Saint of the Day 11/March

இன்றைய புனிதர் 

நினைவுத் திருநாள்: மார்ச் 11 

✠ புனிதர் பெரிய கான்ஸ்டன்டைன் ✠ 

ரோமப்பேரரசின் 57வது பேரரசர்: 

பிறப்பு: ஃபெப்ரவரி 27, 272

நைஸ்ஸஸ், பெரிய மோஸியா, ரோமப்பேரரசு (தற்போதைய செர்பியா) 

இறப்பு: மே 22, 337 (வயது 65)

நிகொமேடியா, பித்தினியா, ரோமப்பேரரசு 

“முதலாம் கான்ஸ்டன்டைன்” என்று பொதுவாக அழைக்கப்படும் இவர், ரோமப்பேரரசின் 57வது ரோமப் பேரரசர் ஆவார். கி.பி. 324ம் ஆண்டுமுதல் 337ம் ஆண்டில் தாம் இறக்கும்வரை ஆட்சியில் இருந்த இவர், முதல் கிறிஸ்தவ ரோமப் பேரரசரானாவார். முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு ஆட்சியாளராக இருந்த கான்ஸ்டன்டைன், எப்போதும் ஒரு சர்ச்சைக்குரிய நபராகவே இருந்தார். கிறிஸ்துவ துன்புறுத்தல்களை நிறுத்துவதும் ரோம சாம்ராஜ்யத்தில் உள்ள மற்ற எல்லா மதங்களுடனும் கிறிஸ்தவர்களுடனும் கிறிஸ்தவத்தை சட்டப்பூர்வமாக்குவதற்குமான முதல் பேரரசராக கான்ஸ்டன்டைன் இருந்தார். 

கி.பி. 308 முதல் 324 வரை ஆட்சி செய்த ரோமப் பேரரசன் “லிசினியஸ்” என்பவரை பின்னாளில் போரிட்டு வெற்றிகொண்ட கான்ஸ்டன்டைன், முதலில் அவரை 313ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் சந்தித்து, “மிலன் பிரகடணம்” எனும் ஒப்பந்தத்தை செய்துகொண்டனர். இதன்படி, கிறிஸ்தவ மக்கள், அடக்குமுறை இல்லாமல் தமது விசுவாசத்தை பின்பற்ற அனுமதியளிக்கப்பட்டனர். கிறிஸ்தவ போதகம் செய்ததற்கான தண்டனைகள் இரத்து செய்யப்பட்டன. இதற்காக, பலர் மறைசாட்சியாக உயிர்த்தியாகம் செய்திருந்தனர். பறிமுதல் செய்யப்பட்ட திருச்சபையின் சொத்துக்கள் திருப்பித் தரப்பட்டன. கிறிஸ்தவம் மட்டுமல்லாது, பிற மத மக்களுக்கும் அவர்களது விசுவாசத்தை பின்பற்றும் சுதந்திரம் அளிக்கப்பட்டது. 

“பிளேவியஸ் வலேரியஸ் கான்ஸ்டன்ஷியஸ்” எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவரது தந்தையார், ஒரு ரோமன் இராணுவ அதிகாரியான “பிளேவியஸ் கான்ஸ்டன்ஷியஸ்” ஆவார். இவரது தாயாரான “புனிதர் ஹெலெனா” ஒரு கிரேக்க பெண்மணியாவார். “கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையும்” “ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபையும்” இவரை புனிதராகப் போற்றுகின்றன. 

