போது, மரியாளின் கட்டளையை ஏற்று பெர்னதெத் மண்ணைத் தோண்டியபோது, அந்த இடத்தில் நீரூற்று ஒன்று தோன்றியது. அது பின்பு ஓடையாக மாறி, திருப்பயணிகளை கவர்ந்திழுக்கும் அற்புத இடமாக இன்றும் திகழ்கிறது. மார்ச் மாதம், 25ம் தேதி அன்னை மரியாள் பெர்னதெத்திடம், “நாமே அமல உற்பவம்” ("Que Soy Era Immaculada Concepciou") என்று தம்மைப் பற்றிக் கூறினார். இதற்கு, "பாவம் எதுவுமின்றி பிறந்தவர்" என்பது அர்த்தம்.

மொத்தம் பதினெட்டு முறை பெர்னதெத்துக்கு தரிசனமளித்த மரியன்னை, அவற்றில் 15 திருக்காட்சிகளில் செபமாலையின் மகிழ்ச்சி, துயரம், மகிமை மறைபொருட்களின் 15 மறையுண்மைகளையும் நாளுக்கு ஒன்று என்ற வகையில் பெர்னதெத்தை ஒவ்வொன்றாக தியானித்து செபிக்கச் செய்தார். பெர்னதெத்தின் பின்னே பக்தியுடன் ஒரு கூட்டமும், கிண்டல் செய்யும் நோக்கத்தில் மற்றொரு கூட்டமும் பின் தொடர்ந்தன.

ஏப்ரல் மாதம், 7ம் தேதி, பெர்னதெத் அன்னையின் 16வது திருக்காட்சியைக் கண்டபோது, மருத்துவ ஆய்வுக்காக 15 நிமிடங்கள் இவர் கையை சிலர் தீயினால் சுட்டனர். பெர்னதெத் அதை உணரவும் இல்லை, இவர் கையில் தீக்காயமும் ஏற்படவில்லை. ஜூலை மாதம், 16ம் தேதி அன்னை மரியாளின் கடைசி திருக்காட்சியைக் கண்ட பெர்னதெத், "இதற்கு முன்பாக நான் அவரை இத்தகைய பேரழகோடு கண்டதே இல்லை" என்று கூறினார்.

தரிசன பின்னணி:
கிறிஸ்தவ வரலாற்றில் அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சிகள் முதல் நூற்றாண்டு முதலே பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. உலகின் பல இடங்களிலும் அன்னையின் திருக்காட்சிகள் நிகழ்ந்துள்ளன. ஒவ்வொரு திருக்காட்சியும் கடவுளின் ஏதேனும் ஒரு செய்தியை வழங்குவதாக விளங்குகிறது. லூர்து நகரின் திருக்காட்சியும் அப்படிப்பட்ட ஒரு திருக்காட்சியாகவே இயற்கைக்கு மேற்பட்ட விதத்தில் அமைந்துள்ளது.

திருத்தந்தை 9ம் பயஸ் கி.பி. 1854ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதி, "மரியாள், தாம் உற்பவித்த நொடியில் இருந்தே, வல்லமை மிக்க இறைவனின் தனிப்பட்ட அருளினாலும், சிறப்பு சலுகையினாலும், மனித குலத்தின் மீட்பராம் இயேசுவின் பேறுபலன்களினாலும், சென்மப் பாவத்தின் கறைகளிலிருந்து பாதுகாக்கப்பட்டார் என்னும் திருச்சபையின் போதனை இறைவனால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட உண்மையாகும். எனவே, இறைமக்கள் இதில் என்றும் தளராத உறுதியான விசுவாசம் கொள்ளவேண்டும்" என்று கூறி, மரியாளின் அமல உற்பவத்தை விசுவாசக் கோட்பாடாக அறிவித்தார். இதை உறுதி செய்யும் வகையிலேயே கன்னி மரியாள் லூர்து நகரில் திருக்காட்சியளித்தார்.

