Saint of the Day 02/July

Saint of the Day

July 02

✠ St. Otto Of Bamberg ✠

Otto, born into the noble though impoverished family of Mistelbach in Swabia, was a model of diplomacy in the service of God’s interests.

Ordained a priest while still young, he entered the service of Emperor Henry IV and ultimately was appointed chancellor.

In the conflicts over investitures between Henry IV and Pope St. Gregory VII, which ended in excommunication for the Emperor, the noble cleric was caught between two masters.

However, Otto navigated the prickly situation admirably upholding the sovereign in all he could, but refusing to approve his schism and his other crimes, laboring to bring him to repentance and submission.

When the Emperor nominated him Bishop of Bamberg in 1102, Otto refused to be consecrated by a schismatic bishop and traveled to Rome instead where he was consecrated by Pope Paschal II himself.

Under Henry V who began to follow in his rebellious father’s footsteps, Otto worked to heal the fresh breach with the Holy See and the consequent damages.

Enjoying the trust and respect of both parties, and amid his political activities, he managed his episcopal see admirably, established many monasteries and religious foundations, all the while leading an exemplary personal life.

For about a year he answered the call from Boleslaus III of Poland who conquered part of Pomerania, which region was still steeped in paganism. With a number of priests and catechists, Otto launched an evangelizing effort which initially garnered 20,000 converts for the Faith.

Appointing clergy to continue his work, he returned to Bamberg, but a few towns having reverted to paganism, Otto again traveled to Pomerania in 1128. With his inspiring speech, he won over all the nobles of the land, reaching remote regions with the message of the Gospel. He finally was able to establish an ecclesiastical see in the area. In his missionary travels he was said to have performed miracles.

In the papal schism of 1130-31 the pious, active, clever bishop tried to remain neutral, stayed out of political turmoil, and died greatly esteemed by Emperor Lothair and his princes.

Otto was canonized fifty years after his death in 1139.

இன்றைய புனிதர்

✠ பாம்பெர்க்கின் தூய ஓட்டோ ✠

ஜூலை 02

பிறப்பிடம் : ஜெர்மனி
நினைவு நாள் : ஜூலை 02
அமைதியை நிலைநாட்ட
பாம்பெர்க்கின் ஆயர் மற்றும் வெறிநாய்கடி நோய் குணமாக்குபவர்

ஏறத்தாள 1062 ஆம் ஆண்டு ஜெர்மனி நாட்டில் பிறந்த உயர்குடி மகனான ஓட்டோ என்பவர் கல்வி பயின்று இளம் வயதிலேயே ஒரு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். போலந்து நாட்டின் விலாடிஸ்லா மாநிலத்தின் குருநில மன்னருக்கு சில ஆண்டுகள் ஆன்ம ஆலோசகராக இருந்தபின்னர் 4 ஆம் ஹென்றி அரசரின் கீழ் 11 ஆண்டுகள் அறிவியல் ஆலோசகராக பணியாற்றினார்.

இதற்கிடையில், ஆயர்களை நியமனம் செய்வதில், யாருக்கு அதிகாரம் உண்டு என்ற கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டு, திருச்சபையில் பதவியைத் தவறாகப் பயன்படுத்துதல், கையூட்டு பெறுதல் போன்ற நிகழ்வுகள் அடிக்கடி ஏற்பட்டன. இதைச் சரிசெய்ய நினைத்த திருத்தந்தை (போப்) ஆயர்களை திருநிலைப்படுத்தும் அதிகாரம் தனக்கு மட்டுமே உண்டு என்று அறிவித்தார். ஆனால் ஹென்றி அரசர் இதற்கு எதிராக கிளர்ந்தெழுந்தார். அவர் ஒரு எதிர் திருத்தந்தையை ஏற்படுத்தி ஓட்டோவை பாம்பெர்க்கின் ஆயராக நியமித்தார்.

ஓட்டோ ஆயர்,  ஹென்றி அரசருக்கு நம்பிக்கைக்குரியவராக இருந்தாலும், திருச்சபைக்கும் பற்றுறுதி உள்ளவராக இருந்து வந்தார். இது இவரை ஒரு தர்மசங்கடமான மற்றும் ஆபத்தான நிலைக்குத் தள்ளியது.

அறிவார்ந்த பேச்சுவார்த்தை :
பல ஆண்டுகளாக ஹென்றிக்கும் திருத்தந்தைக்கும் இடையே அமைதிக்கான பேச்சுவார்த்தை நிகழ்த்தினார். இருதரப்பினரும் இவரது நேர்மையையும் அடக்கத்தையும் மதித்தனர். மேலும் தன்னுடைய மறைமாவட்டத்திற்காக உழைப்பதிலும், ஆலயங்கள் கட்டுவதிலும், கல்வி மேம்பாட்டுக்காகவும், சபைகள் நிறுவுவதிலும் தமது மக்களின் நன்மதிப்பைப் பெறுவதற்காகவும் உழைத்தார். 1124 ஆம் ஆண்டு, போலிஸ்லாஸ் 3 என்ற போலந்தின் சிற்றரசரின் வேண்டுதல்படி, தன்னுடன் சில குருக்களை அழைத்துக் கொண்டு பொமிரானியாவுக்கு ஓட்டோ பயணமானார். அவரது உறுதியான ஆனால் கண்ணியமான நடைமுறைகளும், ஊக்கமூட்டும் மறையுரைகளும் ஒரே ஆண்டில் ஏறத்தாள 20,000 பேர் மனம் மாற்றம் பெறக் காரணமாயிருந்தன. மேலும் இவர் 11 ஆலயங்களை நிறுவினார். கடவுளுக்கும் தமது மக்களுக்கும் சேவைபுரியும் ஒரு உண்மையான ஊழியரான ஓட்டோ, தனது மறைமாவட்டத்தில் தம் இறுதிநாட்களை செலவிட்டார். போமிரேனியாவின் திருத்தூதர் என்று அழைக்கப்பட்ட இவர் 1189 ஆம் ஆண்டு புனிதராக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார்.