ஆட்சி:

பேரரசர் கான்ஸ்டன்டைன் காலத்தில் ரோமானிய பேரரசின் பல நிர்வாக, நிதி, சமூக, மற்றும் இராணுவ சீர்திருத்தங்கள் இயற்றப்பட்டது. மேலும் அரசு, குடிமையில் மற்றும் இராணுவ அதிகாரங்கள் தனித்தனியே பிரித்து மறு சீரமைக்கப்பட்டது. மேலும் அப்போதே பணவீக்கத்தை கட்டுப்படுத்த சொலிடுஸ் என்ற ஒரு புதிய தங்க நாணயத்தை அறிமுகப்படுத்தினார். இது ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலாக பைசண்டைன் மற்றும் ஐரோப்பிய நாணயங்களின் பொதுவான நாணயமாக பயன்பட்டது. உள்நாட்டு அச்சுறுத்தல்கள் மற்றும் காட்டுமிராண்டிகளின் படையெடுப்புகளை எதிர்கொள்வதற்காக ரோமானிய இராணுவத்தில் தரவரிசை முறையில் வகைப்படுத்தி படைகளை பலப்படுத்தினர். கான்ஸ்டன்டைன் முந்தைய நூற்றாண்டின் உள்நாட்டு கலகத்தின் கைவிடப்பட்ட ரோமன் எல்லைகளை பழங்குடியினரிடமிருந்து வெற்றிகரமாக மீட்டார். கான்ஸ்டன்டைன் 324ல் பேரரசர்கள் மசேந்தியஸ் மற்றும் லிசினுஸ் ஆகியோருக்கு எதிரான உள்நாட்டு போர்களை வென்றதன் காரணமாக மேற்கு மற்றும் கிழக்கு ரோமின் ஒரே ஆட்சியாளரானார். 

கான்ஸ்டன்டைன் பண்டைக் கிரேக்கக் குடியேற்றமான பைசன்டியத்தை பேரரசின் தலைநகரமாக ஆக்கினார். அவர் காலத்தில் புதிய ரோம் என பெயரிடப்பட்ட இது பின்னர், அவர் பெயரால் கான்ஸ்டன்டினோப்பிள் என்று அழைக்கப்பட்டது. இது பைசன்டைன் பேரரசின் தலைநகரமாக ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நீடித்திருந்தது. இதன் காரணமாக, அவர் பைசண்டைன் பேரரசின் நிறுவனர் என்று அழைக்கபடுகின்றார். அவரது அரசு அவருக்கு பின் வந்தவர்களால் தழைத்தோங்கியது. 

அவர் மதச்சார்பற்ற ஆட்சியாளர்களின் ஒரு முன்மாதிரி மற்றும் சட்டப்பூர்வ பேரரசின் முன்னோடி என்று கூறப்பட்டார். ஆனால் சில விமர்சகர்கள் அவரை ஒரு கொடுங்கோல் அரசனாகவும் அவர் தன் ஆட்சியை தக்கவைத்து கொள்வதற்க்காக நடித்தார் என்றும் கூறுகின்றனர். 

மத கொள்கை:

கிறிஸ்தவம் வரலாற்றில் கான்ஸ்டன்டைன் - முதல் கிறிஸ்தவ பேரரசர் ஆவர். இயேசுவின் கல்லறை உள்ளதாக நம்பப்படும் ஜெருசலேம் நகரில் அவரது உத்தரவின் பேரில் புனித செபுல்ச்ரே திருச்சபை கட்டப்பட்டது. திருத்தந்தைகள் கான்ஸ்டன்டைன் மூலம் பெரிய அளவில் அதிகாரங்களைப் பெற்றனர். 

கடைசி காலம்:

கான்ஸ்டன்டைன் அவரது மரணத் தருவாயில் புனித அப்போஸ்தலர் தேவாலயம் அருகே ரகசியமாக கல்லறை கட்டி தயாராக வைக்க சொன்னார். அவரது மரணம் அவர் எதிர்பார்த்ததை விட விரைவிலேயே வந்தது. கி.பி. 337ம் ஆண்டு, ஈஸ்டர் விருந்திற்கு பின்னர் கான்ஸ்டன்டைன் தீவிரமாக நோய்வாய்ப்பட்டார். பின்னர் கான்ஸ்டான்டினோபிள் திரும்ப அவர் முயற்சித்தார். அவர் தனக்கு திருமுழுக்கு அளிக்கப்பட வேண்டும் என கேட்டார். அதற்கான ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டாலும் அதற்கு முன்பே அச்சிரோனில் 337ம் ஆண்டு, மே மாதம், 22ம் நாளன்று, பாஸ்கா பண்டிகையை தொடர்ந்து பெந்தகோஸ்து ஐம்பது நாள் திருவிழாவின் கடைசி நாளில் கான்ஸ்டன்டைன் இறந்தார்.