லூர்து அன்னை பேராலயம்:
பெர்னதெத், அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சிகளை கண்ட நாட்களிலேயே, லூர்து திருக்காட்சிகளின் உண்மைத் தன்மையை ஆய்வு செய்யும் பணியைத் திருச்சபை அதிகாரிகள் மேற்கொண்டு வந்தனர். மேலும் கி.பி. 1858ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 17ம் தேதி, திருக்காட்சிகளைப் பற்றி ஆராய விசாரணைக் குழு ஒன்றும் அமைக்கப்பட்டது. இறுதியாக கி.பி. 1862ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 18ம் தேதி, டர்பெஸ் மறைமாவட்ட ஆயர் லாரன்ஸ், "பெர்னதெத் சூபிரசுக்கு கன்னி மரியாள் தரிசனம் தந்தபோது, இயற்கைக்கு மேற்பட்ட இறைவனின் செயல்பாடுகள் நிகழ்ந்தது உண்மையே" என்று அறிவித்தார். திருத்தந்தை 9ம் பயஸ், லூர்து அன்னையின் வணக்கத்திற்கு அனுமதி வழங்கினார். இதன் மூலம் லூர்து நகர், அன்னை மரியாளின் பக்தர்கள் வந்து செல்லும் புனித இடமாக மாறியது.

அதன் பிறகு அன்னை மரியாள் திருக்காட்சியளித்த மசபியேல் குகையின் அருகே, மரியாளின் பெயரில் பெரிய ஆலயம் ஒன்று கட்டி எழுப்பப்பட்டது. காட்சியின்போது தோன்றிய நீரூற்றும், பெரிய ஓடையாக மாறி ஆற்றில் கலப்பதுடன், நம்பிக்கையோடு அதன் நீரைப் பருகுவோருக்கு குணமளிக்கும் மருந்தாகவும் செயல்படுகிறது. ஆண்டுதோறும் உலகெங்கும் இருந்து இலட்சக்கணக்கான திருப்பயணிகள் லூர்து அன்னை பேராலயத்தை நாடிச் செல்கின்றனர்.

செபிப்போம்:
"நாமே மாசில்லா உற்பவம்" என்று திருவாய் மலர்ந்த அன்னையே!
எம்மையும், எம் குடும்பத்தையும், இச்சமூகத்தையும், உம்மை விசுவசிக்காத சகோதர்களையும் உமது பொற்பாதத்தில் ஒப்படைகிறோம்!
உலக மாந்தரனைவரினதும் அன்புத்தாயே!
உம்மையே தஞ்சமென ஓடிவரும் அடியோர் மேலே தயவாயிரும் அம்மா!
கருணையின் ஊற்றுக்கண்ணான மாதாவே!
நீர் பரிந்துரைத்தால் தண்ணீரும் இரசமாகும் என்பதனை உளமார உணர்ந்து விசுவசிக்கும் எம்மை கரம் பிடித்து வழி நடத்துமம்மா!
எல்லையில்லாத உமது திருஇருதயத்தின் அன்பால் எம்மைக் காக்கும் அதிதூய இறை அன்னையே!
உமது திருவயிற்றின் கனியாகிய இயேசுவின் திருவார்த்தைகளின் வழிநடக்க எமக்கு கற்றுத் தாருமம்மா!

லோக நாயகியே! ஆரோக்கிய அன்னையே! சகாய தாயே! அடைக்கல மாதாவே! பனிமய அன்னையே! சந்தன மாதாவே! மடு மாதாவே! செல்வ மாதாவே! பெரிய நாயகி அன்னையே! அதிசய மணல் மாதாவே! அதிசய மின்னல் மாதாவே! பூண்டி புதுமை அன்னையே! லூர்து அன்னையே! காணிக்கை மாதாவே! ஜெபமாலை அன்னையே!
நீர் அருளித்தந்த செபமாலையை நாங்கள் விட்டுவிடாதிருக்கும் வரமருளும் அம்மா!
ஆமென்.

மாசில்லாக் கன்னியே, மாதாவே உம்மேல்...
நேசமில்லாதவர் நீசரே ஆவார்...
வாழ்க, வாழ்க, வாழ்க மரியே...

