Saint of the Day 04/March

-----------------------

இன்றைய புனிதர் 

நினைவுத் திருநாள்: மார்ச் 4 

✠ போலந்து நாட்டு புனிதர் கசிமீர் ✠ 

போலந்து இளவரசர், ஒப்புரவாளர்: 

பிறப்பு: அக்டோபர் 3, 1458

வாவெல், க்ரகோவ், போலந்து அரசு 

இறப்பு: மார்ச் 4, 1484 (வயது 25)

க்ரோட்னோ, லித்துவானிய பிரபுக்கள் மாளிகை 

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை 

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1602

திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமென்ட் 

பாதுகாவல்: லித்துவானியா, போலந்து, ரஷியா 

"கசிமீர் ஜகியல்லோன்" என்ற முழுப்பெயர் கொண்ட போலந்து நாட்டு புனிதர் கசிமீர், போலந்து நாட்டின் இளவரசரும், லித்துவானிய பிரபுவும் ஆவார். 

இவர், போலந்து அரசரும், லித்துவானியா கோமகனுமான  "நான்காம் கசிமீரி'ன்"  குழந்தை ஆவார். இவருடைய தாயார், ஹங்கேரியின் அரசியான “எலிசபெத் ஹப்ஸ்பர்க்” ஆவார். இவருடைய பெற்றோரின் மூன்று குழந்தைகளில், இவர் இரண்டாவது குழந்தையாக பிறந்தார். அரசி எலிசபெத், பிள்ளைகளின் வளர்ப்பில் ஆர்வம் காட்டிய ஒரு அன்பான தாயாக இருந்தார். 

தமது ஒன்பது வயதிலிருந்தே, கசிமீரும் அவரது சகோதரரான “விளாடிஸ்லாஸ்” இருவரும் போலிஷ் மத குருவான "ஜான் ட்ளுகோஸ்" என்பவரிடம் கல்வி கற்றனர். இவரும் இவரது சகோதரர்களும் இலத்தீன், ஜெர்மன், சட்டம், சரித்திரம், அணியிலக்கணம் மற்றும் பண்டைய இலக்கியம் ஆகியன கற்றனர். அவர் நெறிமுறைகள், அறநெறி மற்றும் சமய பக்தி ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் ஒரு கடுமையும் கண்டிப்புமான, மற்றும் பழமைவாத ஆசிரியராக இருந்தார். இளவரசர்கள் இருவரும், தங்கள் தந்தையால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட உடல் ரீதியான தண்டனைக்கும் உட்பட்டனர். கி.பி. 1469ம் ஆண்டு, போலந்துக்குத் திரும்பும் தன் தந்தைக்கு வாழ்த்துக்களை வழங்குவதற்கு கசிமீர் ஆற்றிய உரையிலிருந்து அவரது நாவன்மையை கண்டு, "ஜான் ட்ளுகோஸ்" வியந்தார். கசிமீர், பெரும் கல்வியாளரும் ராஜதந்திரியுமான "ஜோஹன்னாஸ்"  என்பவரிடமும் கல்வி கற்றார். 

கி.பி. 1471ம் ஆண்டு, இவரது மூத்த சகோதரர் "விளாடிஸ்லாஸ்"  "போஹெமியா" அரசராக தேர்வு செய்யப்பட்டார். ஆகவே, தமது பதின்மூன்று வயதில் கசிமிர், விளாடிஸ்லாஸின் வெளிப்படையான வாரிசானார். ஆனால், பொஹேமிய பிரபுக்கள் சிலர் விளாடிஸ்லாஸுக்கு எதிராக "மத்தியாஸ் கொர்வினஸ்"  என்பவரை ஆதரித்தனர். இதற்கு மாறாக வேறு சில பொஹேமிய பிரபுக்கள் இரகசியமாக அவரை எதிர்த்தனர். இதனால் அரசர் 4ம் கசிமீர் விளாடிஸ்லாஸுக்கு பதிலாக கசிமீரை ஹங்கேரி நாட்டுக்கு அரசனாக முடிசூட்ட முடிவு செய்தார். 

இவரது மூத்த சகோதரர் இரண்டாம் விளாடிஸ்லாஸ் பொஹேமியா நாட்டை ஆள, கசிமிர் போலந்து மற்றும் லித்துவானியா நாடுகளின் வெளிப்படையான வாரிசானார். 

