Saint of the Day 30/April

இன்றைய புனிதர் 

(ஏப்ரல் 30) 

✠ புனிதர் ஜோசஃப் பெனடிக்ட் கொட்டலேங்கோ ✠ 

ஒப்புரவாளர் மற்றும் நிறுவனர்: 

பிறப்பு: மே 3, 1786

ப்ரா, குனியோ மாகாணம், பீட்மாண்ட், சர்தீனியா இராச்சியம் 

இறப்பு: ஏப்ரல் 30, 1842 (வயது 55)

சியரி, டுரின் மாகாணம், பீட்மாண்ட், சர்தீனியா இராச்சியம் (தற்போதைய இத்தாலி) 

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை 

முக்திப்பேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 29, 1917

திருத்தந்தை பதினைந்தாம் பெனடிக்ட் 

புனிதர் பட்டம்: மார்ச் 19, 1934

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ் 

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 30 

புனிதர் ஜோசப் பெனடிக்ட் கொட்டலேங்கோ, "தெய்வீக உறுதியின் சிறு இல்லம்" எனும் அமைப்பின் நிறுவனரும், ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதரும் ஆவார். 

ஜோசப் பெனடிக்ட் கொட்டலேங்கோ, கி.பி. 1786ம் ஆண்டு, மே மாதம், 3ம் நாளன்று, அன்றைய சர்தீனியா இராச்சியத்தின் "ப்ரா" நகரில் வாழ்ந்திருந்த ஒரு நடுத்தர வர்க்க குடும்பத்தின் பன்னிரண்டு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தையாக பிறந்தார். (அவர்களில் ஆறு பேர் குழந்தை பருவத்திலேயே இறந்தனர்). பின்னர் கி.பி. 1802ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 2ம் தேதி, அவர் ஒரு பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை உறுப்பினர் ஆனார். கி.பி. 1805ம் ஆண்டு, அவர் "அஸ்தி" நகரில் உள்ள செமினரியில் (குரு மட பள்ளியில்) இணைந்தார். இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அது மூடப்பட்டது. மேலும் அவர் தனது படிப்பை வீட்டிலேயே தொடர வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. கொட்டலேங்கோ, கி.பி. 1811ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 8ம் தேதி, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். 

"கொர்னேலியானோ டி ஆல்பா" பங்கு ஆலய துணை பாதிரியாராக நியமிக்கப்பட்ட அவர், டுரின் நகரில் இறையியலில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார். மேலும் கி.பி. 1818ம் ஆண்டு, டுரின் நகரில் உள்ள "கார்பஸ் டொமினி பேராலயத்தின்" தலைமை குருவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டார். கொட்டலேங்கோ, தமக்கு கிடைத்த பரிசுகள், நன்கொடைகள், பிரசங்கத்திற்கான கட்டணம், மற்றும் திருப்பலி நடத்துவதற்காக தமக்கு வழங்கப்பட்ட உதவித்தொகை ஆகியவற்றினை ஏழைகளுக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார். 

டுரின் நகரம், ஃபிரெஞ்சு ஆக்கிரமிப்பிலிருந்து மீண்டு வந்துகொண்டிருந்த அந்த காலகட்டத்தில், கிராமப்புறங்களிலிருந்து தீவிரமான குடியேற்றத்தின் அழுத்தம் இருந்தது. இது கடுமையான சமூக பிரச்சினைகள் மற்றும் வறுமையை ஏற்படுத்தியது. மோசமான பஞ்சம், மற்றும் வறுமை, பிச்சைக்காரர்கள், கல்வியறிவு இல்லாமை, மற்றும் தொடர்ச்சியான தொற்றுநோய்கள், ஏராளமான சட்டவிரோத குழந்தை பிறப்புகள் மற்றும் அதிக குழந்தை இறப்பு விகிதம் ஆகியவற்றால் டுரின் நகர் நிறைந்திருந்தது. "புனித வின்சென்ட் டி பாலின்" வாழ்க்கை வரலாற்றினை படித்து அறிந்த கொட்டலேங்கோ, தனது நாற்பத்தொன்றாவது வயதில், தமது உண்மையான தொழில் தர்மம், கருணை என்பதை புரிந்துகொண்டார். 