______________

       English 🇳🇿

--------------

Saint of the Day 

Feast day: March 11 

✠ St. Constantine the Great ✠ 

Emperor, Confessor and Equal to the Apostles: 

Born: February 27, 272

Naissus, Moesia Superior, Roman 

Died: May 22, 337 (Aged 65)

Nicomedia, Bithynia, Roman Empire 

Venerated in:

Coptic Orthodox Church

Syriac Orthodox Church of Antioch

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Anglican Communion

Lutheran Church 

Major shrine:

Church of the Holy Apostles, Constantinople modern-day Istanbul, Turkey 

Constantine was the Roman Emperor (A.D. 306-337). He was the first Roman Emperor to convert to Christianity and played a crucial role in the spread of the religion. With co-Emperor Licinius, he issued the Edict of Milan in 313, which proclaimed tolerance of all religions throughout the empire. 

Early life:

Constantine was born in Naissus, Moesia Superior (modern-day Serbia). His original name was Flavius Valerius Constantinus and his father was an officer in the Roman army. 

Constantine received a formal education at Diocletian’s court where he learned Latin and Greek and was able to mix with a variety of pagan and Christian scholars. However, the time was also a period of widespread persecution of Christians. In 303, Diocletian began the great persecution of Christians which led to widespread arrests, executions, and destruction of Church property. Constantine would later claim he opposed those measures, though it is more likely that he did nothing. 

In 293, the Roman Empire was divided in two by Diocletian, leading to a Western and Eastern Augustus. His father Constantius was promoted to the office of caesar and went to Gaul to campaign against local rebellions. His father’s promotion through the Roman ranks gave Constantine an excellent chance of succeeding him. 

In 305, Constantine left the confines of Galerius court and joined his father in Britain, where he made a base in York. On the death of his father, Constantine has declared Augustus, a decision reluctantly accepted by Galerius. 

There then followed years of turmoil and civil war in which Constantine found himself fighting opponents to Roman rule, but also from within different Roman factions. 

Constantine was a great military commander winning major victories over the Franks and Alamanni in 306-08, and later against the Visigoths in 332 and the Sarmatians in 334. This strengthened his political strength as he came to be viewed as someone who could unite the fracturing Roman Empire. 

The Battle of Milvian Bridge:

On 28 October 312, the forces of Maxentius met Constantine’s forces on the river Tiber. Constantine’s army was outnumbered 2:1. But, legends state that in the night he had a significant dream, where he had a vision of Jesus and was told to use the Christian cross. Constantine made his soldiers go into battle with the sign of Chi-Rho, the first two letters of Christ’s name in Greek (Christian cross) and he made a promise that if successful in battle, he would adopt Christianity. 

In the battle the following morning, Constantine was decisively victorious, and he was able to enter Rome on the next day. On entering Rome, Constantine embarked on a lengthy propaganda campaign to legitimize his rule and portray himself as a liberator over the tyrant Maxentius. 

Constantine was able to consolidate his role, proving his military superiority over his rivals. In 313, with Licinius, he signed the Edict of Milan. This legalized Christianity and allowed freedom of worship. This edict was often ignored, but it was still an important moment with the principle of tolerating Christianity accepted within the Roman empire. It established Sunday as a day of worship and created provisions for confiscated property to be returned to the church. Whilst the Edict of Milan supported tolerance of Christians, there was no mention of Jews, and as Christianity became the dominant religion in Rome, there was a development of greater persecutions against the old Jewish populations. 