இதனால் இவருக்கு எதிராக மத்தியாஸ் கோர்வினஸ் செயல்பட்டான். ஏனென்றால், தானும் அரசராக வேண்டுமென்று மத்தியாஸ் ஆசை கொண்டான். இவன் கசிமீர் அரசராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நாளிலிருந்தே மிகவும் தொல்லை கொடுத்துக்கொண்டே இருந்தான். அவர் செய்த அனைத்துப் பணிகளுக்கும் தடைவிதித்துக் கொண்டே எதையும் செய்யவிடாமல் தடுத்தான். இதனால் ஒரு பக்கம் கசிமீர் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார். 

வரும் தடைகள் அனைத்திற்கும் கடவுளுக்கு நன்றி கூறிக்கொண்டே இருந்தார். அரசர் பதவியிலிருந்து விலகிச் சென்று, இறைவனை பிடித்துகொள்ள கடவுள் செய்யும் உதவிகளை நினைத்து, இடைவிடாது இறைவேண்டல் செய்து நன்றி கூறினார். 

கி.பி. 1481ம் ஆண்டு, இவர் பேரரசர் மூன்றாம் ஃபிரடெரிக்கின் மகளான “குனிகுண்டை”  இளவரசர் கசிமீருக்கு திருமணம் செய்துவைக்க இவரது தந்தையார் முயன்றார். திருமண வாழ்க்கையையும் பாலியல் உறவுகளையும் வெறுத்துவந்த இளவரசர் கசிமீர், அடிக்கடி நடந்த இதுபோன்ற திருமண ஏற்பாடுகளை நிராகரித்தார். திருமணத்திற்கு பதிலாக கற்பு என்னும் வார்த்தைப்ப்பாட்டை எடுத்துகொண்டார். தாம் தமது மரணத்தை நெருங்குவதை இவர் உணர்ந்திருந்தார். இவர் லிட்டவுனிலிருந்த வில்னா என்ற ஊரிலிருந்த கல்லூரியில் அமைந்திருந்த பேராலயத்தில் தனது இறுதி நாட்களைக் கழித்தார். 

இவர் இறந்த பிறகு அங்கேதான் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். சில ஆண்டுகள் கழித்து இவரின் உடல் வில்னாவில் உள்ள செயிண்ட் பீட்டர் பவுல் பேராலயத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. 

இவர், தான் இறக்கும் வரை கிறிஸ்தவப் புண்ணியங்களில் சிறப்பாக, கற்பு நெறியிலும், ஏழை எளியவர்க்கு இரங்கி அன்பு செய்வதிலும் சிறந்து விளங்கினார். திருமறையைப் பரப்புவதில் ஆர்வமிக்கவராய் திகழ்ந்தார். தூய நற்கருணைமீது பக்தியும், கன்னிமரியின்மீது பற்றுதலும் கொண்டு வாழ்ந்தார்.

______________

       English 🇳🇿

--------------

Saint of the Day 

Feast day: March 4 

✠ St. Casimir of Poland ✠ 

Prince of the Kingdom of Poland and Confessor: 

Born: October 3, 1458

Wawel, Kraków, Kingdom of Poland 

Died: March 4, 1484 (Aged 25)

Hrodna, Grand Duchy of Lithuania 

Venerated in: Roman Catholic Church 

Canonized: 1521 or 1602 AD

Pope Leo X or Pope Clement VIII 

Major shrine:

Chapel of Saint Casimir, Vilnius Cathedral

Church of St. Casimir, Vilnius 

Patronage: Lithuania (1636), Lithuanian youth (1948) 

Saint Casimir Jagiellon was a prince of the Kingdom of Poland and of the Grand Duchy of Lithuania. The second oldest son of King Casimir IV, he was tutored by Johannes Longinus, a Polish chronicler, and diplomat. After his elder brother, Vladislaus was elected as King of Bohemia in 1471, Casimir became the heir apparent. At the age of 13, Casimir participated in the failed military campaign to install him as King of Hungary. He became known for his piousness, devotion to God, and generosity towards the sick and poor. He became ill (most likely with tuberculosis) and died at the age of 25. He was buried in Vilnius Cathedral and his cult grew. His canonization was initiated by his brother King Sigismund I the Old in 1514 and the tradition holds that he was canonized in 1521. 