Fête du jour

(11 février)

✠ Notre-Dame de Lourdes ✠

Notre-Dame de l'Immaculée Conception :

Lieu : Lourdes, France

Date : 11 février au 16 juillet 1858

Témoin : Sainte Bernadette Soubirous

Type : apparition mariale

Jour de fête : 11 février

Notre-Dame de Lourdes est un titre catholique romain de la Bienheureuse Vierge Marie vénérée en l'honneur des apparitions mariales qui auraient eu lieu en 1858 dans les environs de Lourdes en France.  La première d'entre elles est l'apparition du 11 février 1858, lorsque Bernadette Soubirous, 14 ans, raconte à sa mère qu'une "dame" lui a parlé dans la grotte de Massabielle depuis la commune) alors qu'elle ramassait du bois avec sa sœur et une amie  .  Des apparitions similaires de la "Dame" ont été signalées à dix-sept reprises cette année-là jusqu'à ce que la révélation culminante de Notre-Dame de l'Immaculée Conception ait eu lieu.

Le 18 janvier 1862, le pape Pie IX autorise Mgr Bertrand-Sévère Laurence à permettre la vénération de la Bienheureuse Vierge Marie à Lourdes.  Le 3 juillet 1876, le même Pontife accorda officiellement un couronnement canonique à l'image qui se trouvait autrefois dans la cour de ce qui fait aujourd'hui partie de la Basilique du Rosaire.  L'image de Notre-Dame de Lourdes a été largement copiée et reproduite dans les sanctuaires et les maisons, souvent dans des paysages de jardins.  Soubirous a ensuite été canonisé en tant que saint catholique.

Commentaires:
L'histoire de Lourdes, où Notre-Dame est apparue à sainte Bernadette Soubirous, est riche d'enseignements pour nous.  Une leçon concerne la souffrance.  On voit à Lourdes deux attitudes de la Providence divine à l'égard de la souffrance humaine qui peuvent paraître contradictoires.

D'une part, ce qui attire le plus l'attention à Lourdes, c'est que Notre-Dame a pitié des hommes, entend leurs demandes et fait des miracles pour les libérer des douleurs et des maladies dont ils souffrent.  Aussi, Notre-Dame a pitié des âmes, et pour prouver que la foi catholique est la seule vraie religion, elle opère souvent des miracles spirituels de conversions.  En faisant des miracles physiques et spirituels, elle montre qu'elle est notre Mère qui nous aime et veut nous soulager de la souffrance ici et dans l'éternité.

Par contre, on voit autre chose à Lourdes.  Un grand nombre de malades vont à Lourdes et reviennent sans être guéris.  Pourquoi Notre-Dame donne-t-elle des guérisons à certains et pas à d'autres ?  En fait, il y a une leçon importante pour nous dans les guérisons qu'elle ne donne pas, et peut-être le plus grand miracle de Lourdes se trouve-t-il précisément en cela.

Pour la grande majorité des personnes, la souffrance est indispensable à leur propre sanctification.  Par conséquent, les maladies et les troubles dont ils souffrent sont nécessaires.  C'est à travers les maladies et les tribulations spirituelles qu'ils se sanctifieront.  Celui qui ne comprend pas le rôle de la souffrance et du chagrin dans le détachement, la conversion et l'amour de Dieu ne comprend pas ce qu'est réellement la vie spirituelle.

Saint François de Sales affirmait que la souffrance est le huitième sacrement.  Elle est si indispensable qu'il considérait que personne ne pouvait être sauvé sans elle.  Le cardinal Pedro Segura, archevêque de Séville, qui était un admirable catholique espagnol, m'a un jour raconté une conversation qu'il avait eue avec le pape Pie XI.

Pie XI se vantait auprès de lui de n'avoir jamais été malade.  Le cardinal lui a dit : « Ainsi, Votre Sainteté n'a pas le signe de l'âme élue.  Le pape était surpris, mais le cardinal Segura était résolu : « Il n'y a pas d'âme prédestinée qui ne souffre profondément d'une maladie au moins une fois dans sa vie.  Si Votre Sainteté n'a jamais eu de problème de santé, vous n'avez pas le signe des élus.  Quelques jours plus tard, Pie XI eut une forte crise cardiaque.  De son lit, il écrivit un message au cardinal Segura, disant : "Votre Eminence, maintenant j'ai aussi le signe des élus".