Nicene Creed:

Another critical moment in the history of early Christianity was in 325 when he summoned the Council of Nicaea. This was to resolve the conflict between two Christian theologians Arius and Athanasius. The motivation of Constantine may have been the desire to create a single unified religion, which was easier to use as a tool for the empire. The Council of Nicaea led to the Nicene Creed, which was the most important tract in formalizing what Christianity actually was. The Nicene Creed asserted the view of St Paul that Christ was divine, and made other versions of Christianity, such as Gnosticism and Arianism heretical. 

In 326 Constantine has his wife Fausta and son Crispus put to death. Crispus was his eldest son by his wife Minerva. One account says that Fausta was executed by being cast into boiling water. Reasons for Constantine’s order for execution remain unclear. Some suggested a treasonous plot, others suggested sexual impropriety. But, it shows Constantine’s ruthless streak. 

Constantine created a new city at Byzantium ‘Constantinople’ (later called Istanbul) this was to be the new Rome of the East. The city was famous for its beautiful adornments, fountains and sports venues. 

Another important reform of Constantine was his civil legislation about different professions. Constantine established a structure for the feudal structure of Europe. He passed a law that certain farmers (colony) were not allowed to leave the farm, but had to stay on the land. This effectively created a class of farmers known as ‘serfs’ who became at the mercy of landlords who could set high rents. Constantine made other professions hereditary. 

Religious views of Constantine:

Constantine’s Christianity is a matter of conjecture. He didn’t profess Christianity until he was over 40. As well as making a tribute to Christianity; he continued to pay his respect to the old pagan traditions and sacrifices to Apollo and Hercules. 

Constantine’s mother St Helena was much stronger in her profession of Christian faith. It is believed she was able to influence her son in promoting and protecting Christianity – even if she couldn’t make him share her faith. Whilst the sincerity of Constantine’s conversion to Christianity, his acceptance of the faith by the Roman Empire marked a turning point for the religion. It became obvious during Constantine’s reign that joining the Christian faith was important for gaining promotion and user privileges. Under Constantine, Christianity went from being an oppressed religious minority to gaining the influence of the whole Empire. It assured Christianity’s spread, though it may also have led to its dilution as The Nicene Creed was critical in defining what Christianity was and wasn’t. 

In 337, Constantine fell ill and tried to make it back to his capital Constantinople. As he was dying he asked to be baptized by the bishops in the River Jordan. 

Conflicting Sources:

In medieval times, Constantine was held up as a model ruler by the Catholic church and presented as a paragon of virtue. However, later historians have questioned the sincerity of his Christian faith. They have presented Constantine as a clever scheming politician who saw the political power of a unified religion, such as Christianity. 

Influence and achievements of Constantine:

Constantine was a very influential figure in world history. Although we may doubt the sincerity of his Christianity, he was the first Roman ruler to openly tolerate and allow the religion to flourish. On his deathbed he made a formal conversion, overturning centuries of persecution and the effective end of the old Roman pagan religions. Constantine not only secured the success of Christianity but he also determined its direction. The Council of Nicene was crucial for formalizing the nature of Christianity with Constantine mostly concerned about creating a strong unified church rather than allowing gnostic traditions. Lost beneath the groundbreaking acceptance of Christianity, Constantine also introduced important social laws such as the implementation of serfdom.

______________

       Franch 🇫🇷

--------------

Saint du jour 

Fête: 11 mars 

✠ Saint Constantin le Grand ✠ 

Empereur, confesseur et égal aux apôtres: 

Née: 27 février, 272

Naissus, Moesia Superior, Romain 

Décès: 22 mai 337 (65 ans)

Nicomédie, Bithynie, Empire romain 

Vénéré en:

Église copte orthodoxe

Église syriaque orthodoxe d'Antioche

Église orthodoxe orientale

Orthodoxie orientale

Communion anglicane

Église luthérienne 

Sanctuaire majeur:

Église des Saints Apôtres, Constantinople moderne Istanbul, Turquie 

Constantin était l'empereur romain (306-337 après J.-C.). Il a été le premier empereur romain à se convertir au christianisme et a joué un rôle crucial dans la diffusion de la religion. Avec le co-empereur Licinius, il a publié l'édit de Milan en 313, qui a proclamé la tolérance de toutes les religions dans tout l'empire. 

