Saint of the Day 09/March

இன்றைய புனிதர் 

நினைவுத் திருவிழா: மார்ச் 9 

✠ போலோக்னா நகர் புனிதர் கேதரின் ✠ 

மறைப்பணியாளர்/ அருட்கன்னியர்: 

பிறப்பு: செப்டம்பர் 8, 1413

போலோக்னா, இத்தாலி 

இறப்பு: மார்ச் 9, 1463 (வயது 49)

போலோக்னா, இத்தாலி 

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை 

முக்திபேறு பட்டம்: 1524

திருத்தந்தை ஏழாம் கிளமென்ட் 

புனிதர் பட்டம்: மே 22, 1712

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் கிளமென்ட் 

பாதுகாவல்:

போலோக்னா சோதனைகளுக்கு எதிராக, கலைஞர்கள், உதாரண கலைகள் 

புனிதர் கேதரின், இத்தாலி நாட்டின் “எளிய கிளாரா” சபையைச் சேர்ந்த அருட்கன்னியரும், எழுத்தாளரும், ஆசிரியையும், கலைஞரும், ஆத்ம பலம் கொண்ட உள்ளுணர்வாளரும், புனிதருமாவார். 

வடக்கு இத்தாலியின் “எமிலியா ரோமாக்னா” மாகாணத்தின் தலைநகரும், பெரிய நகருமான போலோக்னா’வின் உயர்மட்ட குடும்பமொன்றினைச் சேர்ந்த கேதரினுடைய தந்தை, “பென்வெனுட்டா மம்மொலினி” ஆவார். இவர், பத்திரங்களுக்குச் சட்டபூர்வ அங்கீகாரமளிக்கும் சான்று அலுவலர் ஆவார். இவர், ஃபெர்ராரா மற்றும் மொடேனா”’ ஆகிய பெரு நிலங்களின் பிரபுவான “மூன்றாம் நிக்கோலோ டி எஸ்ட்” என்பவருடைய அரசவையில் பணியாற்றியவருமாவார். கேத்தரினின் தாயார் “ஜியோவன்னி விக்ரி” ஆவார். மூன்றாம் நிக்கொலோவின் அரண்மனையில் வளர்ந்த கேதரின், நிக்கொலோவின் மகளான “மார்கரிட்டாவின்” வாழ்நாள் சிநேகிதியானார். இக்காலகட்டத்தில், அங்கே எழுதவும் படிக்கவும் கற்றுக்கொண்ட இவர், வரைதல், சங்கீதம், பாடுதல் மற்றும் சாத்தியமான வெளிச்சம் ஆகியவற்றை கற்றார். 

கி.பி. 1426ம் ஆண்டு, மூன்றாம் நிக்கொலோவின் அரண்மனையை விட்டு வெளியேறிய கேதரின், உறுதிமொழி பிரமாணங்கள் எடுத்துக்கொள்ளாத, அகுஸ்தீனிய விதிகளை பின்பற்றும் ஒரு ஆன்மீக சமூகத்தில் இணைந்தார். கி.பி. 1431ம் வருடம், இச்சமூகத்தின் இல்லம், “கார்பஸ் டோமினியின் எளிய கிளாரா கான்வன்ட்” விதிமுறைகளை பின்பற்றும் அமைப்பாக மறு-சீரமைக்கப்பட்டது. 12 பெண்களுடன் தொடங்கப்பட்ட இவ்வமைப்பானது, நூற்றாண்டின் இறுதியில் 144 பெண்களின் அமைப்பாக வளர்ந்தது. 