Je suis d'accord avec le cardinal Segura que la souffrance – qu'elle soit physique ou morale – est le signe de l'âme élue.

Or, Notre-Dame travaillerait contre le salut des âmes si elle guérissait toutes les maladies.  Parfois, elle le fait, car c'est pour le bien ultime de cette personne d'être soulagée de la souffrance.  Mais normalement ce n'est pas opportun.  C'est pourquoi Notre-Dame, qui est la Mère de la Miséricorde, permet à certaines âmes de souffrir parce que c'est indispensable.

Mais Notre-Dame fait aussi autre chose de très beau.  Aux malades, elle ne guérit pas, elle donne une profonde conformité à la volonté de Dieu et l'acceptation de leurs souffrances.  Je n'ai jamais entendu parler d'une personne qui était allée à Lourdes et qui n'était pas guérie qui se soit mise en colère et se soit révoltée contre Dieu.  Au contraire, les personnes qui y vont reviennent avec une énorme résignation, heureuses d'avoir été à Lourdes et d'avoir vu d'autres personnes se faire soigner.

De plus, il y a de nombreux cas de personnes qui parcourent de longues distances, arrivent à Lourdes et voient d'autres personnes qui souffrent beaucoup plus qu'elles et qui ont plus besoin d'être guéries.  Voyant cela, ils demandent à Notre-Dame de guérir ces personnes au lieu d'eux-mêmes.  C'est-à-dire qu'une personne accepte volontairement sa souffrance au profit d'une autre.  À mon avis, c'est aussi un miracle.  C'est le renoncement à son propre amour-propre pour l'amour de Dieu et du prochain.  Pour une personne, renoncer à l'égoïsme humain est peut-être un plus grand miracle que les guérisons de maladies et les conversions.

A Lourdes, il existe un couvent de sœurs carmélites contemplatives qui offrent leur vie pour obtenir des grâces pour la guérison du corps et de l'âme des pèlerins qui s'y rendent.  Ces religieuses ne demandent jamais de guérison pour elles-mêmes et acceptent toutes les maladies en échange de la guérison des autres.  Ils souffrent énormément, et meurent parfois prématurément, le seul but de leur vie étant de faire du bien aux autres.

Quand nous regardons autour de nous les autres hommes, la nature humaine corrompue par le péché originel, nous comprenons combien ce genre d'abnégation entre violemment en conflit avec les intérêts humains normaux.  Ce genre de sacrifice fait horreur à notre égoïsme humain.  Puis on y réfléchit, on se rend compte à quel point l'existence même de ces religieuses et pèlerins qui acceptent de souffrir pour les autres est, en soi, un miracle.  Un miracle plus grand que les cures qui s'opèrent à Lourdes.  C'est ce genre de miracle de générosité qui gagne le Ciel pour les guéris.

Le but principal de l'amour de Notre-Dame, qui veille sur notre corps et notre âme, est de nous conduire à Dieu et au Ciel.  C'est ce qu'elle désire le plus pour nous.

La plus grande leçon de Lourdes est donc l'acceptation de la souffrance, qu'elle soit une maladie physique ou une douleur morale, si elle est nécessaire à notre salut.  Il est très difficile de porter la croix de souffrir de résignation.  Oui, c'est vraiment le cas.  Mais dans de tels cas, nous avons l'exemple divin de Notre-Seigneur au Jardin des Oliviers qui a prié : « Père, si tu veux, éloigne de moi ce calice : néanmoins, que ma volonté ne soit pas faite, mais la tienne » (Luc 22 :  42).  C'est la position que nous devrions avoir face à nos souffrances particulières.  S'il n'est pas possible d'enlever le calice, "que ce ne soit pas ma volonté, mais la tienne qui soit faite".  La grâce viendra nous consoler, comme l'Ange qui est venu consoler et fortifier Notre-Seigneur.

Nous devrions avoir une compréhension de la souffrance, le courage, la résolution et l'énergie qu'il faut pour y faire face, et même la joie de la recevoir.  Nous devrions nous rappeler que souffrir est un signe des élus.

Notre-Dame nous aidera à affronter nos souffrances, comme elle aide ceux qui demandent son aide à Lourdes.