Jeunesse:

Constantine est né à Naissus, Moesia Superior (Serbie moderne). Son nom d'origine était Flavius ​​Valerius Constantinus et son père était un officier de l'armée romaine. 

Constantin a reçu une éducation formelle à la cour de Dioclétien où il a appris le latin et le grec et a pu se mélanger avec une variété d'érudits païens et chrétiens. Cependant, l'époque était aussi une période de persécution généralisée des chrétiens. En 303, Dioclétien a commencé la grande persécution des chrétiens qui a conduit à des arrestations, des exécutions et la destruction généralisées des biens de l'Église. Constantine affirmera plus tard qu'il s'est opposé à ces mesures, bien qu'il soit plus probable qu'il n'ait rien fait. 

En 293, l'Empire romain a été divisé en deux par Dioclétien, conduisant à un Auguste occidental et oriental. Son père Constance fut promu au poste de césar et se rendit en Gaule pour faire campagne contre les rébellions locales. La promotion de son père dans les rangs romains a donné à Constantine une excellente chance de lui succéder. 

En 305, Constantin quitta les limites de la cour de Galère et rejoignit son père en Grande-Bretagne, où il s'établit à York. A la mort de son père, Constantin a déclaré Auguste, décision acceptée à contrecœur par Galère. 

Viennent ensuite des années de troubles et de guerre civile au cours desquelles Constantin se retrouve à combattre des opposants à la domination romaine, mais aussi au sein de différentes factions romaines. 

Constantin était un grand commandant militaire remportant des victoires majeures sur les Francs et les Alamans en 306-08, et plus tard contre les Wisigoths en 332 et les Sarmates en 334. Cela renforça sa force politique car il en vint à être considéré comme quelqu'un qui pouvait unir la fracture Empire romain. 

La bataille du pont de Milvian:

Le 28 octobre 312, les forces de Maxence ont rencontré les forces de Constantin sur le Tibre. L’armée de Constantin était plus nombreuse que 2: 1. Mais, les légendes disent que dans la nuit, il a fait un rêve important, où il a eu une vision de Jésus et on lui a dit d'utiliser la croix chrétienne. Constantin a obligé ses soldats à se battre avec le signe de Chi-Rho, les deux premières lettres du nom du Christ en grec (croix chrétienne) et il a promis qu'en cas de succès au combat, il adopterait le christianisme. 

Dans la bataille du lendemain matin, Constantin fut définitivement victorieux et il put entrer à Rome le lendemain. En entrant à Rome, Constantin s'est lancé dans une longue campagne de propagande pour légitimer son règne et se présenter comme un libérateur du tyran Maxence. 

Constantin a pu consolider son rôle, prouvant sa supériorité militaire sur ses rivaux. En 313, avec Licinius, il signe l'édit de Milan. Cela a légalisé le christianisme et a permis la liberté de culte. Cet édit était souvent ignoré, mais c'était encore un moment important avec le principe de tolérance du christianisme accepté au sein de l'empire romain. Il a établi le dimanche comme jour de culte et a créé des dispositions pour que les biens confisqués soient restitués à l'église. Alors que l'édit de Milan soutenait la tolérance des chrétiens, il n'y avait aucune mention des juifs, et comme le christianisme est devenu la religion dominante à Rome, il y avait un développement de plus grandes persécutions contre les anciennes populations juives. 

Nicene Creed:

Un autre moment critique de l'histoire du christianisme primitif fut en 325 lorsqu'il convoqua le concile de Nicée. C'était pour résoudre le conflit entre deux théologiens chrétiens Arius et Athanase. La motivation de Constantin peut avoir été le désir de créer une seule religion unifiée, qui était plus facile à utiliser comme outil pour l'empire. Le Concile de Nicée a conduit au Credo de Nicée, qui était le traité le plus important dans la formalisation de ce qu'était réellement le christianisme. Le Credo de Nicée affirmait le point de vue de saint Paul selon lequel le Christ était divin et rendait d'autres versions du christianisme, telles que le gnosticisme et l'arianisme, hérétiques. 