ஃபெர்ராராவிலுள்ள “கார்பஸ் டோமினி” இல்லத்திலேயே தங்கியிருந்த கேதரின், புதுமுக பயிற்சி துறவியரின் தலைவராகவும் இருந்தார். யாருமில்லாமலேயே ரொட்டி சுடப்படும் அற்புதத்தை அனுபவித்த கேதரின், பலமுறை கிறிஸ்து இயேசு, அன்னை மரியாள் மற்றும் தூய சூசையப்பர் ஆகியோரின் அற்புத தரிசனம் கிட்டும் பாக்கியம் பெற்றார். நடக்க இருக்கும் முக்கிய சம்பவங்களை முன்னறிவிக்கும் அற்புத சக்தியும் பெற்றிருந்தார். கி.பி. 1453ம் ஆண்டு, “கான்ஸ்டண்டிநோபில்” வீழ்ச்சி, இவர் முன்னறிவித்ததேயாம். 

கி.பி. 1456ம் ஆண்டு, ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவியரும், போலோக்னா ஆளுநர்களும், போலோக்னாவில் “கார்பஸ் டோமினி” எனும் பெயரில் புதிதாய் நிறுவப்படும் கான்வென்ட் பள்ளிக்கு தலைமைப் பொறுப்பேற்க வருமாறு கேதரினை அழைத்தனர். பன்னிரெண்டு பெண் துறவியருடன் ஃபெர்ராராவை விட்டு கிளம்பிய கேதரின், தமது மரணம் வரை அங்கேயே இருந்தார். கி.பி. 1463ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், ஒன்பதாம் நாளன்று அவர் மரித்தபோது, அவர் பள்ளியின் கல்லறைத் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். பதினெட்டு நாட்கள் கழித்து, ஒரு இனிமையான நறுமணம் கல்லறையில் இருந்து வெளிப்பட்டது. அவரது உடல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டபோது, அது கெட்டுப்போகாமல் இருந்தது. போலோக்னாவில் உள்ள எளிய கிளாராக்களின் சிற்றாலயத்தில் மறு அடக்கம் செய்யப்பட்டது. 

புனிதர் கேதரின் எழுதிய “ஆன்மீக யுத்தத்துக்கு அவசியமான ஏழு ஆன்மீக ஆயுதங்கள்” உள்ளிட்ட அநேகம் ஆன்மீக இலக்கியங்கள் இன்றளவும் நடைமுறையில் உள்ளன. இவர் எழுதிய 2000க்கும் மேற்பட்ட, பல புதிய இலக்கிய படைப்புகள் சமீப காலங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, இத்தாலிய மொழியில் அச்சிடப்பட்டு போலாக்னாவில் வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

______________

       English 🇳🇿

--------------

Saint of the Day 

Feast day: March 09 

✠ St. Catherin of Bologna ✠ 

Religious; Virgin: 

Born: September 8, 1413

Bologna, Italy 

Died: March 9, 1463 (Aged 49)

Bologna, Italy 

Venerated in: Roman Catholic Church 

Beatified: 1524 AD

Pope Clement VII 

Canonized: May 22, 1712

Pope Clement XI 

Patronage: Bologna, Against temptations, Artists, Liberal arts 

Saint Catherine of Bologna was an Italian Poor Clare nun, writer, teacher, mystic, artist, and saint. 

The patron saint of artists and against temptations, Catherine de' Vigri was venerated for nearly three centuries in her native Bologna before being formally canonized, in 1712. Her feast day is 9 March. 

A fifteenth-century cloistered nun who lived and died in relative obscurity doesn’t seem the most obvious choice to be Patron Saint of Artists. Yet a closer look at the life of St. Catherine of Bologna shows that she is indeed a saint worthy to intercede for and inspire artists. Her creative spirit, talents, visions, and struggle with doubts make her a saint even modern-day artists can relate to. 

St. Catherine was born on Sept. 8, 1413, in Bologna, Italy to an aristocratic family. Her father, a diplomat to the Marquis of Ferrara, sent her to court when she was 11 to be a companion to the Marquis’ daughter, Princess Margarita. At the time, the city of Ferrara was becoming a cultural centre, and so the young girls had an excellent education in music, literature, painting, and dancing. Catherine particularly excelled at miniature painting, Latin, and the viola. 