இந்த நேரத்தில், "லியோன்ஸ்" நகரிலிருந்து "மிலன்" நகருக்கு பயணிக்கும் ஒரு குடும்பத்தில் கொட்டலேங்கோ கலந்து கொண்டார். கர்ப்பிணித் தாய் ஒருவர், உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்த காரணத்தாலும், அவருக்கு காசநோய் இருந்ததாலும், மாகியோர் மருத்துவமனையில் அவர் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை. அவர் காய்ச்சலால் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்ததால் மகப்பேறு மருத்துவமனைக்குச் செல்லவும் முடியவில்லை. மேலும் நோய்த்தொற்று ஏற்படக்கூடிய எவரையும் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்க விதிமுறைகள் தடை விதித்தன. மரண தருவாயிலிருந்த அந்த தாய்க்கு கொட்டலேங்கோ இறுதி அருட்சாதனங்களை வழங்கினார். மற்றும் பிறந்த அந்த குழந்தைக்கு, இறப்பதற்கு முன்பு திருமுழுக்கு அள்ளித்தார். மரித்துப்போன அந்த தாயின் மற்ற குழந்தைகளின் அழுகையும் அரற்றலும் நிறைந்த காட்சிகள், கொட்டலேங்கோவை வெகுவாக பாதித்தன. உடனடியாக சென்ற அவர், தனது உடை உட்பட தனக்குச் சொந்தமான அனைத்தையும் விற்று, இரண்டு அறைகளை வாடகைக்கு எடுத்தார். வயதான பக்கவாத நோயாளி ஒருவருக்கு இலவச தங்குமிடம் வழங்கினார். கி.பி. 1828ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 17ம் தேதி, அவர் தனது புதிய பணியைத் தொடங்கினார். மருத்துவமனைகளில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படாத மக்களுக்கு, நீண்ட காலத்திற்கு இந்த வளாகங்கள் விருந்தோம்பல் மையமாக மாறியது. நோய்வாய்ப்பட்டவர்களைப் பார்வையிட்ட பணக்கார விதவைப் பெண்ணான "மரியானா நாஸி" என்பவரின் வழிகாட்டுதலின் பேரில், அவருக்கு மருத்துவர் "லோரென்சோ கிரானெட்டி", மருந்தாளர் "பால் ராயல் ஆங்லெசியோ", மற்றும் "கருணையின் மகளிர்" அமைப்பின் பன்னிரண்டு பெண்கள் ஆகியோர் உதவி செய்தனர். 

கி.பி. 1831ம் ஆண்டில் காலரா நோய்த் தொற்று வெடித்தபோது, தொற்று பயம் காரணமாக முன்னெச்சரிக்கையாக இவரது சிறிய மருத்துவமனை அதிகாரிகளால் மூடப்பட்டது. கொட்டலேங்கோ நகரின் புறநகரில் உள்ள "வால்டோக்கோ" எனும் இடத்தில் ஒரு வீட்டை வாங்கி, இரண்டு கன்னியாஸ்திரிகள் மற்றும் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு நோயாளியுடன் அங்கு இடம் பெயர்ந்தார். இது "தெய்வீக உறுதியின் சிறு இல்லம்" அமைப்பின் தொடக்கமாகும். "காவலியர் ஃபெர்ரெரோ" என்பவர் உள்ளிட்ட பல பயனாளிகளின் தாராள மனப்பான்மை காரணமாக, அவரால் விரைவில் ஒரு அனாதை இல்லத்தை நிறுவ முடிந்தது. 