En 326, Constantin fait mettre à mort sa femme Fausta et son fils Crispus. Crispus était son fils aîné de sa femme Minerva. Un récit dit que Fausta a été exécuté en étant jeté dans de l'eau bouillante. Les raisons de l’ordre d’exécution de Constantine restent floues. Certains ont suggéré un complot traître, d'autres ont suggéré une irrégularité sexuelle. Mais cela montre la séquence impitoyable de Constantine. 

Constantin créa une nouvelle ville à Byzance «Constantinople» (plus tard appelée Istanbul) qui devait être la nouvelle Rome de l’Orient. La ville était célèbre pour ses magnifiques ornements, ses fontaines et ses installations sportives. 

Une autre réforme importante de Constantin était sa législation civile sur les différentes professions. Constantin a établi une structure pour la structure féodale de l'Europe. Il a adopté une loi interdisant à certains agriculteurs (colonie) de quitter la ferme, mais de rester sur la terre. Cela a effectivement créé une classe de fermiers connus sous le nom de «serfs» qui sont devenus à la merci des propriétaires qui pouvaient fixer des loyers élevés. Constantin a rendu d'autres professions héréditaires. 

Vues religieuses de Constantine:

Le christianisme de Constantin est une question de conjecture. Il n’a pas professé le christianisme avant d’avoir plus de 40 ans. En plus de rendre hommage au christianisme; il a continué à rendre hommage aux vieilles traditions païennes et aux sacrifices à Apollon et Hercule. 

La mère de Constantin, Sainte-Hélène, était beaucoup plus forte dans sa profession de foi chrétienne. On pense qu’elle a pu influencer son fils dans la promotion et la protection du christianisme - même si elle ne pouvait pas lui faire partager sa foi. Alors que la sincérité de la conversion de Constantin au christianisme, son acceptation de la foi par l’Empire romain a marqué un tournant pour la religion. Il est devenu évident pendant le règne de Constantin que rejoindre la foi chrétienne était important pour obtenir des promotions et des privilèges d’utilisateur. Sous Constantin, le christianisme est passé du statut de minorité religieuse opprimée à l'influence de tout l'Empire. Cela a assuré la propagation du christianisme, même si cela a peut-être aussi conduit à sa dilution, car le Credo de Nicée était essentiel pour définir ce que le christianisme était et n'était pas. 

En 337, Constantin tomba malade et tenta de regagner sa capitale Constantinople. En mourant, il a demandé à être baptisé par les évêques du Jourdain. 

Sources contradictoires:

À l'époque médiévale, Constantin était considéré comme un dirigeant modèle par l'Église catholique et présenté comme un parangon de vertu. Cependant, les historiens ultérieurs ont remis en question la sincérité de sa foi chrétienne. Ils ont présenté Constantin comme un politicien intrigant intelligent qui a vu le pouvoir politique d'une religion unifiée, comme le christianisme. 

Influence et réalisations de Constantine:

Constantine était une figure très influente de l'histoire du monde. Bien que nous puissions douter de la sincérité de son christianisme, il fut le premier souverain romain à tolérer ouvertement et à permettre à la religion de s'épanouir. Sur son lit de mort, il fit une conversion formelle, renversant des siècles de persécution et la fin effective des anciennes religions païennes romaines. Constantin a non seulement assuré le succès du christianisme, mais il a également déterminé sa direction. Le Concile de Nicée a été crucial pour formaliser la nature du christianisme, Constantin étant principalement soucieux de créer une église unifiée forte plutôt que d'autoriser les traditions gnostiques. Perdu sous l'acceptation révolutionnaire du christianisme, Constantin a également introduit d'importantes lois sociales telles que la mise en œuvre du servage.