When Margarita became engaged, she wanted Catherine to remain her companion, but Catherine felt called to the religious life. At 14, she became a Franciscan Tertiary, an order of laywomen who followed the ways of St. Francis. A few years later, dissension in the community-led Catherine and others to join the Poor Clares, a contemplative order founded by St. Francis and St. Clare of Assisi. 

In spite of her aristocratic background and education, Catherine willingly served in the more humble roles at the convent, including the laundress, baker, and caretaker to the animals. Late in her life, she obediently left her beloved Ferrara monastery to form a new convent in Bologna, where she served as abbess despite her desire for a less prominent role. 

She continued in her artistic pursuits, playing the viola (even on her deathbed), painting religious pictures (her painting of St. Ursula hangs today in a gallery in Venice), copying out and illuminating her breviary (once belonging to Pius IX and now on display at Oxford), and writing spiritual guides and poetry. 

Scholars and religious have shown a renewed interest in the guide she wrote for novices, The Seven Spiritual Weapons. One of the “weapons” she describes in that treatise might inspire Catholic artists today: in exhorting her sisters to trust in God, she tells them, “to believe that alone we will never be able to do something truly good.” 

Throughout her life, St. Catherine experienced mystical visions, which she documented in her treatise. She wrote that she had the ecstatic experience of having the baby Jesus placed in her arms by the Blessed Mother. She was also tormented by visions of the devil, but she was able to overcome these after many years of prayer. 

At age 49, she became gravely ill and died a few months later. As was the custom of the Poor Clares, she was buried without a coffin. She was exhumed 18 days later after visitors noticed a sweet smell coming from her grave and some experienced miracles. Her body was found to be flexible and uncorrupted. Six hundred years later, her body remains intact. Her skin has blackened from exposure to oil lamps and soot, but still, she sits, clothed in her nun’s robes, on a golden throne behind a glass case in the Church of the Saint in Bologna, resplendent in death as she would never have wanted to be in life. 

She was canonized in 1712 and her feast day is March 9. 

Pope Benedict spoke eloquently of this humble saint:

“From the distance of so many centuries, she is still very modern and speaks to our lives. She, like us, suffered temptations, she suffered the temptations of disbelief, of sensuality, of a difficult spiritual struggle. She felt forsaken by God, she found herself in the darkness of faith. Yet in all these situations she was always holding the Lord’s hand, she did not leave him, she did not abandon him. And walking hand in hand with the Lord, she walked on the right path and found the way of light.”

______________

       Franch 🇫🇷

--------------

Saint du jour 

Fête: 09 mars 

✠ Saint Catherine de Bologne ✠ 

Religieux; Vierge: 

Née: 8 septembre, 1413

Bologne, Italie 

Décès: 9 mars 1463 (49 ans)

Bologne, Italie 

Vénéré dans: l'Église catholique romaine 

Béatifié: 1524 AD

Pape Clément VII 

Canonisé: 22 mai 1712

Pape Clément XI 

Mécénat: Bologne, Contre les tentations, Artistes, Arts libéraux 

Sainte Catherine de Bologne était une pauvre religieuse italienne, écrivain, enseignant, mystique, artiste et saint. 

Patronne des artistes et contre les tentations, Catherine de 'Vigri a été vénérée pendant près de trois siècles dans sa Bologne natale avant d'être officiellement canonisée, en 1712. Sa fête est le 9 mars. 

Une religieuse cloîtrée du XVe siècle qui vécut et mourut dans une relative obscurité ne semble pas le choix le plus évident pour être la patronne des artistes. Pourtant, un examen plus attentif de la vie de sainte Catherine de Bologne montre qu'elle est en effet une sainte digne d'intercéder pour et d'inspirer les artistes. Son esprit créatif, ses talents, ses visions et sa lutte contre les doutes font d'elle une sainte à laquelle même les artistes modernes peuvent s'identifier. 