இவரது அடிச்சுவற்றில் :
பொதுவான அமைதியை நிலைநாட்டுவதற்கும், திருச்சபைக்கு பற்றுறுதியையும் அரசருக்கு நம்பிக்கையையும் ஏற்படுத்துவதற்கும் ஓட்டோ ஒரு நடுநிலையான போக்கைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டியதாயிற்று.
இன்றைய நாட்களில் அமைதியை நிலைநாட்டுவது ஒரு உணர்ச்சி பூர்வமான கடின வேலையாகும். ஆங்சானின் மகள் ஆங்சான் சூயுகிஇ என்பவர் பர்மாவின் விடுதலை வீரர், 1947 ஆம் ஆண்டு நாட்டு விடுதலைக்காக உயிர் நீத்தவர். 1988 ஆம் ஆண்டு ஒரு கொடூரமான இராணுவ ஆட்சியை எதிர்த்து விடுதலைக்காக போரிட்டபோது, சூயுகிஇ குடியரசுக் கட்சிக்கு தலைமை ஏற்று, போராடும் கட்சிகளை ஒன்றுபடுத்தி சமாதானம் செய்து வைத்தார்.
காந்தியும் சூயூசிஇவின் தந்தையும் இவரைக் கவர்ந்தனர்.

அஹிம்சை மீது ஈடுபாடு
மனித உரிமை மீது அçசாத நம்பிக்கை
தலைமைப் பண்பு ஒரு கடமை என்பதை உணர்வது இவனது கட்சி தேர்தலில் வெற்றி பெற்றாலும், அரசு அந்த வெற்றியை நிராகரித்தது.
சூயுகிஇ நாட்டை விட்டு வெளியேற மறுத்தார். ஆறு ஆண்டுகளாக வீட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அவர் 1991 இல் அமைதிக்கான நோபர் பரிசு பெற்றபோது அவரது மகன் அதைப்பெற வேண்டியதாயிற்று.
உண்மையான தலைவராக மாறுவதற்கு நாம் முக்கிய பொறுப்புக்களில் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்னும் கருத்தை ஆங்சான் சூயுகிஇ நினைவுறுத்துகிறார்.

Saint du jour

02 juillet

✠ Saint Otto de Bamberg ✠

Otto, né dans la famille noble mais appauvrie de Mistelbach en Souabe, était un modèle de diplomatie au service des intérêts de Dieu.

Ordonné prêtre alors qu'il était encore jeune, il entra au service de l'empereur Henri IV et fut finalement nommé chancelier.

Dans les conflits d'investiture entre Henri IV et le pape saint Grégoire VII, qui se soldèrent par l'excommunication de l'empereur, le noble clerc fut pris entre deux maîtres.

Cependant, Otton a navigué dans la situation épineuse en soutenant admirablement le souverain dans tout ce qu'il pouvait, mais en refusant d'approuver son schisme et ses autres crimes, s'efforçant de l'amener au repentir et à la soumission.

Lorsque l'empereur le nomma évêque de Bamberg en 1102, Otton refusa d'être consacré par un évêque schismatique et se rendit à Rome où il fut consacré par le pape Pascal II lui-même.

Sous Henri V qui a commencé à suivre les traces de son père rebelle, Otton s'est efforcé de réparer la nouvelle brèche avec le Saint-Siège et les dommages qui en ont résulté.

Jouissant de la confiance et du respect des deux parties, et au milieu de ses activités politiques, il gère admirablement son siège épiscopal, établit de nombreux monastères et fondations religieuses, tout en menant une vie personnelle exemplaire.

Pendant environ un an, il répond à l'appel de Boleslas III de Pologne qui conquiert une partie de la Poméranie, région encore imprégnée de paganisme.  Avec un certain nombre de prêtres et de catéchistes, Otto a lancé un effort d'évangélisation qui a d'abord recueilli 20 000 convertis à la Foi.

Nommant le clergé pour continuer son travail, il retourna à Bamberg, mais quelques villes étant revenues au paganisme, Otto se rendit à nouveau en Poméranie en 1128. Avec son discours inspirant, il conquit tous les nobles du pays, atteignant des régions  de l'Evangile.  Il put enfin établir un siège ecclésiastique dans la région.  Au cours de ses voyages missionnaires, il aurait accompli des miracles.

Lors du schisme papal de 1130-1131, l'évêque pieux, actif et intelligent tenta de rester neutre, resta à l'écart des troubles politiques et mourut en grande estime de l'empereur Lothaire et de ses princes.

Otton fut canonisé cinquante ans après sa mort en 1139.