Comments:

I would like to emphasize that St. Casimir lived in the royal court of his parents, Casimir IV the Great and Queen Elizabeth of Habsburg, to point out that he lived his life at court and became a saint there. 

Sometimes, because of a certain erroneous vision of sanctity, one is led to think that only persons in the religious life – priests, monks, and nuns – can become saints. According to this mentality, it is so rare for a layperson to become a saint that one who does so should be considered an exception to the rule, a kind of miracle. However, a lay saint is not an exception to the rule; it is the normal accomplishment of the plan of Divine Providence for laypersons. 

The fact that St. Casimir became a saint living in a royal court shows that the court was a place where one can live and be a saint. In this sense, it constitutes a kind of eulogy to the ambience in which he lived. This fact refutes the revolutionary propaganda that says that the courts were necessarily corrupt. Frequently, as we can verify on our calendar, there were saints who were kings and queens, saints who were princes and princesses, and saints who were nobles. Very often sanctity perfumed the courts. Therefore, those courts, instead of being seats of moral corruption and perdition, were often places where sanctity throve, flourished, and exerted a considerable influence. 

In this sense, the ambience of the court in many ways realized the ideal of Christian Civilization. What should an ideal court be in a Christian Civilization? The king is an earthly image of God, and his court should be an image of the heavenly court. In an ideal Catholic court, the saintly king would be surrounded by courtesans who should be images of the angels and saints before God thrice holy. Now, the fact that this ideal has been partially realized at certain times in history is something that should fill us with joy. These examples show that the Catholic courts were good, and they also demonstrate how revolutionary propaganda lies when it talks about the courts. 

Someone could object and say that in one thousand years of history, anyone can find anything to prove a thesis. Therefore, just because many saints can be found in the courts, this does not prove what I said 

I can answer this objection. First, the argument is not true. If it were true, we should have a proportional number of saints in the governments and representative houses of the liberal republican system. This system has been established almost everywhere since the American and French Revolutions – for more than 200 years. We do not find saints, however, flourishing in these political ambiences, but quite the opposite. 

Second, according to the laws of History, normally great virtue or great vice does not appear isolated. It appears, to use a metaphor, like a mountain peak on a whole chain of mountains. That means that if you have a saint in one place, surrounding him you normally have a number of people who are very good Catholics even though they are not saints, a greater number of upright people, and a multitude of just decent people. Sanctity is the greatest fruit of a whole social group that aspires to follow Our Lord Jesus Christ. Therefore, by showing that many saints existed in the Catholic courts of times past, we demonstrate that those ambiences were compatible with sanctity and good on many levels. So, the saints who lived in those courts were not just exceptional cases, but reflections of the whole. 

I think that St. Casimir is pleased that we are remembering these points about him. I hope and pray that from his heavenly throne he will protect us in our counter-revolutionary fight.

______________

       Franch 🇫🇷

--------------

Saint du jour 

Fête: 4 mars 

✠ Saint Casimir de Pologne ✠ 

Prince du Royaume de Pologne et confesseur: 

Née: 3 octobre, 1458

Wawel, Cracovie, Royaume de Pologne 

Décès: 4 mars 1484 (à l'âge de 25 ans)

Hrodna, Grand-Duché de Lituanie 

Vénéré dans: l'Église catholique romaine 

Canonisé: 1521 ou 1602 AD

Le pape Léon X ou le pape Clément VIII 

Sanctuaire majeur:

Chapelle de Saint Casimir, cathédrale de Vilnius

Église Saint-Casimir, Vilnius 

Patronage: Lituanie (1636), jeunesse lituanienne (1948) 

Saint Casimir Jagellon était un prince du Royaume de Pologne et du Grand-Duché de Lituanie.  Deuxième fils aîné du roi Casimir IV, il a été encadré par Johannes Longinus, chroniqueur et diplomate polonais.  Après que son frère aîné, Vladislaus fut élu roi de Bohême en 1471, Casimir devint l'héritier présumé.  À l'âge de 13 ans, Casimir a participé à l'échec de la campagne militaire pour l'installer comme roi de Hongrie.  Il est devenu connu pour sa piété, son dévouement à Dieu et sa générosité envers les malades et les pauvres.  Il tomba malade (très probablement avec la tuberculose) et mourut à l'âge de 25 ans. Il fut enterré dans la cathédrale de Vilnius et son culte grandit.  Sa canonisation a été initiée par son frère le roi Sigismond I l'Ancien en 1514 et la tradition veut qu'il ait été canonisé en 1521. 