Sainte Catherine est née le 8 septembre 1413 à Bologne, en Italie, dans une famille aristocratique. Son père, diplomate du marquis de Ferrare, l’a envoyée au tribunal à l’âge de 11 ans pour être la compagne de la fille du marquis, la princesse Margarita. À l'époque, la ville de Ferrare devenait un centre culturel et les jeunes filles avaient donc une excellente éducation en musique, littérature, peinture et danse. Catherine excelle particulièrement dans la peinture miniature, le latin et l'alto. 

Quand Margarita s'est fiancée, elle a voulu que Catherine reste sa compagne, mais Catherine s'est sentie appelée à la vie religieuse. À 14 ans, elle devient Tertiaire franciscaine, un ordre de laïques qui suit les voies de saint François. Quelques années plus tard, des dissensions au sein de la communauté conduisirent Catherine et d'autres à rejoindre les Clarisses, un ordre contemplatif fondé par saint François et sainte Claire d'Assise. 

Malgré ses antécédents aristocratiques et son éducation, Catherine a volontairement occupé les rôles les plus humbles du couvent, y compris la blanchisseuse, la boulangère et la gardienne des animaux. Tard dans sa vie, elle quitta docilement son monastère bien-aimé de Ferrare pour former un nouveau couvent à Bologne, où elle servit d'abbesse malgré son désir d'un rôle moins important. 

Elle a poursuivi ses activités artistiques, jouant de l'alto (même sur son lit de mort), peignant des tableaux religieux (sa peinture de sainte Ursule est aujourd'hui suspendue dans une galerie de Venise), copiant et illuminant son bréviaire (appartenant autrefois à Pie IX et maintenant exposé à Oxford) et rédiger des guides spirituels et de la poésie. 

Les érudits et les religieux ont manifesté un intérêt renouvelé pour le guide qu'elle a écrit pour les novices, Les sept armes spirituelles. L'une des «armes» qu'elle décrit dans ce traité pourrait inspirer les artistes catholiques d'aujourd'hui: en exhortant ses sœurs à faire confiance à Dieu, leur dit-elle, «à croire que seules nous ne pourrons jamais faire quelque chose de vraiment bien». 

Tout au long de sa vie, Sainte Catherine a eu des visions mystiques, qu'elle a documentées dans son traité. Elle a écrit qu'elle a eu l'expérience extatique d'avoir l'enfant Jésus placé dans ses bras par la Sainte Mère. Elle était également tourmentée par des visions du diable, mais elle a pu les surmonter après de nombreuses années de prière. 

À 49 ans, elle est tombée gravement malade et est décédée quelques mois plus tard. Comme c'était la coutume des Clarisses, elle a été enterrée sans cercueil. Elle a été exhumée 18 jours plus tard après que les visiteurs ont remarqué une odeur douce provenant de sa tombe et des miracles expérimentés. Son corps s'est révélé flexible et non corrompu. Six cents ans plus tard, son corps reste intact. Sa peau a noirci à cause de l'exposition aux lampes à huile et à la suie, mais toujours, elle est assise, vêtue de sa robe de religieuse, sur un trône d'or derrière une vitrine dans l'église du Saint à Bologne, resplendissante dans la mort comme elle n'aurait jamais voulu être dans la vie. 

Elle a été canonisée en 1712 et sa fête est le 9 mars. 

Le pape Benoît XVI a parlé avec éloquence de cet humble saint:

«Au loin de tant de siècles, elle est toujours très moderne et parle de nos vies. Elle a, comme nous, souffert des tentations, elle a subi les tentations de l'incrédulité, de la sensualité, d'une lutte spirituelle difficile. Elle s'est sentie abandonnée par Dieu, elle s'est retrouvée dans les ténèbres de la foi. Pourtant, dans toutes ces situations, elle tenait toujours la main du Seigneur, elle ne l’a pas quitté, elle ne l’a pas abandonné. Et marchant main dans la main avec le Seigneur, elle a marché sur le droit chemin et a trouvé le chemin de la lumière.