அவர், பல்வேறு துறவு மடங்கள், பள்ளிகள், குருக்களின் சமூகங்கள் சகோதரர்களின் சமூகங்கள் மற்றும் பொதுநிலை தன்னார்வலர்களின் குழுக்களை நிறுவினார். அவரது தொண்டு மரபு, இன்று டுரின் நகரின் மையத்தில், சுவிசேஷ வழியில் பிறரை நேசிப்பதும் சேவை செய்வதும் என்ன என்பதற்கான அடையாளமாக உள்ளது. 

இன்றும் கொட்டலேங்கோ அருட்தந்தையர், சகோதரிகள் மற்றும் சகோதரர்கள், ஏழை எளிய மக்களிடம் கடவுளின் அன்பைத் தொடர்புகொள்வதில் கவனம் செலுத்தும் செயல்களில் ஒன்றாக இணைந்து செயல்படுகிறார்கள். இந்த அமைப்புகள், இன்று உலகம் முழுவதுமுள்ள ஈக்வடார், இந்தியா, இத்தாலி, கென்யா சுவிட்சர்லாந்து தான்சானியா, மற்றும் அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளில் பரவியுள்ளன. 

கொட்டலேங்கோ தனது நோயாளிகளுக்கு உதவும்போது டைபாய்டு நோயால் பாதிக்கப்பட்டு, கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 30ம் தேதி, வடமேற்கு இத்தாலியின் "பீட்மாண்ட்" பிராந்தியத்திலுள்ள "சியரி" நகரில் மரித்தார். 

புனித ஜோசப் பெனடிக்ட் கொட்டலேங்கோவின் பங்கு ஆலயம் "டஸ்கனியின் மத்திய இத்தாலிய பிராந்தியமான", "க்ரோசெட்டோ" நகரில் அமைந்துள்ளது.

____________________

       English 🇳🇿

-------------------------------- 

Saint of the Day 

(April 30) 

✠ St. Joseph Benedict Cottolengo ✠ 

Confessor, and Founder: 

Born: May 3, 1786

Bra, Province of Cuneo, Piedmont, Kingdom of Sardinia 

Died: April 30, 1842 (Aged 55)

Chieri, Province of Turin, Piedmont, Kingdom of Sardinia (Now Italy) 

Venerated in: Roman Catholic Church 

Beatified: April 29, 1917

Pope Benedict XV 

Canonized: March 19, 1934

Pope Pius XI 

Feast: April 30 

Giuseppe Benedetto Cottolengo or Joseph Benedict Cottolengo was the founder of the "Little House of Divine Providence" and is a saint of the Roman Catholic Church. 

Biographical selection:

Born in 1786 at Bra, near Turin, Italy, he studied in the Turin seminary and was ordained in 1811. He was the parish priest in Bra and Corneliano, and then became a canon of the Church of the Trinity in Turin. 

One night he was called to the bed of a poor sick woman who died from the lack of proper medical facilities. This incident moved him deeply. In 1827 he opened a small shelter for the Turin sick, which became a hospital. When cholera broke out in 1831, he moved the hospital to the outskirts of the city at Valdocco and called it the Little House of Divine Providence (Piccola Casa). The hospital grew and his activities expanded to assist the aged, deaf, blind, crippled, insane, and wayward girls, the poor, and needy of all types. His Piccola Casa became a great medical institution. 

He died of typhus at Chieri, Italy, in 1842, and was canonized in 1934. 

Comments:

I visited the house of St. Joseph Benedict Cottolengo and saw the room where Our Lady used to appear to him. I also visited the House of Divine Providence, which is really a city of suffering and pain. There, all kinds of sick persons are received and all are well treated. I remember being touched seeing the section for epileptics. The charity of the Church in ministering to those poor persons is particularly expressive of how seriously she considers each one of her children and how far she goes to care for them. St. Joseph Benedict Cottolengo founded many congregations – 14 in all – some to care for the sick in his Piccola Casa, and some contemplative communities to assist the others by their prayer. 

Along with his great charity, the main characteristic of St. Cottolengo was his confidence in Divine Providence. He would never go to sleep having money in any drawer of his institution. If he had insomnia, he would think: “Somewhere, someone kept some money.” So, he would wake up and look for the money. When he found it, he would go out into the streets and give it to the first needy person he would find. Then, he would return and sleep well. He did this because Our Lady did not want him to have any money in the house for the next day; if there were, he could not sleep. 