Commentaires:

Je voudrais souligner que saint Casimir a vécu dans la cour royale de ses parents, Casimir IV le Grand et la reine Elizabeth de Habsbourg, pour souligner qu'il a vécu sa vie à la cour et y est devenu saint. 

Parfois, à cause d'une certaine vision erronée de la sainteté, on est amené à penser que seules les personnes de la vie religieuse - prêtres, moines et religieuses - peuvent devenir saints.  Selon cette mentalité, il est si rare pour un laïc de devenir saint que celui qui le fait devrait être considéré comme une exception à la règle, une sorte de miracle.  Cependant, un saint laïc ne fait pas exception à la règle;  c'est l'accomplissement normal du plan de la Divine Providence pour les laïcs. 

Le fait que saint Casimir soit devenu un saint vivant dans une cour royale montre que la cour était un endroit où l'on peut vivre et être saint.  En ce sens, il constitue une sorte d'éloge funèbre à l'ambiance dans laquelle il a vécu.  Ce fait réfute la propagande révolutionnaire qui dit que les tribunaux étaient nécessairement corrompus.  Souvent, comme nous pouvons le vérifier sur notre calendrier, il y avait des saints rois et reines, des saints princes et princesses, et des saints nobles.  Très souvent, la sainteté parfume les tribunaux.  Par conséquent, ces tribunaux, au lieu d'être des sièges de corruption morale et de perdition, étaient souvent des lieux où la sainteté prospérait, s'épanouissait et exerçait une influence considérable. 

En ce sens, l'ambiance de la cour a réalisé à bien des égards l'idéal de la civilisation chrétienne.  Que devrait être une cour idéale dans une civilisation chrétienne?  Le roi est une image terrestre de Dieu, et sa cour devrait être une image de la cour céleste.  Dans une cour catholique idéale, le saint roi serait entouré de courtisanes qui devraient être des images des anges et des saints devant Dieu trois fois saints.  Or, le fait que cet idéal ait été partiellement réalisé à certains moments de l'histoire est quelque chose qui devrait nous remplir de joie.  Ces exemples montrent que les tribunaux catholiques étaient bons, et ils démontrent également à quel point la propagande révolutionnaire ment quand elle parle des tribunaux. 

Quelqu'un pourrait objecter et dire qu'en mille ans d'histoire, n'importe qui peut trouver n'importe quoi pour prouver une thèse.  Par conséquent, juste parce que de nombreux saints peuvent être trouvés dans les tribunaux, cela ne prouve pas ce que j'ai dit 

Je peux répondre à cette objection.  Premièrement, l'argument n'est pas vrai.  Si c'était vrai, nous devrions avoir un nombre proportionnel de saints dans les gouvernements et les maisons représentatives du système républicain libéral.  Ce système a été mis en place un peu partout depuis les révolutions américaine et française - depuis plus de 200 ans.  Nous ne trouvons cependant pas de saints épanouis dans ces ambiances politiques, bien au contraire. 

Deuxièmement, selon les lois de l'Histoire, normalement la grande vertu ou le grand vice ne semblent pas isolés.  Il apparaît, pour utiliser une métaphore, comme un sommet de montagne sur toute une chaîne de montagnes.  Cela signifie que si vous avez un saint en un seul endroit, autour de lui, vous avez normalement un certain nombre de personnes qui sont de très bons catholiques même s'ils ne sont pas des saints, un plus grand nombre de personnes honnêtes et une multitude de personnes tout simplement honnêtes.  La sainteté est le plus grand fruit de tout un groupe social qui aspire à suivre Notre Seigneur Jésus-Christ.  Par conséquent, en montrant que de nombreux saints existaient dans les cours catholiques des temps passés, nous démontrons que ces ambiances étaient compatibles avec la sainteté et le bien à plusieurs niveaux.  Ainsi, les saints qui vivaient dans ces tribunaux n'étaient pas seulement des cas exceptionnels, mais des reflets de l'ensemble. 

Je pense que Saint Casimir est heureux que nous nous souvenions de ces points à son sujet.  J'espère et je prie pour que de son trône céleste il nous protège dans notre combat contre-révolutionnaire.