Someone once said to me that St. John Bosco told St. Cottolengo: “If Your Reverence does not know who to give the money to, give it to me and I will keep it.” I don’t know whether this is a true anecdote or not. If it is true, it reveals a beautiful antinomy in the ways God-oriented two great saints living close to each other, demanding from one a form of perfection that He did not ask of the other. But what is certainly true is that although God asked St. Benedict Cottolengo not to keep any money, the funds were never lacking for him to accomplish the work God asked him to do. 

This extreme confidence in Divine Providence is very impressive. Our Lady responded to it with extreme generosity, giving not only the means to conserve what St. Cottolengo had founded, but to greatly expand his work to the point that it became a great institution. 

This extreme confidence inspires us to practice similar confidence, which sometimes we need to have. In the cause of the Counter-Revolution, sometimes we are asked to have the confidence to do things that appear to be absurd. When Our Lady asks this of us, we should go forward with the certainty that she will help us reach the desired goal. This is the opposite of the present-day Naturalism that dictates we must have sufficient funds before doing anything for Our Lady or giving any donation to her cause. 

This Naturalism can be reflected in the political sphere. With regard to the great efforts for the Catholic cause, one could be tempted to only risk what is proportional to his natural means, without considering that the supernatural normally allows a man to reach much higher and further than he can naturally grasp. 

Obviously, in such enterprises, one must have discernment and certain criteria to know when it is really Our Lady asking us to exercise this kind of extreme confidence that St. Benedict Cottolengo had. I don’t believe, for example, that normally speaking, we should refuse to sleep if we have some money saved. It seems very justifiable and a factor for tranquillity to have some means put aside to continue our fight for the Catholic cause. But on those occasions when we discern that Our Lady is demanding this heroic confidence from us, we should practice it following a good example of St. Joseph Benedict Cottolengo. 

__________________

    Franch 🇫🇷

-------------------------

Saint du jour 

(30 avril) 

✠ Saint Joseph Benoît Cottolengo ✠ 

Confesseur et fondateur: 

Née: 3 mai, 1786

Bra, Province de Cuneo, Piémont, Royaume de Sardaigne 

Décès: 30 avril 1842 (55 ans)

Chieri, Province de Turin, Piémont, Royaume de Sardaigne (aujourd'hui l'Italie) 

Vénéré dans: l'Église catholique romaine 

Béatifié: 29 avril 1917

Pape Benoît XV 

Canonisé: 19 mars 1934

Pape Pie XI 

Fête: 30 avril 

Giuseppe Benedetto Cottolengo ou Joseph Benedict Cottolengo a été le fondateur de la "Petite Maison de la Divine Providence" et est un saint de l'Église catholique romaine. 

Sélection biographique:

Né en 1786 à Bra, près de Turin, en Italie, il étudia au séminaire de Turin et fut ordonné en 1811. Il fut curé de la paroisse de Bra et Corneliano, puis devint chanoine de l'Église de la Trinité de Turin. 

Une nuit, il a été appelé au lit d'une pauvre femme malade décédée faute d'installations médicales adéquates. Cet incident l'a profondément ému. En 1827, il ouvrit un petit refuge pour les malades de Turin, qui devint un hôpital. Lorsque le choléra a éclaté en 1831, il a déplacé l'hôpital à la périphérie de la ville de Valdocco et l'a appelé la Petite Maison de la Divine Providence (Piccola Casa). L'hôpital a grandi et ses activités se sont développées pour aider les filles âgées, sourdes, aveugles, estropiées, folles et capricieuses, les pauvres et les nécessiteux de tous types. Sa Piccola Casa est devenue une grande institution médicale. 

Il mourut du typhus à Chieri, en Italie, en 1842, et fut canonisé en 1934. 

Commentaires:

J'ai visité la maison de Saint-Joseph Benoît Cottolengo et j'ai vu la pièce où Notre-Dame lui apparaissait. J'ai également visité la Maison de la Divine Providence, qui est vraiment une ville de souffrance et de douleur. Là, toutes sortes de malades sont accueillis et tous sont bien traités. Je me souviens avoir été touché en voyant la section sur les épileptiques. La charité de l'Église dans son ministère auprès de ces pauvres est particulièrement révélatrice du sérieux qu'elle considère chacun de ses enfants et de la mesure dans laquelle elle va pour s'occuper d'eux. Saint Joseph Benoît Cottolengo a fondé de nombreuses congrégations - 14 en tout - certaines pour soigner les malades dans sa Piccola Casa, et certaines communautés contemplatives pour aider les autres par leur prière. 

Avec sa grande charité, la principale caractéristique de saint Cottolengo était sa confiance en la Divine Providence. Il ne s'endormirait jamais avec de l'argent dans aucun tiroir de son institution. S'il souffrait d'insomnie, il pensait: «Quelque part, quelqu'un a gardé de l'argent.» Alors, il se réveillait et cherchait l'argent. Quand il le trouvait, il sortait dans la rue et le donnait à la première personne dans le besoin qu'il trouverait. Ensuite, il revenait et dormait bien. Il a fait cela parce que Notre-Dame ne voulait pas qu'il ait d'argent dans la maison pour le lendemain; s'il y en avait, il ne pourrait pas dormir. 

Quelqu'un m'a dit un jour que saint Jean Bosco avait dit à saint Cottolengo: «Si Votre Révérence ne sait pas à qui donner l'argent, donnez-le-moi et je le garderai.» Je ne sais pas si c'est une vraie anecdote ou non. Si c'est vrai, cela révèle une belle antinomie dans la manière dont Dieu a orienté deux grands saints vivant près l'un de l'autre, exigeant de l'un une forme de perfection qu'Il ne demandait pas à l'autre. Mais ce qui est certainement vrai, c'est que bien que Dieu ait demandé à saint Benoît Cottolengo de ne pas garder d'argent, les fonds ne lui ont jamais manqué pour accomplir le travail que Dieu lui a demandé de faire. 

Cette extrême confiance en la Divine Providence est très impressionnante. Notre Dame y répondit avec une extrême générosité, donnant non seulement les moyens de conserver ce que saint Cottolengo avait fondé, mais d'élargir considérablement son œuvre au point qu'elle devint une grande institution. 

Cette confiance extrême nous incite à pratiquer une confiance similaire, que nous devons parfois avoir. Dans la cause de la contre-révolution, on nous demande parfois d'avoir la confiance nécessaire pour faire des choses qui semblent absurdes. Lorsque Notre-Dame nous le demande, nous devons aller de l'avant avec la certitude qu'elle nous aidera à atteindre le but souhaité. C'est le contraire du naturalisme actuel qui nous oblige à disposer de fonds suffisants avant de faire quoi que ce soit pour Notre-Dame ou de faire un don à sa cause. 

Ce naturalisme peut se refléter dans la sphère politique. En ce qui concerne les grands efforts pour la cause catholique, on pourrait être tenté de ne risquer que ce qui est proportionnel à ses moyens naturels, sans considérer que le surnaturel permet normalement à un homme d'atteindre beaucoup plus haut et plus loin qu'il ne peut naturellement saisir. 

Evidemment, dans de telles entreprises, il faut avoir du discernement et certains critères pour savoir quand c'est vraiment Notre-Dame qui nous demande d'exercer ce genre de confiance extrême qu'avait saint Benoît Cottolengo. Je ne pense pas, par exemple, que normalement, nous devrions refuser de dormir si nous avons de l’argent économisé. Il semble tout à fait justifié et facteur de tranquillité de disposer de quelques moyens pour continuer notre combat pour la cause catholique. Mais en ces occasions où nous discernons que Notre-Dame nous réclame cette héroïque confiance, nous devons la pratiquer en suivant un bon exemple de saint Joseph Benoît Cottolengo.